Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o PROW, w postępowaniach dotyczących płatności regulowanych przez tę ustawę, ciężar dowodu spoczywa na osobie wnioskującej o płatność, a organ administracyjny nie jest zobowiązany do ustalania prawdy obiektywnej, przez co wyłączona jest zastosowanie art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a., które statuują zasadę prawdy obiektywnej w postępowaniu administracyjnym. Dlatego zarzut naruszenia

Sformułowanie „w kwestiach nieuregulowanych”, zawarte w art. 558 k.p.k., pozwala na stosowanie art. 442 k.p.c. w sprawach prowadzonych na podstawie Rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, a także w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.

W procesie kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ocena prawidłowości stanu faktycznego przyjętego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny może być zakwestionowana jedynie wówczas, gdy kasator przedstawi w skardze kasacyjnej zasadnicze i konkretne zarzuty, wskazujące na naruszenie przepisów prawa materialnego przez sąd pierwszej instancji, które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna

W postępowaniu o przyznanie pomocy w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników, pojęcie posiadania gruntów rolnych podlega specyficznej interpretacji, w myśl której nie jest konieczne posiadanie tytułu prawnego do gruntów, aby ubiegać się o przyznanie płatności, jeśli nie są one własnością Skarbu Państwa, państwowej osoby prawnej, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządowej osoby

1. Okolicznością faktyczną istotną w sprawie o nałożenie kary pieniężnej za zajęcie drogi publicznej z przekroczeniem zezwolenia jest wielkość zajętego bez zezwolenia obszaru pasa drogowego. Od tego zależy wysokość nałożonej kary, którą oblicza się mnożąc stawkę za zajęcie jednego metra kwadratowego wynikającą z obowiązującego na danym terenie aktu prawa miejscowego przez ilość metrów zajętego bez

1. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Obowiązki z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, z racji na cel ich wprowadzenia i konieczność stałej i prawidłowej

1. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Obowiązki z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, z racji na cel ich wprowadzenia i konieczność stałej i prawidłowej

Weryfikacja przebiegu linii rozgraniczających pas drogowy powinna się odbywać co do zasady w świetle dokumentacji geodezyjno-kartograficznej, która była podstawą ustalenia i wyznaczenia na mapie oraz w terenie pasa drogowego w związku z realizacją odpowiedniej inwestycji drogowej, oraz założenia lub aktualizacji odpowiedniej ewidencji drogowej.

1. Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym toczącym się w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie

Domniemywa się, że osoba, która posiada odbiornik radiofoniczny lub telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika. Zatem podstawą ustalenia opłaty abonamentowej jest domniemanie, że podmiot, który posiada odbiornik radiofoniczny lub telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika. W konsekwencji rolą strony jest,