Zasadność twierdzenia, że organ podatkowy naruszył zasadę swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 191 Ordynacji podatkowej, wymaga wykazania, że uchybił on zasadom logicznego rozumowania, wiedzy lub doświadczenia życiowego. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął organ, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena dokonana przez organ.

Zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach wydane na podstawie art. 306b § 2 Ordynacji podatkowej powinno wynikać z ewidencji i rejestrów posiadanych przez organ. Organ podatkowy może przeprowadzić niezbędne postępowanie wyjaśniające przed wydaniem zaświadczenia, jednak nie ma obowiązku ani kompetencji do rozstrzygania kwestii spornych, ani ustalania przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Ważnego interesu podatnika, będącego jedną z przesłanek udzielenia ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę nie można utożsamiać z subiektywnym przekonaniem podatnika o potrzebie umorzenia zaległości podatkowej. To po stronie podatnika, który ubiega się o przyznanie ulgi w postaci umorzenia zaległości, leży obowiązek wykazania, że w dotyczącej go sprawie spełnione są

Wznowienie postępowania na podstawie przepisu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej następuje, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję. Wykładnia zacytowanego przepisu, przewidującego odstępstwo od zasady trwałości decyzji ostatecznych, powinna mieć charakter ścisły. Teza od Redakcji