O braku woli realizowania celów postępowania karnego skarbowego, a tym samym o sztucznym wykorzystaniu instrumentu z tego postępowania do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, może świadczyć brak realnej aktywności organów postępowania przygotowawczego po wszczęciu takiego postępowania.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeśli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a członek zarządu nie wykaże okoliczności zwalniających go z tej odpowiedzialności, takich jak istnienie majątku pozwalającego na zaspokojenie zobowiązań w znacznej części (art. 116 § 1 o.p.).

Nieuprawdopodobnienie braku winy przez pełnomocnika w niedochowaniu terminu do wniesienia odwołania skutkuje odmową przywrócenia tego terminu, a obowiązkiem pełnomocnika jest regularne logowanie się na platformę ePUAP i przeglądanie dokumentów, co stanowi przejaw należytej staranności.

Doręczenie decyzji podatkowej za pomocą platformy ePUAP jest skuteczne, jeśli spełnione są wymogi art. 152a O.p., a upływ terminu na wniesienie odwołania w takich okolicznościach stanowi przesłankę obiektywną.

Postanowienie o przedstawieniu zarzutów w postępowaniu karnoskarbowym spełnia przesłanki skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Podatkowi od dochodów z dywidend zagranicznych przysługuje odliczenie w Polsce w wysokości zapłaconego podatku za granicą, zgodnie z granicą określoną w art. 30a ust. 9 ustawy PIT, tj. do 19%, niezależnie od przepisów umowy międzynarodowej.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie może stanowić podstawy do uznania wykazanej w niej kwoty za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dwuletnie ograniczenie terminu na korektę podatku od towarów i usług, w świetle wyroku TSUE C-335/19, nie może ograniczać realizacji prawa do ulgi na złe długi, jeśli krajowe regulacje okazały się sprzeczne z prawem Unii.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi wynikać z rzeczywistej transakcji gospodarczej i być prawidłowo udokumentowany. Faktura nierzetelna, nieodzwierciedlająca faktycznej operacji, nie stanowi dowodu poniesienia kosztu podatkowego.

Przesłanka wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 4 O.p. zostaje spełniona jedynie wówczas, gdy strona nie brała udziału w postępowaniu oraz brak jest jej winy w tym zaniechaniu; obejmuje to zarówno winę umyślną, jak i nieumyślną.

Sprzedaż działek letniskowych przez osobę nieprowadzącą systematycznej, profesjonalnej działalności związanej z obrotem nieruchomościami nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie uzasadnia uznania tej osoby za podatnika VAT.

Spółkę komandytowo-akcyjną należy uznawać jako spółkę kapitałową według Dyrektywy Rady 2008/7/WE, umożliwiając jej korzystanie ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i ustawy, niezależnie od odmienności w prawie krajowym.

Spółka komandytowa nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego przy wypłacie zaliczek na poczet zysku komplementariuszowi przed zakończeniem roku podatkowego. Zobowiązanie podatkowe powstaje dopiero po ustaleniu rzeczywistego dochodu spółki.

Zastosowanie przez organ przepisów dotyczących zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z zarzutami przestępstw skarbowych wiążących się z niewykonaniem tego zobowiązania było prawidłowe i nie nosiło cech instrumentalnego wykorzystania przepisów Ordynacji podatkowej.