Przepis art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie ma zastosowania, jeżeli nie występuje bezpośrednie lub pośrednie finansowanie wynagrodzenia wypłacanego przez osobę trzecią, które pochodzi od pracodawcy, dla którego pracownik wykonuje czynności w ramach umowy zlecenia zawartej z osobą trzecią.

Osoba posiadająca prawo do emerytury rolniczej oraz emerytury pracowniczej przyznanej na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma prawo do wypłaty obu świadczeń jednocześnie.

Członek zarządu spółki może zostać zwolniony z odpowiedzialności za zobowiązania spółki jedynie w sytuacji, gdy złoży wniosek o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, co oznacza moment trwałego zaprzestania płacenia zobowiązań, a nie zaprzestanie finansowania przez inne podmioty.

Pracodawca jest płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne także z umowy cywilnoprawnej zawartej przez pracownika z osobą trzecią, jeśli w ramach tej umowy pracownik wykonuje pracę na rzecz swojego pracodawcy.

Służba w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie zaopatrzeniowej nie może być automatycznie uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa bez możliwości przedstawienia dowodów przez wnioskodawcę na okoliczność rzeczywistego charakteru wykonywanych przez niego działań.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, pracodawca jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników wykonujących pracę na rzecz pracodawcy, nawet jeśli formalnie umowy zlecenia zawierane są z osobami trzecimi, a relacje gospodarcze wskazują na funkcjonalnie jeden podmiot korzystający z pracy tych pracowników.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę wyłącznie w innym państwie członkowskim, a działalność pracodawcy w kraju zatrudnienia jest marginalna, organy krajowe mogą ustalić ustawodawstwo tego innego państwa jako właściwe, nawet bez uprzedniego przeprowadzania procedury dialogu i koncyliacji.

Dla zakwalifikowania pracy jako wykonywanej w szczególnym charakterze na podstawie ustawy o emeryturach pomostowych, należy ocenić rzeczywisty charakter i odpowiedzialność wykonywanych czynności, a nie tylko tytuł stanowiska.

W razie zbiegu prawa do emerytur z systemu zaopatrzeniowego i powszechnego, świadczenie wypłaca się zgodnie z wolą ubezpieczonego, który może wybrać świadczenie wyższe, chyba że umyślnie złożył oświadczenie o wyborze niższego świadczenia.

Art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej są sprzeczne z Konstytucją RP, ponieważ obniżają wysokość świadczeń funkcjonariuszy pełniących służbę po 1990 r., co narusza zasady równości, ochrony praw majątkowych oraz zabezpieczenia społecznego, przez co sądy powszechne są zobowiązane do niezastosowania tych przepisów.

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie powinien być stosowany do osób, które mimo okresowej służby na rzecz totalitarnego państwa, znaczącą część swojego okresu zatrudnienia przepracowały w ramach demokratycznych struktur państwowych, gwarantując im w ten sposób ochronę konstytucyjnie chronionych praw do emerytury.

Stwierdzenie pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa nie może być dokonane wyłącznie w oparciu o formalną przynależność do wymienionych formacji, lecz wymaga zbadania wszystkich okoliczności sprawy, łącznie z czynami jednostkowymi funkcjonariusza.

Dla stwierdzenia nienależności świadczenia z ubezpieczeń społecznych kluczowe jest zbadanie stanu świadomości pobierającego w momencie wypłaty świadczenia, a nie w okresie późniejszym.

Osoba, która kontynuuje działalność gospodarczą po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, traci prawo do zasiłku chorobowego tylko za okres, w którym faktycznie ta działalność była kontynuowana, a nie za cały okres następujący po ustaniu ubezpieczenia.

Czynności pomocnicze wykonywane przez górnika mające charakter incydentalny mogą być zaliczane do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym, jeżeli stanowią integralną część pracy bezpośredniej w przodku.

Zaginięcie osoby uprawnionej do emerytury, które nie było podstawą uznania jej za zmarłą, nie uzasadnia wstrzymania wypłaty świadczeń emerytalnych, a żona zaginionego może dochodzić alimentów na podstawie art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przy czym domniemanie życia osoby zaginionej musi być respektowane.

Okres zasadniczej służby wojskowej nie zwiększa ogólnego stażu ubezpieczeniowego według przelicznika art. 43 ust. 2 ustawy emerytalnej, ponieważ przepis ten dotyczy wyłącznie okresów zatrudnienia na kolei.

Sąd ubezpieczeń społecznych nie jest związany treścią informacji o przebiegu służby przedstawionej przez Instytut Pamięci Narodowej i ma obowiązek oceny całego materiału dowodowego, w tym ustalenia, czy służba funkcjonariusza była pełniona na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.

Przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej nie jest wystarczające jedynie uwzględnienie okresów pracy, konieczne jest również szczegółowe określenie procentowego udziału pracy na odkrywce oraz jej charakteru, w tym zastosowanie kryterium wykonywania pracy co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić zadeklarowane przez ubezpieczoną kwoty, jednak przy ustalaniu wysokości zasiłków socjalnych należy dokładnie badać, czy zadeklarowane kwoty odpowiadają przepisowym wymaganiom oraz czy uwzględniono wszelkie przerwy w ubezpieczeniu.

Rolnik podlegający ubezpieczeniu społecznemu rolników w Polsce, który podejmuje pracę najemną w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, podlega ustawodawstwu tego państwa w zakresie zabezpieczeń społecznych, co wyklucza jednoczesne podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników w Polsce, bez względu na późniejsze podjęcie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ocena niezdolności do pracy ubezpieczonego rolnika powinna uwzględniać specyfikę konkretnego gospodarstwa rolnego, w tym jego wielkość, poziom zmechanizowania i charakter prowadzonej działalności, a także wymaga szczegółowej analizy możliwości wykonywania przez ubezpieczonego pracy w tym gospodarstwie, przy uwzględnieniu schorzeń własnych i ewentualnych ograniczeń wynikających z choroby zawodowej.

Mechanizm obniżenia świadczeń emerytalnych i rentowych byłych funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa państwa totalitarnego powinien być stosowany z uwzględnieniem konstytucyjnych zasad ochrony praw nabytych i proporcjonalności, a automatyczne obniżenie do poziomu przeciętnej emerytury narusza normy konstytucyjne.

Przejście na emeryturę, w myśl art. 921 § 1 k.p., obejmuje także sytuacje, w których pracownik, już jako emeryt wojskowy lub policyjny, rozwiązuje stosunek pracy i przechodzi na status wyłącznie emeryta, co uprawnia do odprawy emerytalnej, o ile wcześniej nie skorzystał z takiego świadczenia na podstawie stosunku pracy. Otrzymanie odprawy wojskowej nie wyklucza prawa do odprawy emerytalnej wynikającej