Powierzchnia ciągów komunikacyjnych, jako część kondygnacji budynku, stanowi powierzchnię użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nawet gdy nie jest ograniczona ścianami, o ile jest wykorzystywana funkcjonalnie i zgodnie z przeznaczeniem budynku.

Powierzchnia użytkowa budynku obejmuje ciągi komunikacyjne, które nie są ograniczone ścianami; definicję art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. należy interpretować systemowo, co potwierdza możliwość opodatkowania takich powierzchni podatkiem od nieruchomości.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnych, gdyż mają charakter materialnoprawny wpływający na obowiązki podatkowe i sytuację prawną podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że unieważnienie NIP może być wdrożone zarówno z urzędu, jak i na wniosek strony, o ile nie jest wyraźnie wykluczone przez przepisy, podkreślając zagwarantowane konstytucyjnie prawo dostępu do sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało rzeczywisty cel ścigania przestępstw skarbowych, a nie wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Roszczenie o odszkodowanie, które nie jest jeszcze pewne i nie zostało przyznane w chwili otwarcia spadku, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Wypłata zaliczek na poczet zysków komplementariuszom spółki komandytowej w trakcie roku podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez spółkę, jako płatnika, z uwagi na brak ustawowej podstawy prawnej do takiego poboru przed zakończeniem roku podatkowego.

„Rażące naruszenie prawa” w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p. oznacza kwalifikowaną wadliwość polegającą na oczywistej sprzeczności rozstrzygnięcia z przepisem prawa materialnego, a nie jedynie wadliwość oceny dowodów.

Zwrot zwolnienia z podatku od nieruchomości, wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie przyznaje selektywnej korzyści, a tym samym nie narusza art. 107 ust. 1 TFUE jako niedozwolona pomoc publiczna.