Transakcje mające charakter całkowicie sztucznej konstrukcji, oderwane od rzeczywistości gospodarczej i stworzone wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej, stanowią nadużycie prawa, a podatnikowi nie przysługuje w takim przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zarzut naruszenia zasady praworządności, o której mowa w art. 120 Ordynacji podatkowej, musi być powiązany z naruszeniem konkretnych przepisów proceduralnych regulujących postępowanie dowodowe, gdyż tylko wtedy może stanowić skuteczną podstawę skargi kasacyjnej.

Uczestnictwo w "karuzeli podatkowej" oraz świadomość uczestnictwa w procederze oszukańczym wyklucza prawo do odliczenia VAT, nawet w przypadku działania w dobrej wierze, jeśli celem transakcji było uzyskanie nienależnej korzyści podatkowej.

Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość podatku w formie karty podatkowej z powodu uchybienia obowiązkowi informacyjnemu jest uzasadnione i nie narusza prawa, nawet przy argumentacji dotyczącej przedawnienia.

NSA stwierdza, że instrumentality postępowania skarnego nie stwierdzono. Ponowne procedowanie uwzględnia zgodność działań z orzecznictwem dot. zawieszeń przedawnienia.

Skarga kasacyjna niezasadna; brak przewlekłości w działaniach kontrolnych organu podatkowego uzasadniony skomplikowaną i złożoną naturą sprawy.

Organy podatkowe nie dopuściły się przewlekłości w prowadzeniu kontroli podatkowej, a przyczyny przedłużania czasu trwania wynikały z konieczności dogłębnej i kompleksowej analizy złożonego materiału dowodowego oraz istotności podejmowanych czynności.

Budynki znajdujące się na gruncie przedsiębiorcy mogą być traktowane jako związane z działalnością gospodarczą, niezależnie od ich aktualnego stanu technicznego i faktycznego wykorzystania, jeśli stanowią składnik majątkowy przedsiębiorstwa, co przesądza o opodatkowaniu ich najwyższą stawką podatkową od nieruchomości.

Czynność prawna związana z otrzymaniem odszkodowania za zniszczone składniki majątku i utracone zyski w SSE, jeżeli pożar miał miejsce na terenie strefy i odnosił się do działalności objętej zezwoleniem, kwalifikuje się do przychodów z działalności strefowej zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

Niedopełnienie przez podatnika obowiązku informacyjnego o zmianach mających wpływ na wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej skutkuje wygaśnięciem decyzji o opodatkowaniu tą formą i nakłada obowiązek zapłaty podatku na zasadach ogólnych.

Zwolnienie podmiotowo-przedmiotowe z art. 6 ust. 1 pkt 11a lit. a-e updop dotyczy funduszy emerytalnych z UE, działalność których jest porównywalna do krajowych funduszy emerytalnych. Niedozwolone jest dyskryminowanie podmiotów zagranicznych przy uwzględnieniu specyfiki ich działalności.

NSA uchyla wcześniejsze wyroki sądowe i umarza postępowanie w sprawie o wznowienie na podstawie niezgodności przepisów rozporządzenia podatkowego z Konstytucją, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

Budynki przedsiębiorcy, które mogą być używane do działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu najwyższą stawką podatku od nieruchomości, bez względu na ich aktualne użycie w tej działalności.

Decyzje nieostateczne wiążą organ podatkowy od chwili ich doręczenia i powinny być uwzględniane w obrocie prawnym do czasu ich wzruszenia. Organ prawidłowo uchylił wcześniejszą decyzję opodatkowującą nieruchomość, powołując się na nieważność decyzji wygaszającej pierwotne zobowiązanie podatkowe.

Sprzedaż wozu strażackiego stanowiła czynność prywatną, a nie część działalności gospodarczej podatnika; decyzje organów podatkowych zostały uchylone z powodu błędnej interpretacji charakteru transakcji w kontekście VAT marża.

Sąd kasacyjny rozstrzygnął, że niewystarczające jest samo potencjalne przeznaczenie gruntu w koncesji dla jego opodatkowania podatkiem od nieruchomości; wymagany jest empirycznie weryfikowalny fakt zajęcia gruntu na działalność gospodarczą. Uchylono decyzję o kosztach, podkreślając, że zwrot kosztów powinien być zasądzony osobno dla każdego etapu postępowania sądowego.

Nie można uznać decyzji podatkowej za nieważną, jeśli nie wykazano rażącego naruszenia prawa, a badanie prawidłowości ustaleń faktycznych nie może stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 O.p.

Budynki przedsiębiorcy, które mogą być w przyszłości wykorzystane do działalności gospodarczej lub są elementem planowanej inwestycji, podlegają najwyższej stawce podatkowej wynikającej z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., niezależnie od ich obecnego stanu technicznego.

Faktura, która nie dokumentuje rzeczywistej transakcji pomiędzy podmiotami wymienionymi w jej treści, skutkuje obowiązkiem zapłaty wykazanego podatku w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, bez prawa do jego odliczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił uchylić wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie i oddalić skargę na decyzję organu podatkowego, uznając, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego była prawidłowa z punktu widzenia przepisów proceduralnych, mimo jej nieostateczności.

NSA uznał, że decyzja Prezydenta Miasta Szczecin wygaśnięcia decyzji podatkowej z dniem 2 stycznia 2019, wydana w trybie art. 258 o.p., była dotknięta wadą rażącego naruszenia prawa z powodu braku podstaw ustawowych do stwierdzenia jej bezprzedmiotowości względem Ordynacji podatkowej.