Kwoty zasądzone od współwłaścicieli na rzecz Gminy Kraków z tytułu wydatków związanych z nieruchomością wspólną nie stanowią wynagrodzenia za odpłatną dostawę towarów ani świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz mają charakter rekompensaty za poniesione wydatki.

Odpowiedzialność członka zarządu spółki z o.o. za zaległości podatkowe spółki może być przypisana w razie niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie.

Skarga kasacyjna Skarżącego przeciwko orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w sprawie kary porządkowej, jest zasadna. Wykładnia art. 262 § 1 pkt 2 o.p., stosowana przez Sąd I instancji, była niewłaściwa, co skutkowało brakiem pełnej oceny zasadności nałożenia kary. Wyrok WSA uchylono, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania.

Dofinansowanie pokrywające ogólne koszty projektu badawczego, bez bezpośredniego wpływu na cenę usług, nie stanowi podstawy opodatkowania VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Faktura dokumentująca świadczenie kompleksowe złożone z dostawy towaru i usługi transportowej może wskazywać te elementy jako odrębne pozycje, o ile prawidłowo prezentują one faktyczne zdarzenie gospodarcze, nie naruszając przy tym zasad opodatkowania.

Koszty inwestycyjne w zabytkowym parku Politechniki L. mają pośredni związek z działalnością opodatkowaną, co uzasadnia prawo do częściowego odliczenia podatku VAT. Niezbędne jest ponowne zbadanie zastosowania prewspółczynnika odliczenia przez organ interpretacyjny.

Rozpoczęcie użytkowania budynku handlowo-usługowego przed jego ostatecznym wykończeniem rodzi obowiązek podatkowy, nawet w przypadku wygaśnięcia pozwolenia na użytkowanie. NSA potwierdza, że uchybienia proceduralne nie wpływają na istotę tego obowiązku.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 maja 2025 roku oddala skargę kasacyjną, uznając brak podstaw do wznowienia postępowania na mocy art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Nowe orzeczenie sądu nie spełnia przesłanek nowej okoliczności faktycznej.

NSA oddala skargę kasacyjną wobec braku zasadności zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego i postępowania administracyjnego. Skarga oparta była na błędnym rozumieniu przedawnienia zobowiązania podatkowego i potencjalnych wad postępowania.

Dofinansowanie pokrywające koszty realizacji projektu badawczego, pozbawione bezpośredniego wpływu na cenę usług, nie stanowi podstawy opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

NSA stwierdził, że wniosek o interpretację indywidualną musi być konkretny i jednoznaczny, a brak takich cech uzasadnia odmowę wszczęcia postępowania przez organ podatkowy. Interpretacja nie może obejmować decyzji o wariantach świadczeń, co jest poza zakresem możliwości organu.

Realizacja pełnego prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdem samochodowym, który posiada wymaganą konstrukcję, nie jest uzależniona od wcześniejszego spełnienia formalności rejestracyjnych, o ile formalne potwierdzenie tych cech zostanie dokonane później.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną z powodu braku uzasadnionych podstaw, uznając zasadność ustaleń organów podatkowych oraz sądu pierwszej instancji w odniesieniu do uznania faktur za nieodzwierciedlające rzeczywistych transakcji.

Dla nadania decyzji wymiarowej rygoru natychmiastowej wykonalności, konieczne jest jednoczesne doręczenie decyzji głównej i postanowienia o nadaniu rygoru. Naruszenie procedury doręczenia, pod warunkiem skutecznego doręczenia, nie eliminuje automatycznie postanowienia z obrotu prawnego.

NSA uchylił wyrok WSA i zalecił ponowne zbadanie decyzji Dyrektora IAS względem art. 70 § 6 pkt 1 O.p., pod kątem instrumentalności wszczęcia postępowania karnego skarbowego związanego z przedawnieniem zobowiązań podatkowych.

Przeniesienie własności rzeczy następuje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, bez konieczności fizycznego przemieszczenia towaru. Powiązania kapitałowe uczestniczących w obrocie podmiotów nie stanowią podstawy do kwestionowania transakcji jako fikcyjnej, jeśli podatek VAT został zadeklarowany i uiszczony.

Skarga kasacyjna S.B. na wyrok WSA w Rzeszowie dotycząca przedawnienia zobowiązań VAT oraz zarzutów procesowych i merytorycznych wobec organów podatkowych nie znajduje uzasadnienia. NSA oddala skargę, potwierdzając prawidłowość działań i rozstrzygnięć organów podatkowych w kontekście kontroli zobowiązań podatkowych.

NSA uchyla wyrok WSA ze względu na nierzetelność oceny dowodowej oraz potrzeby wyjaśnienia kwestii instrumentalności wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Sprawa skierowana do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem pełnej analizy akt sprawy.

Nie można nałożyć sankcji na podstawie art. 112b ust. 1 ustawy o VAT bez oceny okoliczności nieprawidłowości zgodnych z zasadą proporcjonalności prawa unijnego.

Zwrot ,,przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym", opisujący jeden z warunków opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, tzw. CIT estoński (przepis art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: ..u.p.d.o.p.”), należy rozumieć w ten sposób, ze opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek może podlegać

Stawki dodatkowego zobowiązania podatkowego określone w art. 112b ustawy o VAT mają charakter maksymalny i mogą być ustalane proporcjonalnie do całokształtu okoliczności sprawy, uwzględniając stopień zawinienia oraz charakter nieprawidłowości, również przed nowelizacją przepisów z dnia 6 czerwca 2023 r.