Z przepisów art. 11 p.p.s.a. wynika, że sąd administracyjny jest związany ustaleniami wyroków karnych dotyczących faktów. Odmowa przyznania płatności rolnikowi M.P. była zasadna w związku z prawomocnym skazaniem za sztuczne tworzenie warunków dla uzyskania korzyści finansowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną uznając, że ustalenia z prawomocnego wyroku karnego, dotyczące stworzenia przez skarżącego sztucznych warunków do uzyskania nienależnych płatności, wiążą sąd administracyjny oraz czynią bezzasadnymi zarzuty skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny, akceptując ustalenia karne, uznał decyzję administracyjną za prawidłową, oddalając skargę kasacyjną i potwierdzając legalność odmowy płatności rolno-środowiskowej, ze względu na stworzenie sztucznych warunków do ich uzyskania.

Wniosek o przyznanie płatności musi być złożony elektronicznie za pomocą aplikacji eWniosekPlus; brak tej formy jest uzasadnioną przyczyną odmowy wszczęcia postępowania. (art. 61a § 1 k.p.a.)

Brak indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego, wynikający z ogólnego wrażenia analogicznego do wcześniej opublikowanych wzorów wspólnotowych, stanowi podstawę do unieważnienia prawa z rejestracji na podstawie art. 104 ust. 1 p.w.p.

W razie prawomocnego skazania za przestępstwo pozorowania działalności rolniczej, organy administracyjne mogą wznowić postępowanie i odmówić płatności w ramach wsparcia bezpośredniego, opierając się na ustaleniach sądów karnych, przy braku prawa do ponownej analizy tych ustaleń przez sądy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził skuteczność wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie nowych okoliczności prowadzących do uchylenia wcześniejszych decyzji przyznających wsparcie, zgodnie z art. 145 k.p.a. Związanie wyrokiem karnym potwierdzającym zarzuty oszustwa wykluczało odmienne ustalenia w postępowaniu administracyjnym.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje zasadność uchwały Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiocie odmowy przyznania M.P. płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, działając w związaniu z ustaleniami wyroku karnego i potwierdzając zgodność decyzji organu administracyjnego z prawem.

Działania M. P., polegające na utworzeniu sztucznych warunków przez fikcyjne gospodarstwa rolne, w celu uzyskania nienależnych płatności ONW, są sprzeczne z przepisami Rozporządzenia nr 1307/2013 i 1306/2013, co uzasadniało odmowę przyznania tych płatności przez organy administracyjne oraz jej utrzymanie przez sądy administracyjne.

W przypadku uzyskania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, stworzenie sztucznych warunków w celu nieuprawnionego zwiększenia płatności stanowi podstawę do odmowy ich przyznania, zgodnie z zasadami praworządności przewidzianymi w k.p.a.

Skarżący nieudolnie próbował obejść prawo, tworząc sztuczne warunki dla uzyskania płatności ONW. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność decyzji odmowy tych płatności, respektując prawomocne orzeczenie karne. Wznowienie postępowania było uzasadnione dla ujawnionych okoliczności.

Dla zastosowania art. 92a ust. 10 u.t.d. konieczne jest, by jedno działanie stanowiło naruszenie przepisów z załączników nr 3 i nr 4 u.t.d. NSA uznał, że w przedmiotowej sprawie nie zachodziła taka tożsamość znamion, co uzasadniało utrzymanie kar zgodnie z przepisami u.t.d.

Uzasadniona jest odmowa przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej w przypadku, gdy samoistność działalności rolniczej jest pozorna, a beneficjent nie spełnia wymogów stawianych przez prawo unijne i krajowe, gdyż dzierżawy były elementem unikania ograniczeń systemu wsparcia.

Wznowienie postępowania oraz decyzje organów administracyjnych były zasadne i zgodne z prawem; skarżący nie spełnił przesłanek przyznania płatności unijnej, gdyż działał jako pozorny posiadacz gruntów, co skutkowało bezzasadnością skargi kasacyjnej.

Przewóz okazjonalny, który nie spełnia wymogów określonych w ustawie o transporcie drogowym, podlega karze na podstawie art. 92a utd. Usługa zorganizowana przez aplikację transportową jest uważana za transport drogowy i wymaga posiadania odpowiednich licencji i zgłoszeń.

Zaniechanie domownika w przekazaniu zastępczo doręczonej przesyłki adresatowi nie uzasadnia przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, gdyż stanowi niedbalstwo traktowane na równi z niedbalstwem adresata (art. 58 k.p.a.).

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał decyzję organu odmawiającą przyznania płatności ONW, uznając prawidłowość wznowienia postępowania w oparciu o nowo ujawnione okoliczności i związanie ustaleniami wyroku karnego w przedmiocie sztucznego tworzenia warunków do uzyskania płatności.

Sąd II instancji, związany prawomocnym wyrokiem karnym, nie ma podstaw prawnych do podważania rozstrzygnięć administracyjnych opartych na tych ustaleniach, co potwierdza skuteczność decyzji odmownych Dyrektora ŚOR ARiMR w sprawie przyznania płatności rolno-środowiskowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nie zaistniały przesłanki do nałożenia jednorazowej kary na podstawie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym, potwierdzając legalność nałożenia odrębnych kar za różne naruszenia i uchylając wyrok sądu pierwszej instancji.

W przypadku stwierdzenia sztucznego tworzenia warunków płatności oraz zaistnienia nowych okoliczności, które uzasadniają wznowienie postępowania, organ ma prawo do uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej takie płatności, pomimo wypełnienia formalnych przesłanek w czasie wydania pierwotnej decyzji.