Wszczęcie postępowania karnoskarbowego tuż przed upływem terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz brak aktywności organu podatkowego w rzeczywistym dochodzeniu do odpowiedzialności podatnika świadczą o instrumentalnym wykorzystaniu tego postępowania do zawieszenia biegu terminu przedawnienia, co jest niezgodne z prawem i nie stanowi podstawy do uznania zasadności decyzji organu podatkowego

sąd pierwszej instancji rozpatrując skargę na interpretację indywidualną niezgodną z prawem unijnym, powinien zastosować takie środki prawne, aby przy ponownym rozpatrywaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej na rzecz Gminy, organ mógł zastosować wykładnię prawa Unii Europejskiej, przedstawioną w wyroku TSUE, oceniając zgodnie z tą wykładnią całość stanowiska Gminy, odnoszącego się do tego

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, może być nałożona, gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, przy jednoczesnym nie wykazaniu przez członka zarządu zgłoszenia wniosku o upadłość lub wszczęcia postępowania naprawczego albo braku winy w zaniechaniu jej zgłoszenia.

Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na nią powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn

Przepisy prawno-podatkowe o charakterze sprawozdawczym i proceduralnym, jeśli wpływają na sferę praw i obowiązków podatkowych podmiotu ubiegającego się o wydanie interpretacji indywidualnej, są objęte zakresem działalności interpretacyjnej organu podatkowego.

W wykładni przepisu art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej organ podatkowy posiada kompetencję uznaniową do umorzenia zaległości podatkowej, opierając się na przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Decyzja o umorzeniu jest aktem uznaniowym, co oznacza, że, mimo stwierdzenia istnienia warunków określonych przez prawo, organ może, lecz nie musi przyznać ulgi.

Wyroki w sprawach dotyczących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych muszą być oparte na rzetelnej ocenie, czy zaliczki te są niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku. Ponadto postępowanie w sprawie ograniczenia zaliczek na podatek dochodowy ma charakter uproszczony i nie wymaga pełnego postępowania dowodowego.

Organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje zatem na przesłankę, spełnienie której powoduje, że organ podatkowy ogranicza pobór

Odmowa ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowa w sytuacji, gdy podatnik nie uprawdopodobni niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku należnego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 22 § 2a.

Pojęcie „banki”, o których mowa w przepisach dotyczących zaliczania określonych wierzytelności (praw) do przychodów (przepisy art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c, art. 12 ust. 4e, art. 12 ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej „u.p.d.o.p.”) i określonych strat do kosztów uzyskania przychodu (przepis art. 15 ust. 1h pkt 2 u.p.d.o.p

Nieskuteczność skargi kasacyjnej może wynikać z braków konstrukcyjnych tego środka odwoławczego, jeżeli zarzuty dotyczą próby podważenia ustaleń faktycznych bez wskazania konkretnych naruszonych przepisów prawa materialnego lub niedostatecznie uzasadnionego naruszenia prawa procesowego.