Przy wszczęciu postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych sąd administracyjny powinien ocenić, czy działania nie miały pozorowanego charakteru uniemożliwiającego przedawnienie.

Decyzja o zabezpieczeniu na majątku podatnika jest uzasadniona, jeśli uprawdopodobniona jest obawa niewykonania zobowiązania podatkowego, co może wykraczać poza katalog zamknięty przewidziany w art. 33 O.p.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok sądu pierwszej instancji i nakazał ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując na nieprawidłową wykładnię art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. przez WSA oraz brak pełnej oceny zgodności z prawem decyzji administracyjnej.

Opodatkowanie nieruchomości mieszkalnych w rękach przedsiębiorców następuje wyłącznie w zakresie rzeczywistego gospodarczego ich wykorzystania, niezależnie od ich wpisu w ewidencji środków trwałych, co wymaga dokładnej analizy materialnej i dowodowej.

NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że przesłanki bezskuteczności egzekucji i braku winy członka zarządu nie zostały spełnione, organ podatkowy nie ustalił należycie stanu faktycznego sprawy.

Odpowiedzialność spadkobierców za zobowiązania podatkowe ulega zgodnie z art. 70 § 4 O.p. przerwie w biegu przedawnienia wskutek zastosowania środka egzekucyjnego. Zarzuty skargi kasacyjnej muszą być precyzyjnie uzasadnione i pozostawać w związku z przedmiotem rozstrzygnięcia.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego na podstawie uprzednich ustaleń nie stanowi nadużycia dla potrzeby zawieszenia biegu terminu przedawnienia, a faktury VAT dotyczące niezaistniałych usług nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku naliczonego.

Sąd uznał, że zaliczenie dokonane na podstawie art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej bez uwzględnienia zasad zaspokajania wierzycieli określonych w Kodeksie postępowania cywilnego oraz ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji było błędne, a preferowanie zaległości podatkowej było nieuprawnione.

Egzekucja z majątku spółki musi być formalnie bezskuteczna, a członek zarządu może uniknąć odpowiedzialności podatkowej, wykazując brak winy w niezgłoszeniu upadłości. Organy podatkowe muszą dokładnie ocenić dowody, nie ograniczając się jedynie do formalnych przesłanek.

Zasada proporcjonalności wymaga rozważenia indywidualnych okoliczności przed nałożeniem sankcji z art. 112c u.p.t.u. Automatyczne stosowanie sankcji 100% w wypadkach kwalifikowanych na podstawie tego przepisu narusza zasadę proporcjonalności i art. 273 dyrektywy 112.

Umowa pożyczki pieniężnej, której przedmiotem są środki bezgotówkowe przekazywane na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.c.c. Miejsce ulokowania środków przy zawarciu umowy determinuje obowiązek podatkowy.

Organy podatkowe są zobowiązane do z urzędu badania prawidłowości pełnomocnictwa, zwłaszcza gdy okoliczności wskazują na niezdolność do jego świadomego udzielenia. Zaniedbanie tego obowiązku uzasadnia uchylenie decyzji o odpowiedzialności podatkowej.

Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej wywołuje skutek prawny dopiero od chwili jej doręczenia stronie, co determinuje skuteczność egzekucji podatkowej i możliwość przerwania biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie stanowiło nadużycia mającego na celu instrumentalne zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych, a faktury wystawione przez L.T. były nierzetelne, uzasadniając odmowę odliczenia podatku naliczonego.

Weryfikacja zwrotu nadwyżki podatku VAT przez organ podatkowy może być przeprowadzona po upływie terminu przedawnienia, jeżeli wniosek wraz z korektą deklaracji złożono przed jego upływem, a brak dokumentów potwierdzających zasadność zwrotu skutkuje jego określeniem na 0 zł.

W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do zdolności do czynności prawnych strony, organ podatkowy ma obowiązek zweryfikowania prawidłowości pełnomocnictwa i zapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu.

Oddalenie skargi kasacyjnej Dyrektora IAS w Katowicach; potwierdzenie uchylenia decyzji o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu z uwagi na niewykazanie bezskuteczności egzekucji i nieprzeanalizowanie braku winy członka zarządu co do zaniechania wniosku o upadłość spółki.