Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA w Szczecinie, stwierdzając że decyzje nieostateczne, mimo braku trwałości, wywołują skutki prawne, które organ musi uwzględniać, z uwagi na domniemanie ich mocy obowiązującej. Organ odwoławczy działał zgodnie z prawem, respektując obowiązki wynikające z doręczonej decyzji.

Dla stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej z powodu rażącego naruszenia prawa nie jest konieczna ocena jej skutków społecznych lub gospodarczych; wystarczające jest stwierdzenie oczywistej sprzeczności z obowiązującym przepisem prawa.

Organ podatkowy może opierać swoje rozstrzygnięcie na decyzjach wprowadzonych do obrotu prawnego przez doręczenie, nawet gdy są one nieostateczne, o ile nie zostały wyeliminowane z tego obrotu w przewidzianym trybie.

Stwierdza się, że decyzja Prezydenta Miasta S. wygaszająca wcześniejszą decyzję podatkową wydana na podstawie art. 258 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej jest sprzeczna z prawem. Wadliwa interpretacja prowadząca do jej wydania skutkuje rażącym naruszeniem prawa, wymagającym uchylenia tej decyzji.

Przedstawione przez Gminę przedsięwzięcie stanowi nadużycie prawa, uzasadniając decyzję o odmowie wydania interpretacji indywidualnej, w kontekście uzyskania nienależnej korzyści podatkowej zgodnie z art. 14b § 5b Ordynacji podatkowej.

Nieruchomości, które są w posiadaniu przedsiębiorcy oraz są faktycznie lub potencjalnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu stawkami przewidzianymi dla takich nieruchomości, niezależnie od ich fizycznego wykorzystania do tej działalności.

Związanie gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest pojęciem szerszym od pojęcia zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej i nie wymaga faktycznego wykorzystywania nieruchomości do tej działalności.

Złożenie wniosku o uznanie rekultywacji gruntów za zakończoną nie uprawnia spółki do stosowania stawek podatku od nieruchomości dla gruntów pozostałych przed wydaniem ostatecznej decyzji organu administracyjnego potwierdzającej zakończenie prac.

Grunty poeksploatacyjne, nawet częściowo niewykorzystywane, mogą zachować związek z działalnością gospodarczą, jeśli pozostają składnikiem majątku przedsiębiorstwa, podlegając opodatkowaniu według stawek dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą.

Podatnicy ubiegający się o zwolnienie z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. muszą wykazać, że infrastruktura kolejowa jest faktycznie udostępniana przewoźnikom kolejowym. Brak dostatecznego dowodu na takie udostępnienie wyklucza prawo do zwolnienia.

Powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., związane z uprawomocnieniem się orzeczenia sądowego, odnowuje termin biegu przedawnienia na wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe, czyniąc ten termin trzyletnim, licząc od końca roku uprawomocnienia orzeczenia.

Wznowienie postępowania na podstawie art. 271 pkt 2 p.p.s.a. nie jest możliwe, gdy brak należytej reprezentacji nie zostanie dowiedziony, a okoliczności faktyczne podawane jako podstawy wznowienia były znane przed zakończeniem postępowania sądowego.

Faktury wystawione przez A.J.N. nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego na ich podstawie. Sąd oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość decyzji organów podatkowych oraz wyroku Sądu pierwszej instancji.