Organ rentowy nie jest uprawniony do ustalania podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w odniesieniu do form prowadzonej działalności, gdyż kompetencja ta zastrzeżona jest dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Sąd ubezpieczeń społecznych, kontrolując decyzje organu rentowego, nie może orzekać poza zakresem właściwości tego organu.

Zmniejszenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza na podstawie przepisów ustawy zaopatrzeniowej wymaga indywidualnej oceny charakteru pełnionej służby, a domniemanie wynikające z przynależności do określonej jednostki musi być weryfikowane w świetle całokształtu okoliczności sprawy, z poszanowaniem zasad równości i ochrony praw nabytych.

Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wymaga spełnienia kryteriów zorganizowanego, ciągłego i zarobkowego charakteru tej działalności; przerwy w aktywności zawodowej, które nie są poparte konkretnymi działaniami na rzecz wznowienia działalności, wykluczają obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Zawarcie umowy o pracę bez rzeczywistego zamiaru jej realizacji w reżimie pracowniczym, lecz wyłącznie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, stanowi podstawę do stwierdzenia jej pozorności i wykluczenia tytułu do ubezpieczenia społecznego.

Prawo do emerytury pomostowej przysługuje ubezpieczonemu tylko w przypadku spełnienia łącznie wszystkich przesłanek ustawowych, w tym ukończenia wieku 60 lat, na datę przyznania świadczenia. Wiek wymagany przez przepisy nie może być osiągnięty po tej dacie.

Osoba współpracująca z małżonkiem przy prowadzeniu przez niego działalności pozarolniczej w formie niepublicznej placówki oświatowej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, niezależnie od motywacji i subiektywnych zamiarów stron, jeśli spełnione są obiektywne przesłanki współpracy określone w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Służba pełniona w strukturach Zwiadu Wojsk Ochrony Pogranicza w latach 1944–1990, jako część aparatu bezpieczeństwa państwa totalitarnego, podlega domniemaniu wykonywania na rzecz totalitarnego państwa. Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych w trybie art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie narusza Konstytucji RP ani zasad sprawiedliwości społecznej.

Wypadek przy pracy rolniczej wymaga wykazania związku czasowego, miejscowego i funkcjonalnego z prowadzeniem działalności rolniczej; czynności rekreacyjne, nawet przy okazji wykonywania innych czynności, wykluczają uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy rolniczej.

Odmowa zastosowania przepisu niekonstytucyjnego wobec funkcjonariusza, którego służba po 1990 r. wypracowała emeryturę ponad przeciętny wskaźnik, jest dopuszczalna i zgodna z zasadami konstytucyjnymi.

Pojęcie „służby na rzecz totalitarnego państwa” nie może być oceniane wyłącznie na podstawie formalnej przynależności do wymienionych w ustawie jednostek SB. Konieczne jest uwzględnienie realnych działań funkcjonariusza, ich charakteru oraz skali ingerencji w prawa i wolności obywatelskie. Należy więc dokładnie zbadać, czy odwołujący się rzeczywiście uczestniczył w represyjnych działaniach, czy też

Analiza legalności służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga uwzględnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza, a nie tylko formalnej przynależności do wymienionych w przepisach formacji, a przepisy ustawy ograniczające wysokość świadczeń emerytalnych muszą pozostawać w zgodzie z Konstytucją RP.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres

Praca przy obsłudze maszyn zwałujących w kopalniach odkrywkowych, w świetle nowelizacji definicji 'przodka', może być uznana za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym, nawet jeśli w przeszłości tego rodzaju praca nie była kwalifikowana do takiego zaliczenia.

Artykuł 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ograniczający wysokość emerytury do przeciętnej emerytury w systemie powszechnym, nie powinien być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nie nabyli emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, a okres tej służby jest dodatkowy i nie wpływa na nabycie prawa do tego świadczenia.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

Przerwa w wykonywaniu działalności gospodarczej wynikająca z niezdolności do pracy nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych.

Obniżenie emerytury policyjnej na podstawie formalnej przynależności do służb PRL wymaga indywidualnej oceny czynów i postawy osoby wobec kryteriów służby na rzecz totalitarnego państwa, a samo domniemane wyznaczenie nie może być podstawą do automatycznego obniżenia uprawnień emerytalnych, aby nie naruszać podstawowych zasad prawa unijnego i konstytucyjnego.

Kwalifikacja służby jako pełnionej na rzecz totalitarnego państwa, według art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, wymaga analizy wszystkich okoliczności danej sprawy, w tym indywidualnych czynów, a nie tylko formalnej przynależności do służb, co zapewnia zgodność z zasadami konstytucyjnymi i sprawiedliwością społeczną.

Członek zarządu spółki odpowiada za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałe w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, jeśli postępowanie to nie zostało wszczęte we właściwym czasie, a spółka nie miała realnych szans na zawarcie ani wykonanie układu.

Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obejmuje również okresy świadczenia czasowych usług za granicą, jeśli działalność została zarejestrowana w Polsce, a działania podejmowane w kraju świadczą o zamiarze jej kontynuacji.

Art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w zakresie dotyczącym pomniejszenia podstawy obliczenia emerytury powszechnej dla osób, które przed 1 stycznia 2013 r. miały prawo do wcześniejszej emerytury, musi być interpretowany w sposób zgodny z zasadą zaufania obywatela do państwa, co może oznaczać wyłączenie jego stosowania wobec mężczyzn urodzonych w latach 1949-1953.

Zastosowanie art. 13 ust. 1 lit. b (ii) rozporządzenia nr 883/2004 wymaga szczegółowego ustalenia, czy ubezpieczony wykonuje działalność zawodową w co najmniej dwóch państwach członkowskich, a ograniczenie rozpoznania sprawy do przesłanki delegowania może prowadzić do naruszenia prawa do rozpoznania istoty sprawy.

Przepis art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie ma zastosowania, jeżeli nie występuje bezpośrednie lub pośrednie finansowanie wynagrodzenia wypłacanego przez osobę trzecią, które pochodzi od pracodawcy, dla którego pracownik wykonuje czynności w ramach umowy zlecenia zawartej z osobą trzecią.

Członek zarządu spółki może zostać zwolniony z odpowiedzialności za zobowiązania spółki jedynie w sytuacji, gdy złoży wniosek o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, co oznacza moment trwałego zaprzestania płacenia zobowiązań, a nie zaprzestanie finansowania przez inne podmioty.