Przepis art . 4 ust. 5 Pierwszej Dyrektywy Rady (89/104/EEC) z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodwastw Państ Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. UE.L Nr 40 z 1989 r., poz. 1.) należy do tych postanowień prawa wspólnotowego, które pozostawiają swobodę państwom członkowskim, co do implementacji ich do prawa krajowego. Nie spełnia on zatem wymagań bezpośredniej

Pod rządami ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) istniała możliwość rejestracji znaków towarowych, które charakteryzowały się wtórną zdolnością odróżniającą mimo braku wyraźnego uregulowania tej kwestii w ustawie. Możliwość ta nie sięgała jednak dalej niż wynika to z art. 3 ust. 3 zdanie 1 pierwszej dyrektywy Rady nr 89/104 z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej