Zażalenie P. sp. z o.o. na postanowienie z dnia 22 marca 2019 r. o pozostawieniu odwołania bez rozpatrzenia było niedopuszczalne ze względu na brak prejudykatu wymagającego jego rozpatrzenia przed zakończeniem zawieszonego postępowania odwoławczego.

Wyrok Sądu pierwszej instancji podlegający uchyleniu, gdyż nie doszło do naruszenia prawa procesowego przez organ podatkowy w kontekście instrumentalności wszczęcia postępowania karnego skarbowego celem zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Aport infrastruktury wodno-kanalizacyjnej do spółki komunalnej, po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, jest zwolniony z VAT, jeśli nie poniesiono wydatków na ulepszenie tej infrastruktury.

W przypadku zbycia wierzytelności objętych korektą w ramach "ulgi na złe długi", podatnik zobowiązany jest do proporcjonalnego zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku VAT w okresie, w którym miało miejsce zbycie, zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o VAT.

Wznowienie postępowania podatkowego jest uzasadnione, gdy wyjdą na jaw nowe okoliczności faktyczne niewiadome organowi w dniu decyzji ostatecznej; nie jest wymagane, aby dowody pochodziły z tego samego dnia.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie wówczas, gdy podatnik wykaże, że transakcja udokumentowana fakturą rzeczywiście miała miejsce, a sama faktura nie może stanowić jedynego dowodu wykonania usługi.

NSA potwierdza stanowisko Dyrektora IAS i WSA co do konieczności kasacyjnego uchylenia decyzji organu I instancji z powodu niewystarczającego przeprowadzenia postępowania dowodowego, zgodnie z art. 233 § 2 O.p.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przepis krajowy ustanawiający dwuletni termin dla korekty VAT w ramach ulgi za złe długi zostaje pominięty, jeśli jego zastosowanie narusza zasadę skuteczności prawa unijnego, potwierdzoną wyrokiem TSUE w sprawie C-335/19. Wadliwa implementacja dyrektywy UE przez ustawodawcę krajowego nie może stać na przeszkodzie w realizacji uprawnień podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A.L., podtrzymując tym samym solidarną odpowiedzialność podatkową skarżącej za zaległości podatkowe spółki, uznając, że skarga nie zawiera zarzutów skutecznie podważających ustalenia faktyczne oraz prawne dokonane przez organy i sąd pierwszej instancji.