Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem, który naruszył swoje podstawowe obowiązki pracownicze, jest niezgodne z prawem, jeżeli naruszenia te nie miały charakteru ciężkiego, nie były wynikiem umyślności lub rażącego niedbalstwa i nie stwarzały bezpośredniego zagrożenia dla interesów pracodawcy.

W sytuacji, gdy zgon pracownika nastąpił w wyniku chorób samoistnych, bez stwierdzenia szczególnych, nadzwyczajnych okoliczności w warunkach świadczenia pracy, takie zdarzenie nie może być uznane za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wykonywanie pracy zgodnie z normalnymi warunkami danego stanowiska, nawet

Umowa o pracę zawarta dla pozoru, której celem jest jedynie uzyskanie korzystnych skutków w sferze ubezpieczeń społecznych, nie stanowi podstawy do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym.

W sytuacji, gdy pracownik rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu zarzutu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków, ocena zasadności takiego rozwiązania wymaga szczegółowego zbadania, czy działania pracodawcy faktycznie stanowiły ciężkie naruszenie jego obowiązków i czy pracownik uchybił miesięcznemu terminowi na takie rozwiązanie w sposób, który miałby wpływ na ocenę

Wypowiedzenie zmieniające dokonane przez pracodawcę w sytuacji utraty mocy obowiązującej zakładowego układu zbiorowego pracy nie zawsze jest uzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p. Zasadność takiego wypowiedzenia wymaga każdorazowego indywidualnego rozważenia, z uwzględnieniem rzeczywistych uwarunkowań ekonomicznych i organizacyjnych pracodawcy, a także oceny czy proponowane

Ochrona przedemerytalna dotyczy pracowników, którzy nie mają jeszcze prawa do emerytury i mogą napotkać trudności w uzyskaniu nowego zatrudnienia, zapewniając ustawową gwarancję trwałości zatrudnienia i pewności pozyskiwania środków utrzymania w ramach stosunku pracy w okresie przedemerytalnym.

W świetle przesłanek art. 295 § 1 pkt 1 k.p. nie ma znaczenia, czy czynność procesowa podjęta "bezpośrednio w celu" realizacji roszczenia, wywołuje procesowy skutek taki jak wytoczenie powództwa, czy tylko zarzutu procesowego, nie ma też znaczenia, czy Sąd orzeknie w wyroku o zgłoszonym roszczeniu. Konieczne jest tylko to, by przedsięwzięcie przez wierzyciela określonej czynności procesowej obiektywnie

Do skutecznego zastosowania art. 52 § 1 pkt 1 k.p. konieczne jest szczegółowe ustalenie okoliczności faktycznych dotyczących prób podjęcia pracy przez pracownika oraz działań pracodawcy, które mogą mieć wpływ na ocenę, czy nieobecność pracownika w pracy była zawiniona i uzasadniała rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W sytuacji, gdy inwestor budowy nie dopełnia obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa na placu budowy, w tym nie przygotowuje odpowiedniej dokumentacji projektowej i nie uzyskuje niezbędnych pozwoleń na wykonanie prac rozbiórkowych, ponosi solidarną odpowiedzialność z pracodawcą za wypłatę zadośćuczynienia za śmierć pracownika, który zginął w wyniku wypadku przy pracy spowodowanego tymi

Kompetencja do udzielenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z członkiem rady pracowniczej przynależy radzie pracowników jako całości, zgodnie z ustawą o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji, oraz analogicznie do regulacji dotyczących związków zawodowych.

Przekształcenie stosunku służbowego w stosunek pracy nie może odbywać się z pominięciem ustawowych przesłanek, które powinny być podstawą doboru funkcjonariuszy do dalszej służby. Wyrok ten potwierdza, że proces reorganizacji i zmiany statusu funkcjonariuszy powinien być przeprowadzany z uwzględnieniem zarówno praw jednostki, jak i obiektywnych kryteriów oceny ich kwalifikacji i doświadczenia.

W sytuacji, gdy działanie pracodawcy, polegające na rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej niezdolności pracownika do pracy, jest wynikiem wyjątkowych okoliczności, takich jak pandemia COVID-19, które były niezależne od pracownika, a pracownik odzyskał zdolność do pracy przed upływem terminów przewidzianych w przepisach prawa, takie działanie pracodawcy stanowi nadużycie

Przepisy Kodeksu Pracy odnoszące się do dyskryminacji nie mają zastosowania w razie nierównego traktowania niespowodowanego przyczyną (kryterium) uznaną za podstawę dyskryminacji.

Zasada, zgodnie z którą prawo ojca do urlopu macierzyńskiego jest pochodną prawa matki do tego urlopu, jest błędna i prowadzi do dyskryminacji pracowników-ojców ze względu na płeć, co jest niezgodne z dyrektywą 2019/1158 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz Kodeksem pracy.

Karta Nauczyciela zawiera własne regulacje dotyczące czasu pracy nauczycieli, które są odrębne od przepisów Kodeksu pracy.

W przypadku przekształcenia stosunku służbowego funkcjonariusza w stosunek pracy na mocy ustawy, powinna być przyznana odprawa pieniężna, aby zachować zasadę równości wobec prawa i równego traktowania przez władze publiczne.

1. Funkcjonariusz Służby Celnej, który stracił swój status i podjął pracę na podstawie stosunku pracy po powołaniu Krajowej Administracji Skarbowej, ma prawo do roszczeń. 2. Przekształcenie stosunku służbowego w stosunek pracy nie jest sytuacją podobną do przekształcenia na podstawie art. 174 ust. 1 ustawy o KAS. Decyzja o przyjęciu propozycji zatrudnienia pracowniczego oznacza zakończenie stosunku

W sytuacji, gdy rozwiązanie umowy o pracę jest kwestionowane, istotne jest dokładne ustalenie wszystkich okoliczności faktycznych, w tym aktualnego stanu relacji między pracownikiem a pracodawcą. Nieuzasadnione założenia co do istnienia konfliktów lub nieaktualnych danych o stosunkach w miejscu pracy mogą prowadzić do błędnych rozstrzygnięć sądowych, co wymaga szczególnej ostrożności i dokładności

Prowadzenie działalności gospodarczej przez pracownika korpusu służby cywilnej, wbrew istniejącemu zakazowi, jest traktowane jako ciągłe i ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, uprawniające pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Sankcje za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, w tym odszkodowanie na rzecz pracownika, muszą być skuteczne, proporcjonalne i adekwatne do szkody poniesionej przez pracownika, uwzględniając okres i natężenie działań dyskryminacyjnych oraz inne istotne okoliczności sprawy.

Przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę wymaga zachowania tożsamości tej jednostki, co oznacza kontynuację lub ponowne podjęcie jej działalności przez nowego pracodawcę.

1. W państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie brać pod uwagę językowe znaczenie tekstu prawnego. Jeżeli językowe znaczenie tekstu jest jasne, wówczas - zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda - nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni. W takim wypadku wykładnia pozajęzykowa może jedynie dodatkowo potwierdzać, a więc wzmacniać, wyniki wykładni językowej

Prawo do nagrody jubileuszowej pracowników samorządowych mimo nieosiągnięcia wymaganego stażu pracy nie jest uzależnione od istnienia związku przyczynowego między rozwiązaniem stosunku pracy a przejściem na emeryturę.

Artykuł 39 Kodeksu pracy nie jest bezwzględny i nie dotyczy wszystkich pracowników w wieku przedemerytalnym pozostających w stosunku pracy, ale jest uzależniony od spełnienia jednocześnie kryteriów wieku i okresu zatrudnienia umożliwiającego nabycie prawa do emerytury. Warunkiem objęcia pracownika ochroną przewidzianą w art. 39 k.p. jest zatem swoista ekspektatywa prawa do emerytury, która ma zostać