Spółka z o.o. będąca podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego i dokonująca sprzedaży lokali mieszkalnych znajdujących się w zbudowanym przez nią na własnym gruncie budynku jest uprawniona do zastosowania stawki podatku "0" procent przewidzianej w par. 68 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów

Faktury przekazane za pośrednictwem faxu mimo, że dokumentują faktycznie dokonane operacje gospodarcze nie mogą stanowić podstawy do dokonania odliczeń wyszczególnionego w nich podatku VAT.

1. Odpowiedzialność podatkowa podatnika ma charakter obiektywny, w odróżnieniu np. od odpowiedzialności karnej czy cywilnej. Prawo podatkowe nie zna instytucji winy czy też dobrej wiary, a okoliczności niezależne od osoby płacącej podatki mogą co najwyżej być uwzględniane na gruncie instytucji ulg podatkowych, takich jak rozłożenie zobowiązania podatkowego na raty bądź umorzenie zaległości podatkowych

Jeżeli zważyć, że podatnik prowadził działalność gospodarczą polegającą na doradztwie prawnym, to trudno dopatrzyć się jakiegokolwiek związku przyczynowego pomiędzy wydatkami poniesione na koszt utrzymania posesji, w większości związane z zakupem narzędzi i roślin ogrodniczych oraz artykułów gospodarstwa domowego a uzyskanym przez niego przychodem w konkretnym roku podatkowym.

Brzmienie przepisu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wskazuje na to, aby obowiązek podatkowy w omawianym podatku łączył się z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie ma zatem istotnego znaczenia w sprawie fakt zawarcia przez skarżącą, jako osoba fizyczna, umowy najmu pawilonu handlowego. Natomiast rozstrzygają

Limit do jakiego dopuszczalne jest na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ uwzględnienie wydatków z tytułu używania samochodu osobowego, nie stanowiącego składnika majątku podatnika, dla potrzeb działalności gospodarczej jako kosztów uzyskania przychodu, określany iloczynem liczby kilometrów faktycznego

1. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje w momencie nabycia towaru lub usługi /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Późniejsze wykreślenie podatnika z rejestru nie może już nabytego prawa unicestwić. 2. Jeżeli spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabyła prawo do odliczenia

Skoro podatnik skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za czerwiec 1997 r. i w tym okresie rozliczeniowym spełniał wymogi ustawowe, również w zakresie rejestracji, to późniejsze wykreślenie z rejestru nie może pozbawiać podatnika możliwości skorzystania z dobrze nabytego prawa.

Warunkiem dopuszczalności refakturowania usług towarzyszących usłudze poddzierżawy targowisk jest wystawianie faktur odpowiadających wartości zakupu tych usług przez samego wydzierżawiającego, tj. refakturującego.

Z treści art. 140 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika jednoznacznie, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub

Warunkiem dopuszczalności refakturowania usług jest aby wartość usług towarzyszących usłudze poddzierżawy odpowiadała wartości zakupu tych usług przez samego wydzierżawiającego tj. refakturującego.

1. Przepis art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w roku 1996 stanowi, iż obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych i ich części składowych, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż stanowi przedmiot działalności

1. Z treści art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że skutki prawnopodatkowe, wynikające z zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, wynikają z chwilą wykreślenia podatnika z rejestru, które następuje z datą faktycznego zaprzestania wykonywania tych czynności. 2. Przepisy prawa podatkowego

Majątek wniesiony do fundacji nie może być uznany za darowiznę w rozumieniu art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Przy rozpatrywaniu wniosku o umorzenie zaległości podatkowych organ podatkowy ma obowiązek brać pod uwagę przede wszystkim sytuację, w jakiej podatnik znajduje się w chwili, gdy podejmowana jest decyzja w sprawie umorzenia zaległości podatkowej. Ocena, czy w konkretnym przypadku zachodzą wyjątkowe okoliczności wymienione w przepisie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

1. Zdolność administracyjnoprawną spółki cywilnej w zakresie poszczególnych podatków określają ustawy regulujące zasady opodatkowania. Zasadnie zatem w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz przepisy prawa procesowego organy podatkowe przyjęły, iż stroną postępowania jest spółka cywilna jako

Opłata sankcyjna z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./ obejmuje także podatek od towarów i usług, jeżeli przy sprzedaży wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Wymogi formalne stawiane odwołaniu w postępowaniu podatkowym /art. 170 Kpa i obecnie tożsamy z nim przepis art. 222 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ muszą być oceniane w sposób nie kolidujący z zasadami dwuinstancyjności postępowania administracyjnego oraz kontroli sądowej decyzji administracyjnych.

Podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów, wynikający z faktur VAT, stwierdzających czynności, które rzeczywiście zostały dokonane. Faktury VAT stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich zawarty.

Bezpodstawne wystawienie faktury dokumentującej sprzedaż towaru używanego pociąga za sobą skutek wynikający z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, tj. obowiązek zapłaty wskazanego w takiej fakturze VAT po stronie sprzedawcy /podatku należnego/. Nabywca tego towaru na podstawie tej faktury nie może jednak

Organy podatkowe winny ocenić i rozważyć zakwestionowane dowody księgowe jako rachunki wystawione przez określone osoby fizyczne i dopiero po tak przeprowadzonej ocenie zająć stanowisko w przedmiocie uznania czy określony wydatek można uznać za prawidłowo udokumentowany.

Nieskuteczne i pozbawione podstaw prawnych jest odliczenie podatku naliczonego, dotyczącego importowanego towaru, od podatku należnego za miesiąc, w którym podatnik nie spełniał warunków przewidzianych w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Skoro usługi pośrednictwa nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną /nieopodatkowany obrót papierami wartościowymi/ odliczenie podatku naliczonego związanego z tymi usługami narusza art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Przewidziany w art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. szacunkowy sposób określenia wartości niezaewidencjonowanej sprzedaży jest warunkiem ustalenia podatku przy zastosowaniu stawki 22-procentowej i podwyższenia ustalonej kwoty podatku o 100 procent.