Linie telekomunikacyjne położone w kanalizacji kablowej jako całość techniczno-użytkowa stanowią budowlę i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, niezależnie od rozdzielenia własności ich elementów.

Faktury VAT wystawione na rzecz podatnika, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, jak stanowi art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlegała oddaleniu zgodnie z art. 184 p.p.s.a., a prawidłowość stosowania art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID-19 w postępowaniu podatkowym została potwierdzona.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne, podtrzymując decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, uznając że postępowania dowodowe oraz kwalifikacja podatkowa wydatków spełniły wymogi prawne, nie znajdując naruszenia przepisów postępowania ani prawa materialnego w orzeczeniu WSA.

NSA orzekł, że rozstrzygnięcie WSA w Szczecinie było obarczone nieważnością z uwagi na obligatoryjne niepołączenie tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania, co narusza art. 111 § 1 i art. 183 § 2 pkt 3 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza nieważność postępowania z powodu braku połączenia tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania, co skutkuje uchyleniem wyroku WSA i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania w celu spełnienia wymogów proceduralnych.

Zaniechanie obligatoryjnego połączenia spraw administracyjnych tożsamych pod względem przedmiotowym prowadzi do nieważności postępowania, co obliguje do uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i ponownego rozpoznania sprawy.

NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność analizy instrumentalnego charakteru postępowania karnego skarbowego w kontekście zawieszenia biegu terminu przedawnienia podatkowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące mechanizmu podzielonej płatności, mają charakter lex specialis względem Prawa upadłościowego i uniemożliwiają przekazanie środków z rachunku VAT na masę upadłościową, jeżeli na podatniku ciążą zaległości podatkowe.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak faktycznego wykonania usług przez zgłoszonego podwykonawcę uzasadnia wyłączenie tych kwot z kosztów uzyskania przychodów, a organy podatkowe prawidłowo uznały te fakty na podstawie dostępnych dowodów.