Skarga kasacyjna organu podatkowego w sprawie przedłużenia terminu zwrotu VAT została oddalona. Brak wystarczającego uzasadnienia decyzji przedłużającej termin zwrotu, przy istnieniu dowodów wskazujących na niemożność odliczenia VAT, uznano za niezgodne z przepisami.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż skarżący nie wykazał naruszenia prawa w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy. Organy podatkowe słusznie zakwestionowały odliczenie podatku naliczonego, ponieważ faktury VAT nie dokumentowały rzeczywistych transakcji.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, mające na celu wyłącznie zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych, nie znalazło potwierdzenia w niniejszej sprawie. Organ działał w oparciu o uzasadnione przesłanki, a jego aktywność dowodziła rzeczywistego zamiaru realizacji celów postępowania.

Wypłacane komplementariuszowi zaliczki na poczet zysków w trakcie roku podatkowego nie wymagają poboru zryczałtowanego podatku; obowiązek ten powstaje dopiero po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 30a ust. 6a-6e u.p.d.o.f.

Niepełne uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej narusza zasady postępowania administracyjnego oraz nie zapewnia właściwego zastosowania przepisów, co skutkuje uchyleniem interpretacji przez sąd administracyjny.

NSA wskazał na konieczność pełnej i wszechstronnej oceny materiału dowodowego przez WSA, uwzględnienia wszystkich dowodów oraz wskazania konieczności zbadania dobrej wiary i zachowania należytej staranności przez podatnika w kontekście transakcji z kontrowersyjnymi kontrahentami.

Organ wydający interpretację indywidualną musi przedstawić pełne i szczegółowe uzasadnienie swego stanowiska, uwzględniając wszystkie aspekty stanu faktycznego oraz przepisy prawa, a także odnosić się do kontrargumentów wnioskodawcy.

Podmiot, który wypłaca odsetki podmiotowi nierezydentowi, jest zobowiązany do zweryfikowania jego statusu rzeczywistego właściciela. W przypadku niespełnienia tego obowiązku, na płatniku ciąży obowiązek poboru i wpłaty odpowiedniego podatku u źródła.

Interpretacja indywidualna powinna uwzględniać szczegółowy stan faktyczny oraz zawierać pełne uzasadnienie, zgodnie z zasadami legalizmu i zaufania. Niedochowanie powyższych zasad skutkuje jej uchyleniem.

Uchyla się wyrok WSA w Krakowie, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność weryfikacji zgromadzonych dowodów dotyczących rzekomego wewnątrzwspólnotowego wywozu towarów, co do których brak dowodów na przemieszczenie na terytorium Słowacji.

Organ podatkowy, dokonawszy oceny materiału dowodowego wskazującego na oszustwa podatkowe, winien wydać decyzję wymiarową, a nie przedłużać terminu zwrotu podatku VAT, co stanowi naruszenie zasad zaufania i przekonywania.

Doręczenie decyzji zabezpieczającej skierowane wyłącznie do strony, a nie do właściwie umocowanego pełnomocnika, nie wywołuje skutków prawnych, w szczególności nie zawiesza biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Prawidłowe umocowanie pełnomocnika w toku postępowania zabezpieczającego obowiązuje również w przypadku ponownego rozpoznania sprawy.