Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że organy podatkowe mogą miarkować wynagrodzenie tymczasowego pełnomocnika szczególnego na podstawie rzeczywistego działania w sprawie, odstępując od stawek minimalnych, gdy występują uzasadnione okoliczności, wedle zasady odpowiedniego stosowania rozporządzenia.

Skuteczne doręczenie decyzji podatkowej pełnomocnikowi stanowi początek biegu terminu do wniesienia odwołania, a jego uchybienie bez wykazania niezawinionych przyczyn nie może skutkować przywróceniem terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, z uwagi na: brak wystarczającego uzasadnienia wyroku oraz naruszenie granic rozpoznawanej sprawy poprzez objęcie rozstrzygnięciem również okresu bezpodstawnie włączonego do sprawy.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, nie wlicza się sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, niezależnie od miejsca jej opodatkowania. Sąd uznał stanowisko organu podatkowego za błędne, potwierdzając brak podstaw dla rozszerzającej interpretacji wyłączeń.

Doręczenie decyzji podatkowej na adres ePUAP pełnomocnika podatkowego, skuteczne zgodnie z art. 152a § 3 Ordynacji podatkowej, nie daje podstaw do przywrócenia terminu przy braku uprawdopodobnienia niezawinionej przyczyny uchybienia terminu według art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za konieczne ponowne zbadanie sprawy przez WSA, zwłaszcza pod kątem niewystarczającej analizy prawnej charakteru czynności artystycznych Skarżącego oraz właściwości miejscowej organu podatkowego.

W sytuacji wszczęcia postępowania karnoskarbowego bliskiego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, sąd administracyjny obowiązany jest zbadać, czy działanie organu miało instrumentalny charakter, co winno być szczegółowo przedstawione w uzasadnieniu decyzji organu podatkowego.

Postępowanie karne skarbowe wobec podatnika nie było wszczęte instrumentalnie. Uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa przez podatnika uzasadniało zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają solidarnie za jej zaległości podatkowe, jeśli nie zdołają wykazać, że skutecznie zrezygnowali z funkcji zarządczych przed powstaniem zobowiązań podatkowych. Rejestracja w KRS i brak działań zmierzających do ogłoszenia upadłości uzasadniają przypisanie odpowiedzialności.

Organy interpretacyjne obowiązane są do samodzielnej kwalifikacji prawnej przedstawionych faktów w celu wydania interpretacji indywidualnej. Niewłaściwe jest żądanie od wnioskodawcy, aby to on określił charakter prawny faktów, co stanowi czynność zastrzeżoną dla organu. Błędne jest pozostawienie wniosku bez rozpoznania z powodu niepodania takich kwalifikacji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w przypadku podejrzenia udziału w karuzeli podatkowej, organy podatkowe mają prawo do ujęcia materiałów z innych postępowań jako dowodów, nawet jeśli skarżący nie miał czynnego udziału w ich gromadzeniu. Skarga kasacyjna spółki U. została oddalona z uwagi na prawidłowość rozstrzygnięć organów niższej instancji oraz brak naruszenia zasad postępowania.

W przypadku niedostatecznego wyjaśnienia charakteru umowy dotyczącej świadczenia usług utrzymania dróg, brak jest podstaw do zastosowania stawki VAT dla usług kompleksowych. Organ podatkowy ma obowiązek uwzględnić zasadę zaufania podatnika do stałej praktyki orzeczniczej w zakresie stosowania stawki podatku VAT.

Dla egzoneracji zarządu spółki z odpowiedzialności za jej zobowiązania publicznoprawne niewystarczające są subiektywne odczucia braku winy. Obiektywne przesłanki, takie jak problemy zdrowotne, muszą być wykazane na tyle, by wykluczały możliwość prowadzenia spraw spółki.

Skarga kasacyjna A.S. podlega oddaleniu z uwagi na brak odpowiedniego udokumentowania spadkowego długu z tytułu pożyczki, a poświadczenie zgodności odpisu przez notariusza nie jest dostatecznym dowodem autentyczności oryginału dokumentu pożyczkowego.

Zobowiązania podatkowe za grudzień 2011 r. oraz miesiące styczeń-grudzień 2012 r. uległy przedawnieniu. Informacja zawarta w decyzji organu nie stanowi skutecznego zawiadomienia o zawieszeniu biegu przedawnienia zgodnie z art. 70c Ordynacji podatkowej.

Instrumentalność wszczęcia postępowania karno-skarbowego nie wyklucza zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych, jeżeli postępowanie zmierza do realizacji celów przewidzianych w przepisach karnoskarbowych i podatkowych.