Postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu nadwyżki VAT, wydane przez organ podatkowy, jest nieważne w przypadku jego tożsamości z wcześniejszym już obowiązującym orzeczeniem. Zaskarżenie nie wykazało naruszenia prawa przez WSA.

Wpłata dokonana przez podatnika na poczet zaległości w podatku od nieruchomości zaliczana jest zgodnie z regułami art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, a zatem na zaległości o najwcześniejszym terminie płatności, niezależnie od wskazań podatnika co do okresu.

Art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a updof, w brzmieniu od 1 stycznia 2018 r., narusza konstytucyjną zasadę ochrony interesów w toku wywodzoną z art. 2 Konstytucji RP, gdy brak przepisów intertemporalnych prowadzi do pozbawienia prawa zaliczania odpisów amortyzacyjnych rozpoczętych przed wprowadzeniem zmiany.

Osoba fizyczna, sprzedając grunty należące do jej majątku prywatnego, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jeśli jej działania nie przekraczają zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, co wyklucza uznanie jej za podatnika VAT.

NSA wskazał na możliwość ponownego ustalenia podstawy opodatkowania, jeżeli dane z ewidencji gruntów różnią się od stanu faktycznego, uznając, że niekiedy ewidencja gruntów i budynków może być weryfikowana na etapie postępowania podatkowego.

W przypadku dziedziczenia spadkowego istotnym momentem dla powstania obowiązku podatkowego jest chwila śmierci spadkodawcy, co determinuje właściwość przepisów prawa podatkowego. Późniejsze postanowienie sądu o nabyciu spadku ma jedynie charakter deklaratoryjny, nie wpływający na datę zastosowania przepisów podatkowych.

Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstaje z chwilą przyjęcia spadku, a niezłożenie w terminie zeznania podatkowego skutkuje koniecznością stosowania pięcioletniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło przyjęcie spadku.

Podstawą opodatkowania w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego w zamian za akcje powinna być wartość emisyjna tych akcji, jeśli taka została uzgodniona, co odpowiada rzeczywistości transakcyjnej oraz neutralności VAT. Odrzucenie tego prowadzi do naruszenia przepisów materialnego prawa podatkowego.

Organy podatkowe mają prawo korzystać z dowodów z innych postępowań, pod warunkiem zapewnienia podatnikowi wglądu w cały materiał dowodowy, nie ograniczając jego prawa do obrony zgodnie z zasadami prawa krajowego i wyrokami TSUE.

Postępowanie wznowieniowe nie znajduje podstawy w orzeczeniu TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18, jeśli brak jednorodnego wpływu na stan prawny decyzji ostatecznej, zgodnie z polską Ordynacją podatkową oraz zasadą poszanowania prawa do obrony.

Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nawet jeśli prace odpowiadające opisom z faktur zostały wykonane. Nieskuteczna korekta faktury, dokonana po jej rozliczeniu przez odbiorcę, nie eliminuje ryzyka uszczuplenia dochodów budżetowych. Skargę kasacyjną oddalono.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej nie skutkuje skutecznym zawieszeniem biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych, gdy brak jest czynności procesowych wskazujących na realne cele postępowania.

Wyrok TSUE C-189/18 nie posiada charakteru precedensowego, wpływającego na polski system podatkowy, co wyklucza jego wpływ na decyzje wymiarowe dotyczące VAT i przesłanki wznowienia postępowania podatkowego. Skarga kasacyjna T. sp. j. została oddalona.

Czynność przekazania infrastruktury na podstawie dzierżawy za symboliczny czynsz, nieadekwatny do poniesionych nakładów inwestycyjnych, stanowi nadużycie prawa podatkowego, nieuprawniające do odliczenia podatku VAT od kosztów inwestycji.

Prawo do zwrotu nadpłaty podatku, niezależnie od okoliczności jej powstania, wygasa po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu, co oznacza, że czynność materialnotechniczna zwrotu nie może zostać dokonana po upływie terminu przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż brak jest przesłanek do wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 oraz art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, a skarga kasacyjna spółki "K." Sp. z o.o. zostaje oddalona. Koszty postępowania kasacyjnego zasądzone od skarżącej.

Wyrok TSUE w sprawie C-189/18 nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania podatkowego w kontekście polskich regulacji prawnych, jeśli nie wykazano naruszeń przepisów proceduralnych o wpływie na treść decyzji ostatecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną z uwagi na prawidłowe doręczenie postanowienia o wszczęciu postępowania pełnomocnikowi strony, uznaje decyzję organu podatkowego za skutecznie wprowadzoną do obrotu prawnego, oraz podkreśla konieczność zbadania kwestii przedawnienia zobowiązania w kontekście art. 70c Ordynacji podatkowej.