Wyrokując w sprawie I GSK 501/23, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził związanie powołując wyrok NSA, uznając prawidłowość stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że części techniczne co do zasady nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Podstawą oddalenia skargi kasacyjnej było wykazanie, że decyzja organu w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2023 r. była prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów dotyczących przedłużenia terminu przedawnienia i wykorzystania zwolnień podatkowych dla zarejestrowanych zabytków.

Warunkiem pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów lub usług, do którego doszło w warunkach oszustwa podatkowego, jest wykazanie, że podatnik ten wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji, w której bierze udział.

Podatnik, któremu zarzucono brak należytej staranności i udział w oszukańczym obrocie towarowym, nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, ani preferencyjnej stawki VAT, jeśli nie wykazał istnienia realnych transakcji oraz uczciwości biznesowej.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zasadność przedłużenia terminu przedawnienia dla ustalenia zobowiązania podatkowego oraz ograniczenie zwolnień podatkowych do obiektów wpisanych do rejestru zabytków, gdyż zaniedbano prawidłową konserwację i zgłoszono niekompletne dane.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż nieprawidłowe ujawnienie danych w deklaracji podatkowej uzasadnia przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz potwierdza, że wpis do rejestru zabytków wymaga zgodności z przepisami o ochronie zabytków, aby skorzystać z podatkowego zwolnienia.

Z dniem dokonania zajęcia wierzytelności w rozumieniu art. 89 § 1 u.p.e.a., prawo do naliczania odsetek od zwrotu VAT wygasa, gdyż wierzytelność przechodzi pod dysponowanie organu egzekucyjnego.

Zastosowanie art. 112c pkt 2 ustawy o VAT wymaga, aby podatnik skorzystał z obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z faktur fikcyjnych. W przeciwnym razie, zastosowanie znajduje art. 112b ustawy o VAT dotyczący 30% dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną dotyczącą prawa do odliczenia VAT, uznał za zasadne stanowisko organów podatkowych odmawiające odliczenia, gdyż Podatnik nie dochował należytej staranności, wiedząc lub mogąc wiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji.

Przyznanie zwolnienia z podatku od spadków i darowizn jest dopuszczalne do wysokości pomocy de minimis, zgodnie z rozporządzeniem nr 1408/2013, a przekroczenie limitu nie dyskwalifikuje całkowicie wnioskującego.

Zaskarżona decyzja organu podatkowego o naliczeniu podatku od nieruchomości za 2022 r. była zasadna, gdyż części nieruchomości nie kwalifikowały się do zwolnienia podatkowego jako zabytki. Skarga kasacyjna oddalona.

Warunkiem pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT jest wykazanie, że podatnik wiedział lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji, w której brał udział.

Zaniedbania Skarżącej w zakresie prawidłowego ujawnienia danych w deklaracji podatkowej uzasadniały przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 68 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Środki odwoławcze nie znalazły uzasadnienia w przepisach materialnych.

Wykonanie czasowej rejestracji pojazdu nie stanowi przeszkody do uzyskania zwrotu akcyzy, gdy pojazd został wywieziony w terminie 30 dni od nabycia wewnątrzwspólnotowego. Ostatecznie, obowiązek podatkowy nie powstał, ponieważ warunki art. 101 ust. 2a ustawy o podatku akcyzowym zostały spełnione.

Warunkiem pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów lub usług, do którego doszło w warunkach oszustwa podatkowego, jest wykazanie, że podatnik ten wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji, w której bierze udział.

Odpowiednie zastosowanie przepisów Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez organy podatkowe oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny uzasadniało oddalenie skargi kasacyjnej M.Ł. ze względu na prawidłowe ustalenie bezprzedmiotowości postępowania podatkowego.

Nie można uznać za wadliwej informacji podatkowej, obejmującej wszystkie obiekty jako zwolnione, gdy zwolnienia dotyczą jedynie części uznanych za zabytki. Rozszerzenie terminu przedawnienia jest zasadne, jeśli podatnik nie ujawnia pełnych danych niezbędnych do ustalenia zobowiązania.