Organ interpretacyjny jest uprawniony do weryfikowania klasyfikacji PKWiU przedstawionej przez wnioskodawcę w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej, jeśli klasyfikacja ta stanowi element normy prawnej i wnioskodawca wyraża co do niej wątpliwości prawne.

Okoliczność, że wydana decyzja ma zakres węższy w stosunku do postanowienia wszczynającego postępowanie, gdyż dotyczy tylko określenia wysokości niepobranych w terminie zaliczek na podatek, a nie pobrania i niewpłacenia zaliczek w terminie, nie oznacza, że decyzję tę wydano poza ramami postępowania określonymi w postanowieniu wszczynającym to postępowanie, jako że niewątpliwie niepobranie zaliczek

Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą nie może szkodzić podatnikowi, co wyraża zasadę praworządności i zaufania do organów podatkowych. Organy podatkowe muszą uwzględniać, że klasyfikacja statystyczna (PKWiU), wskazana przez podatnika jako element oceny prawnej, powinna być przez nie weryfikowana w procesie interpretacji indywidualnej z uwagi na jej wpływ na stawkę podatkową

Z niewypłacalnością dłużnika, o której mowa w art. 10 i 11 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze mamy również do czynienia, gdy dłużnik ten nie zaspokaja jednego tylko wierzyciela posiadającego znaczną wierzytelność, przesłanka egzoneracyjna wymieniona w art. 116 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej odnosi się wyłącznie do zgłoszenia wniosku, a nie do skutku tego wniosku, jakim jest ogłoszenie upadłości

Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, to naruszenie oczywiste, łatwo dostrzegalne, wyraźne, niewątpliwe. Przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa nie może mieć miejsca, kiedy treść normy prawnej nie jest oczywista i daje możliwość różnych interpretacji, zatem błędna wykładnia prawa, co do zasady, nie może prowadzić do stwierdzenia nieważności decyzji.