Warunkiem orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe jest wykazanie przez organ podatkowy, że w dacie płatności zobowiązań podatkowych, które przekształciły się w zaległości podatkowe, osoba trzecia pełniła funkcję członka zarządu spółki, a także że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki nie można orzec

Właściciel nieruchomości, na której powstają odpady komunalne, jest zobowiązany do ponoszenia opłat za gospodarowanie wszystkimi frakcjami odpadów, niezależnie od tego, czy poszczególne frakcje (np. szkło, bioodpady) są faktycznie wytwarzane, zgodnie z uchwałami rady gminy i przepisami ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Warunkiem orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe jest wykazanie przez organ podatkowy, że w dacie płatności zobowiązań podatkowych, które przekształciły się w zaległości podatkowe, osoba trzecia pełniła funkcję członka zarządu spółki, a także że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki nie można orzec

1. Dokonując wykładni art. 135 p.p.s.a. zauważyć należy, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa np. w stosunku do decyzji administracyjnych obu instancji (a zatem podjętych w granicach sprawy, której dotyczy skarga), jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia, niezależnie od tego, czy skarżący na etapie postępowania odwoławczego zaskarżył decyzję pierwszoinstancyjną

W postępowaniu w sprawie odpowiedzialności wspólnika spółki za jej zaległości podatkowe organ podatkowy może korzystać z wcześniej wydanej decyzji wymiarowej, w której określono spółce wysokość zobowiązania podatkowego, a dopiero w przypadku braku takiej decyzji, postępowanie będzie łączyło w sobie elementy postępowania wymiarowego oraz postępowania zmierzającego do wydania decyzji o odpowiedzialności

Specyfika decyzji wydanej na podstawie art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku, że o ile organ podatkowy uzna istnienie przesłanki wznowieniowej, jednym i niepodzielnym aktem administracyjnym, tj. jedną decyzją uchyla decyzję pierwotną, ale jednocześnie ustala nową wysokość zobowiązania lub umarza postępowanie.