Nadpłata podatku powstała wskutek uchylenia decyzji organu podatkowego powinna być oprocentowana od dnia jej powstania, co wynika z faktu, że organ przyczynił się do jej powstania. Uchylenie decyzji potwierdza błędną kwalifikację przychodów.

Decyzja o zabezpieczeniu zobowiązań podatkowych nie może zostać uchylona lub zmieniona w trybie art. 253 § 1 Ordynacji podatkowej, jeśli nie wystąpią nadzwyczajne przesłanki wynikające z ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego.

Decyzja o zabezpieczeniu na majątku podatnika, wydana na podstawie art. 33 Ordynacji podatkowej, nie stanowi decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, a zatem podlega weryfikacji według trybów określonych w art. 253 Ordynacji podatkowej.

W postępowaniu o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy nie jest wymagane przeprowadzenie pełnego postępowania dowodowego, a skarga kasacyjna nieskutecznie podważająca art. 22 § 2a O.p. jest nieuprawniona; oddalono skargę kasacyjną D.B.

WSA, wydając wyrok oddalający skargę, naruszył art. 141 § 4 p.p.s.a. przez brak odniesienia się do zarzutów kasacyjnych i uzasadnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia, co uzasadniało uchylenie wyroku przez NSA i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Wyrok NSA, sygn. akt zrzeka się uchylenia decyzji ostatecznej o VAT wskazując, że wyrok TSUE C-189/18 nie wpływa na treść decyzji ostatecznej w sprawie wznowienia na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p.

Ulga abolicyjna nie przysługuje osobie wykonującej pracę na statku, który nie jest eksploatowany w transporcie międzynarodowym, zgodnie z definicją Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przychód uzyskany z tytułu zmniejszenia udziału w zyskach spółki komandytowej nie stanowi przychodu z kapitałów pieniężnych, lecz przychód z innych źródeł opodatkowany na zasadach ogólnych, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skarga kasacyjna wniesiona przez K.Z. podlega oddaleniu, gdyż sąd prawidłowo potwierdził brak rzeczywistości gospodarczej kwestionowanych transakcji oraz ich nieznaczenie dla obrotu podatkowego; zarzuty skargi nie znalazły potwierdzenia w stanie faktycznym.

W przypadku transakcji leasingu zwrotnego, gdy następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, występują dwie odrębne czynności podlegające opodatkowaniu VAT: dostawa towarów przez leasingobiorcę oraz świadczenie usług przez leasingodawcę, z wyłączeniem zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Nie można wznowić postępowania podatkowego przeciwko osobie, która nie była stroną pierwotnego postępowania. Zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 O.p., nowe okoliczności faktyczne muszą dotyczyć stron pierwotnego postępowania.

Kwota zadośćuczynienia wypłacona przez pracodawcę w ramach ugody sądowej, jako konsekwencja wypadku przy pracy, może stanowić koszt uzyskania przychodu podatnika, o ile jest związana z zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zobowiązanie podatkowe nie ulega przedawnieniu, jeśli wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało instrumentalnego charakteru, nakierowanego na wyłączne zawieszenie biegu terminu przedawnienia bez intencji rzeczywistego postępowania sankcyjno-karnego.

Sąd uznał, że skarżący nie wykazał, iż pracował na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, co uniemożliwiało zastosowanie ulgi abolicyjnej, zgodnie z art. 15 ust. 3 Konwencji, podtrzymując decyzje organów podatkowych.

Leasing zwrotny, w który zaangażowany jest podmiot polski jako korzystający, stanowi faktycznie dwie niezależne czynności prawne - dostawę towaru i świadczenie usługi leasingowej, które nie korzystają wspólnie ze zwolnienia od podatku VAT. Decydujące jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem, co wyklucza klasyfikację transakcji jako zwolnioną, kompleksową usługę finansową.

W przypadku stwierdzenia fikcyjności transakcji i braku rzeczywistej działalności gospodarczej kontrahentów, podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany na fakturach, gdyż nie dokumentują one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Podatnik nie wykazał przesłanek wymaganych do uznania pracy na statku za działalność w transporcie międzynarodowym, a decyzja administracyjna o rozliczeniu podatku dochodowego za 2019 r. była zgodna z prawem.