Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki jest akcesoryjna i ustaje z wygaśnięciem zobowiązań spółki; doręczenie decyzji po przedawnieniu skutkuje jej niewykonalnością oraz bezprzedmiotowością postępowania.

Odpowiednie zastosowanie przepisów Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez organy podatkowe oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny uzasadniało oddalenie skargi kasacyjnej M.Ł. ze względu na prawidłowe ustalenie bezprzedmiotowości postępowania podatkowego.

Nie można uznać za wadliwej informacji podatkowej, obejmującej wszystkie obiekty jako zwolnione, gdy zwolnienia dotyczą jedynie części uznanych za zabytki. Rozszerzenie terminu przedawnienia jest zasadne, jeśli podatnik nie ujawnia pełnych danych niezbędnych do ustalenia zobowiązania.

W sprawie o sygn. akt I SA/Sz 824/21, NSA uznał, że odstąpienie gminy od dochodzenia czynszu stanowi obniżenie ceny, co zmniejsza podstawę opodatkowania VAT do zera, wymagając wystawienia faktury korygującej.

Podatnik, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że uczestniczy w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w VAT, nie działa w dobrej wierze i nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Umorzenie postępowania zażaleniowego w sprawie przedłużenia terminu zwrotu VAT nie było zasadne, gdyż istniały przesłanki do merytorycznego rozstrzygnięcia, a wydanie decyzji wymiarowej nie czyniło postępowania bezprzedmiotowym.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje, jeśli czynności udokumentowane zostały fakturami nierzetelnymi, nie odzwierciedlającymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, których oszukańczy charakter został wykazany przez organy podatkowe.

Dotacje, subwencje i inne dofinansowania, które nie są przypisane konkretnym usługom i służą realizacji całego projektu, nie stanowią podstawy opodatkowania VAT, jeśli nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczeń podatnika.

Nieuznanie za stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce sytuacji, gdy zagraniczna spółka zleca usługi polskim podmiotom, niemając wpływu kontrolującego na ich zaplecze techniczne i personalne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie przepisów dotyczących prawa do odliczenia VAT poprzez nieuprawnioną kwalifikację usługi "analizy ekonomicznej" jako fikcyjnej. Nie zastosowano zasady in dubio pro tributario, co doprowadziło do uchylenia decyzji podatkowej w zaskarżonej części. Jednakże, co do usług pośrednictwa przez U., ich fikcyjność i wadliwość dokumentacji należycie uzasadniały

Działalność wodno-kanalizacyjna realizowana po przekształceniu zakładu budżetowego przez spółkę komunalną bez zamiaru osiągania zysku nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l., co wyklucza opodatkowanie jej infrastruktury jako związanej z działalnością gospodarczą.

W stanie upadłości likwidacyjnej spółki, nieruchomości nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, mimo przynależności do przedsiębiorstwa, jeśli brak zgody sędziego-komisarza na prowadzenie przedsiębiorstwa i nie są faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej po ogłoszeniu upadłości.

Ogłoszenie upadłości spółki skutkuje zmianą prawnego statusu nieruchomości, uniemożliwiając uznanie ich za związane z działalnością gospodarczą. Wobec braku faktycznego związku z działalnością gospodarczą, nieruchomości w masie upadłości nie mogą być opodatkowane stawkami najwyższymi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie zobowiązań P. sp. z o.o. z tytułu wpłat na PFRON była prawidłowa, a zarzuty skargi kasacyjnej były bezzasadne, co skutkowało jej oddaleniem.

Dokonując wykładni art. 22 ust. 4 ustawy o rehabilitacji i zatrudnieniu, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że ogranicza on czas na korektę wpłat, odmówił prawa do korekty zobowiązań P. sp. z o.o. i oddalił skargę kasacyjną.

Skuteczne ustalenia organów podatkowych i ich subsumcja uzasadniają oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA, przy braku naruszeń proceduralnych oraz materialnoprawnych, które mogłyby skutkować zakwestionowaniem decyzji organów administracyjnych i sądu pierwszej instancji.