Zakres oceny stanu faktycznego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza treść zadanego przez wnioskodawcę pytania. Organ interpretacyjny nie może ingerować w stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione przez wnioskodawcę ani dokonywać własnych ustaleń w tym zakresie. Jego zadanie ogranicza się do analizy wskazanych we wniosku okoliczności z punktu widzenia ich kwalifikacji

Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na nią powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn

Interpretacja art. 68 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej wskazuje na konieczność ustalenia rzeczywistego przedmiotu opodatkowania, niezależnie od danych zawartych w deklaracji podatkowej.

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej.

Art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej nie odsyła bezpośrednio do przepisów ustawy - Prawo upadłościowe. Stosowanie tej ustawy jest konieczne wyłącznie w celu ustalenia kluczowych okoliczności, takich jak stan niewypłacalności czy termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. W szczególności fakt, że spółka posiada tylko jednego wierzyciela, nie stanowi przeszkody do zgłoszenia wniosku

W przypadku ustalenia, że wystawione faktury nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, badanie dobrej wiary podatnika nie jest wymagane. Nie można przyjąć, że podatnik odliczający podatek z takiej faktury nie jest świadomy oszukańczego działania, skoro wystawieniu faktury nie towarzyszy żadna rzeczywista dostawa towaru lub świadczenie usług.

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej.