Prawna likwidacja pracodawcy, która prowadzi do wykorzystania jego zorganizowanego mienia /zakładu pracy w rozumieniu przedmiotowym/ w celu kontynuowania dotychczasowej działalności w ramach nowej struktury organizacyjnej, nie jest likwidacją, o której mowa w art. 41[1] Kp, a stanowi przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, którego skutki w sferze stosunków pracy określa art. 23

Prawna likwidacja pracodawcy, która prowadzi do wykorzystania jego zorganizowanego mienia /zakładu pracy w sensie przedmiotowym/ w celu kontynuowania dotychczasowej działalności w ramach nowej struktury organizacyjnej nie jest likwidacja w rozumieniu art. 41[1] Kp. Stanowi przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, którego skutki w sferze stosunków pracy określa art. 23[1] par. 1

Nie można stawiać znaku równości pomiędzy sytuacją osoby objętą dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ a sytuacją osoby, będącej wspólnikiem spółki z o.o., niezatrudnionej w niej, w sytuacji gdy spółka ta, chociaż nie zlikwidowana, zaprzestała działalności prowadzonej wcześniej jednoosobowo

Przepis art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ma zastosowania, jeżeli stronami postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /skarżącym i organem, który wydał zaskarżony akt/ są organy administracji reprezentujące Skarb Państwa.

1. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie oraz nieuzasadnienie decyzji w sposób właściwy narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego i stanowi podstawę do uchylenia przez sąd administracyjny zaskarżonej decyzji. 2. Rejonowe urzędy pracy obowiązane są dążyć do tego, by osoby nieuprawnione do pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie pobierały go, ale także

W 1994 r. warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych /art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie było przekazanie środków pieniężnych stanowiących równowartość tych odpisów na odrębny rachunek bankowy, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r.

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności dotyczące wznowienia postępowania, nie przewidują możliwości wznowienia postępowania z uwagi na trudną sytuację majątkową lub rodzinną strony.

Brak definicji prawnej "szkoły w systemie dziennym" w sytuacji gdy skarżący łączy naukę z zatrudnieniem w pełnym wymiarze czasu pracy prowadzić powinien do interpretacji korzystnej dla skarżącego.

Złożenie przez podatnika w warunkach przewidzianych przez prawo deklaracji korygujących wcześniejsze deklaracje obejmujące wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z jednoczesnym dokonaniem na tej podstawie należnych wpłat na ten Fundusz w całości, spełnia warunki przewidziane w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów

Przepis art. 3[1] par. 1 Kp nie daje podstawy do podporządkowania służby bezpieczeństwa i higieny pracy osobie wchodzącej w skład organu zarządzającego.

Przewodniczący samorządowego kolegium odwoławczego nie jest urzędnikiem państwowym, objętym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej, wynikającym z ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne /Dz.U. nr 56 poz. 274 ze zm./.

Z mocy art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ właściwe organy Państwowej Inspekcji Pracy uprawnione są w wypadku stwierdzenia, że stan bezpieczeństwa i higieny pracy zagraża życiu lub zdrowiu pracowników do nakazania zaprzestania przez zakład pracy lub jego część działalności bądź działalności określonego rodzaju. Skoro zatem organy

O charakterze stosunku pracy decyduje czynność prawna lub akt stanowiący jego podstawę /np. nominacja/, a nie przepis prawny przewidujący obsadzenie określonego stanowiska w drodze nominacji.

1. Nie jest dopuszczalne utworzenie kancelarii rady gminy jako odrębnego zakładu pracy, utworzonego na potrzeby obsługi działalności rady i podporządkowanego jej przewodniczącemu. 2. Głosowanie w sprawie absolutorium dla zarządu jest ostatnim elementem całej sekwencji działań, dotyczących najważniejszego dla gminy gospodarowania środkami finansowymi, dlatego też nie ma żadnych powodów, by ten element

Zawodowe uszkodzenie słuchu typu odbiorczego u pracowników przewlekle narażonych na poziomy hałasu uznane w świetle współczesnego stanu wiedzy za stwarzające ryzyko utraty słuchu, zachodzi w przypadku stwierdzonego badaniem specjalistycznym ubytku słuchu o wielkości co najmniej 30 dB w uchu lepiej słyszącym.

Skoro z art. 6 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ wynika, że odpisy na fundusz obciążają koszty działalności zakładu pracy, tym samym interpretując ten zapis łącznie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, należy dojść do wniosku, że w wypadku

1. Artykuł 7 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez art. 51 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/ należy odnosić do obydwu podatków dochodowych: dochodowego od osób fizycznych i dochodowego od osób prawnych. 2. Przepisy zarządzenia Ministra

1. Przepisy prawa nie określają terminu, w jakim, od zakończenia pracy zawodowej, może być rozpoznana choroba zawodowa. Dlatego też orzeczenie lekarskie z rozpoznaniem choroby zawodowej może być wydane także po sześciu latach od przejścia zainteresowanej na emeryturę, jeżeli spełnione są wszystkie przesłanki do wydania orzeczenia. 2. Podejrzenie o chorobę zawodową należy zgłosić niezwłocznie do właściwego

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie nakłada obowiązku określenia w decyzji, gdzie i w jakim okresie pracownik był narażony na działanie czynnika, wywołującego rozpoznaną chorobę zawodową.

Uchwała rady gminy, wydana na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./ nie jest aktem wykonawczym do ustawy

Późniejsze uzyskanie dokumentów potwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach przez okres ponad 15 lat może uzasadniać wniosek osoby uprawnionej o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, względnie wniosek o wznowienie postępowania w trybie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa.

Twierdzenie, że jedynym dokumentem na podstawie którego kierownik rejonowego urzędu pracy może uwzględnić nieobecność bezrobotnego w wyznaczonym terminie jest zaświadczenie o niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wystawione na druku MZ/L-4 nie znajduje uzasadnienia w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu