Zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną wymaga zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego; niedopełnienie tego wymogu stanowi nieusuwalny brak formalny skutkujący odrzuceniem środka zaskarżenia.

Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktur za usługi zagospodarowania odpadów nabyte w drodze wykonawstwa zastępczego jest prawnie uzasadnione, gdy usługi te są wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Działania podatnika, mimo formalnej poprawności, mogą zostać zakwestionowane jako nadużycie prawa, jeśli zmierzają do uzyskania nienależnych korzyści podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak wykazania konkretnych naruszeń prawnych przez skarżącego uniemożliwia podważenie decyzji organu, który działał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów i zgodnie z prawem.

Podstawa opodatkowania dla umowy leasingu finansowego ulega pomniejszeniu o wartość zwróconego przedmiotu leasingu, natomiast kwota uzyskana z tytułu odszkodowania od leasingobiorcy traktowana jest jako część zapłaty w rozumieniu ustawy o VAT.

Zwrot nadwyżki podatku od towarów i usług może być prawnie przedłużony, gdy dalsza weryfikacja zasadności zwrotu jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego. Decyzja o przedłużeniu musi być wyczerpująco uzasadniona i nie może naruszać zasady neutralności podatku VAT.

Usługa Agenta Emisji świadczona w ramach umowy przez bank, obejmująca m.in. prowadzenie ewidencji papierów wartościowych, wymaga indywidualnej oceny w zakresie zwolnienia z VAT i nie jest bezprzedmiotowa na gruncie wydanej interpretacji ogólnej.

Zażalenie skarżącego na postanowienie sądu pierwszej instancji, które odmawia przywrócenia terminu na uzupełnienie braków formalnych skargi, zostało oddalone, gdyż skarżący nie udowodnił braku winy w uchybieniu terminowi procesowemu.

Spłata wierzytelności hipotecznej z ceny sprzedaży odziedziczonej nieruchomości może być uznana za koszt jej odpłatnego zbycia, uwzględniając rzeczywisty dochód podatnika (art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f.).

Spółka nieruchomościowa, prowadząca rachunkowość bez odpisów amortyzacyjnych, może zaliczać odpisy podatkowe do kosztów uzyskania przychodów, nie przekraczającą limitu z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.; ograniczenie to stosuje się tylko w przypadku amortyzacji bilansowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ odwoławczy może wydać decyzję kasacyjną na podstawie art. 233 § 2 o.p., gdy postępowanie dowodowe przed organem pierwszej instancji nie jest wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia, a uzupełnienie dowodów w trybie art. 229 o.p. jest niemożliwe.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego nie jest wystarczającą przesłanką zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, lecz wymaga wykazania podejmowanych czynności mających na celu wykrycie przestępstwa skarbowego.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, stwierdza, że nie ma podstaw do przyjęcia istnienia umowy powierniczej pomiędzy M.B. a C.B., zaś przychody z kapitałów pieniężnych podlegają opodatkowaniu stosownie do ustaleń organów podatkowych.

Złożenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 254 o.p. jest niezasadne, jeżeli nowy operat szacunkowy nie ujawnia zmiany okoliczności faktycznych, które zaistniały po wydaniu decyzji podatkowej, lecz stanowi inaczej przeprowadzoną ocenę istniejącego stanu faktycznego.