Umowa zawarta pomiędzy stronami, której przedmiotem jest stworzenie playlist, powinna być rozważana jako potencjalna umowa o dzieło. Ocena taka wymaga jednak pełnego postępowania dowodowego celem dokładnego ustalenia jej charakteru, co nie miało miejsca w decyzji Prezesa NFZ.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając niewystarczające ustalenia faktyczne Prezesa NFZ co do charakteru prawnego umowy o stworzenie playlisty, uznając, iż istotne uchybienia proceduralne wymagają ponownego rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem pełnego postępowania dowodowego.

Umowa o stworzenie indywidualnych playlist nie musi być zakwalifikowana jako umowa o świadczenie usług. Organy obowiązane są do pełnej analizy charakteru zobowiązania, uwzględniając jego wszelkie okoliczności, by właściwie ustalić obowiązek ubezpieczeniowy.

Brak dokładnych ustaleń dotyczących charakteru umowy i związanych z nią faktów uniemożliwia prawidłową ocenę obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego; sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia.

Wyrok NSA: Przy ocenie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie umów o dzieło lub umów o świadczenie usług organ powinien wnikliwie oceniać treść oraz okoliczności wykonywania umów, a brak wszechstronnej analizy stanowi naruszenie przepisów procesowych.

Zaskarżona uchwała Rady Miejskiej w Andrychowie w sprawie ustalenia maksymalnej liczby zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych była zgodna z prawem, a jej uzasadnienie spełniało wymagane standardy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Oddhalenie skargi kasacyjnej wynika z prawidłowego wyważenia przez organy i sąd I instancji między ważnym interesem skarżącej a interesem publicznym. Uznanie administracyjne nie zostało dowolnie zastosowane, co legitymuje odmowę umorzenia nałożonej grzywny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie można uznać niedosłuchu M.C. za chorobę zawodową, gdyż brak dowodów na bezsporny związek z narażeniem zawodowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowe orzeczenie lekarskie spełniające formalne wymogi, wydane na podstawie wyczerpującego materiału dowodowego, obliguje organy inspekcji sanitarnej do uznania choroby zawodowej. Sąd oddalił skargę kasacyjną, podkreślając wiążący charakter takich orzeczeń dla organów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza prawidłowość wyroku I instancji, uznając, że uchwała rady gminy o lokalizacji punktów sprzedaży alkoholu jest częściowo nieważna z uwagi na przekroczenie upoważnienia ustawowego, lecz w pozostałym zakresie jest zgodna z prawem.

W postępowaniu dotyczącym zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia, organ ma obowiązek uwzględniać cały materiał dowodowy, a nie ograniczać się do danych z rejestru REGON, w celu ustalenia faktycznej przeważającej działalności.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje równocześnie z innymi świadczeniami rentownymi. Przyznanie świadczenia uzależnione jest od ustania prawa do renty, co w sytuacji spornej nastąpiło po dacie zgłoszenia wniosku. NSA uznał decyzję organu za odpowiadającą prawu.

Skarga kasacyjna wobec wyroku odmawiającego umorzenia zadłużenia składkowego jest niezasadna; kształtowaną na wnioskodawcy ciężkiej sytuacji majątkowej ocenia się w granicach uznania administracyjnego w świetle art. 28 ust. 3a u.s.u.s.

Raport sporządzony w ramach umowy pomiędzy twórcą a zamawiającym, stanowiący efekt samodzielnej, kreatywnej pracy i posiadający indywidualny, oznaczony rezultat, jest dziełem. Nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu.

Umowa o świadczenie usług, nawet określona przez strony jako dzieło, podlega ocenie w kontekście przepisów publicznoprawnych. Decyzje organów NFZ o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie takiej umowy są zgodne z prawem, jeśli wynikają z ustalonego stanu faktycznego.