Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził brak możliwości odliczenia podatku VAT przez podatnika E. P. na podstawie faktur uznanych za "puste", posługując się zasadą analizy rzeczywistego charakteru transakcji oraz obowiązku dochowania należytej staranności w ramach stosunków handlowych.

Orzeczenie TSUE w sprawie C-189/18 nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania w sprawie podatku VAT w Polsce, gdyż przepisy krajowe nie naruszają unijnych zasad poszanowania prawa do obrony.

Nie jest możliwe pominięcie dokumentu jako dowodu kosztów uzyskania przychodów bez jednoznacznego wykazania jego nierzetelności, w szczególności niezgodności stron transakcji z rzeczywistością. Organy podatkowe muszą wykazać, że podmioty wymienione w umowach nie są faktycznymi sprzedawcami.

Brak odniesienia się przez organ podatkowy do całości zagadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę, w szczególności pominięcie jednego z możliwych skutków podatkowych danego zdarzenia przyszłego, skutkuje naruszeniem art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej i uzasadnia uchylenie wydanej interpretacji indywidualnej.

Ograniczenia dotyczące kosztów finansowania oraz kosztów usług niematerialnych, wynikające z art. 15c i art. 15e u.p.d.o.p., nie mają zastosowania do kosztów działalności zwolnionej z opodatkowania prowadzonej na terenie SSE, z uwagi na odesłanie do art. 7 ust. 3 u.p.d.o.p.

Lokale mieszkalne wynajmowane na cele mieszkalne przez przedsiębiorcę powinny być opodatkowane stawką właściwą dla budynków mieszkalnych, a nie podwyższoną stawką dla działalności gospodarczej, jeśli służą one zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Wniesiona do sądu decyzja organu podatkowego naruszała przepisy u.p.t.u., wykluczając zastosowanie VAT dla czynności WNT dotyczących działalności gier hazardowych do 2008 r. Umowy o WNT nie objęły działań wyłączonych spod ustawodawstwa VAT na mocy wcześniejszego art. 6 pkt 3 u.p.t.u.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA z uwagi na instrumentalne zastosowanie postępowania karnoskarbowego, naruszające przepisy dotyczące terminu przedawnienia, wskazując na konieczność ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem wytycznych dotyczących oceny przesłanek postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że brak rzeczywistości transakcji udokumentowanych fikcyjnymi fakturami uniemożliwia odliczenie VAT. Podatnik nie zachował wymaganej staranności w obrocie gospodarczym i świadomie uczestniczył w nielegalnych działaniach podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż zasadne jest przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku VAT w przypadkach wymagających dodatkowej weryfikacji, pod warunkiem wykazania, że organ podjął racjonalne i uzasadnione czynności kontrolne celem wyjaśnienia wątpliwości co do rzetelności transakcji.

Skarżący nie wykazał naruszenia procedur określonych w Art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, a jednostka pływająca nie kwalifikuje się jako statek eksploatowany w międzynarodowym transporcie morskim. Skarga kasacyjna oddalona.

Opłata wstępna pobierana przez organizatora imprez okolicznościowych stanowi zaliczkę na poczet konkretnych świadczeń i podlega opodatkowaniu VAT; przy świadczeniach obejmujących różne stawki VAT konieczne jest ich proporcjonalne zastosowanie.

Podatnikowi, który posługuje się fakturami VAT nieodzwierciedlającymi rzeczywistych dostaw towarów, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zawieszenie terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych jest uzasadnione w przypadku wszczęcia postępowania karno-skarbowego mającego na celu ustalenie oszukańczego charakteru transakcji.

Wnioski o wyjaśnienie treści decyzji podatkowej mogą być procedowane jedynie w zakresie językowej i kontekstowej niejednoznaczności, nie obejmują natomiast zarzutów dotyczących oceny prawnej, które są przedmiotem odwołania.

W przypadku braku wiarygodnych dowodów na wszczęcie postępowania karnego skarbowego, które obejmuje zobowiązania podatkowe, nie można uznać, że doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Zmiana przepisów rozszerzających definicję 'spółki' na spółki komandytowe w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie wpływa na ustalanie przychodu podatkowego z tytułu przejęcia spółki komandytowej przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, o ile przepisy te nie odnoszą się bezpośrednio do warunków takiego przejęcia.

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, określone w art. 21 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, nie mogą automatycznie determinować podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, jeśli pozostają w sprzeczności z przepisami ustawy podatkowej oraz rzeczywistym stanem faktycznym ustalonym w toku postępowania podatkowego.