Przepis art. 37j ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128/, w brzmieniu nadanym temu przepisowi przez ustawę z dnia 31 marca 2000 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 31 poz. 384/ miał zastosowanie do osoby, która została zwolniona z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w grupie co najmniej

Przyjęcie rozumienia pojęcia dostępności do lokalu w postaci samodzielnego przemieszczania się przez osobę niepełnosprawną rzutuje na zakres wyznaczonego w stosunku do pracodawcy obowiązku, przekraczający wynik prawidłowego zastosowania językowych i celowościowo-funkcjonalnych reguł wykładni. Dostępność do lokalu w ocenie sądu należy rozumieć wspólnie z występującym w tym samym przepisie pojęciem "

Przewidziany w art. 226 Kodeksu pracy obowiązek informowania pracowników o ryzyku zawodowym dotyczy każdego pracownika, niezależnie od rodzaju zajmowanego stanowiska.

Przepis art. 156 Kpa daje podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nieostatecznych. W orzecznictwie NSA dość wcześnie ukształtowało się stanowisko, co do stosunku postępowania odwoławczego do postępowania w trybie nadzoru. W przypadku gdy zostało wniesione odwołanie, w trakcie postępowania odwoławczego organ odwoławczy nie może orzekać na podstawie art. 156 Kpa, z uwagi na inny zakres i charakter

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2a ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1996 nr 143 poz. 661 ze zm./, prawo domagania się zwrotu utraconego majątku przysługuje organizacji społecznej uznawanej za tożsamą z organizacją społeczną rozwiązaną w wyniku wprowadzenia stanu wojennego,

W ujęciu przepisu art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 154 poz. 1799/ przez wynagrodzenia rozumie się wydatki pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze wypłacane pracownikom na podstawie stosunku pracy, z wyjątkiem osób kierujących w rozumieniu ustawy o wynagradzaniu osób

Skoro Trybunał Konstytucyjny orzekł o niekonstytucyjności przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/ w stosunku do grupy podmiotowo i przedmiotowo wyodrębnionych jego adresatów, to zgodnie z art. 190 par. 1 i 3 Konstytucji RP z chwilą ogłoszenia wyroku w dzienniku ustaw, to jest 5.07.2002 r., przepis ten w

Od 1 stycznia 2002 r. prawo do świadczenia przedemerytalnego, według nowych obowiązujących od tej daty zasad - przysługuje osobom zarejestrowanym w powiatowym urzędzie pracy po tym dniu, o ile oczywiście w dniu rejestracji spełnią warunki do jego nabycia.

Ustawodawca zabezpieczył uprawnienia osób zarejestrowanych w PUP przed 1 stycznia 2002 r. do ewentualnego przyznania im zasiłku przedemerytalnego, pod warunkiem spełnienia ku temu przesłanek w okresie poprzedzającym wejście w życie znowelizowanych przepisów ustawy.

Praca wykonywana przez członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej zarówno w rozumieniu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu jak i ustawy Prawo spółdzielcze nie jest pracą wykonywaną w ramach zatrudnienia. Skoro praca skarżącej w rolniczej spółdzielni produkcyjnej w okresie od 4 sierpnia 1975 r. do 5 kwietnia 1995 r. nie była wykonywana w ramach zatrudnienia, nie może być mowy o jej zaliczeniu

Bezrobotny, któremu nie jest wypłacany w całości lub w części zasiłek przyznany ostateczną decyzją, ochrony prawnej winien szukać w skardze na czynność wypłaty /art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i skargę skierować przeciwko organowi na jakim, z mocy samego prawa ciąży obowiązek wypłaty zasiłku /art. 14 ust. 1 pkt 5

Poczynając od 1 stycznia 2000 r., zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie podlegały dochody z działalności gospodarczej osób zatrudniających osoby niepełnosprawne.

1. Rekonstrukcja normy przepisów art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, art. 28 Kpa, art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./ oraz par. 26 ust. 2 pkt 2 Statutu NSZZ "Solidarność" prowadzi do przyznania zarządowi regionu kompetencji do występowania do sądu administracyjnego

Zgodnie z art. 233 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne, do których zalicza się też palarnię. Nakaz wyodrębnienia w zakładzie pracy oddzielnych pomieszczeń palarni wynika z gwarantowanej ustawą ochrony prawa niepalących do życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego /art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia

Określony przepisem art. 37k ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./ w brzmieniu nadanym temu przepisowi art. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 122 poz. 1323/ wymóg osiągnięcia 50 lat życia przez kobietę nie odnosi się do daty 1.01.1995

Powierzenie stanowiska kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej jest czynnością z zakresu prawa pracy zobowiązaniową prowadzącą do nawiązania stosunku pracy. Nie ma ona więc charakteru czynności z zakresu publicznej administracji samorządowej. Odmienny pogląd prowadziłby do wniosku, iż stosunek pracy kierownika wspomnianego zakładu jest administracyjnym stosunkiem pracy. Konkurs

Wystąpienie pokontrolne o jakim mowa w art. 9 pkt 5 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie stanowi formy działania inspektora pracy, przybierającego postać decyzji administracyjnej. Wystąpienie to nie stanowi również innego aktu z zakresu administracji publicznej dotyczącego stwierdzenia uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa

1. Postanowienia zbiorowego układu pracy mogą także mieć wpływ na obowiązki w sferze prawa podatkowego. Zgodnie z art. 238 par. 2 pkt 1 Kp postanowienia regulujące kwestie dotyczące układów dotyczą także zakładowych układów zbiorowych pracy. Stąd więc również zakładowe układy zbiorowe pracy mogą mieć wpływ na zakres podatkowych obowiązków stron stosunku pracy. 2. Jeżeli z zobowiązań zakładowego układu

Regulamin określający wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom dodatków i innych składników wynagrodzenia oraz dodatków mieszkaniowych nie może zawierać postanowień mniej korzystnych dla nauczyciela niż przepisy prawa powszechnie obowiązujące.

Rada gminy nie ma kompetencji do przyznawania wójtowi /burmistrzowi, prezydentowi miasta/ dodatku specjalnego.

Chorobami zawodowymi są przewlekłe choroby narządu głosu związane z nadmiernym wysiłkiem głosowym w postaci guzków śpiewaczych, niedowładu strun głosowych i zmian przerostowych, wymienione w pkt 7 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./.

Nawet najmniejszy stopień uszkodzenia słuchu, który mieści się w pojęciu choroby zawodowej wymienionej w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ i spowodowany jest przez występujące w środowisku pracy warunki, spełnia wszystkie kryteria do uznania zachorowania na chorobę zawodową. Jedynie dające się

Jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy związanym z powzięciem informacji o wypadku, jakiemu uległ pracownik, jest powołanie zespołu powypadkowego w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz ustalenia, czy wypadek pozostaje w związku z pracą. Szczególnie to ostatnie ustalenie ma istotne znaczenie dla pracodawcy, bowiem od kwalifikacji prawnej wypadku zależy ewentualna odpowiedzialność

Określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 15 czerwca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich przedsiębiorców w Republice Federalnej Niemiec /Dz.U. nr 49 poz. 572/ szczegółowe zasady i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia nie mogą być w żadnym razie zmieniane ani selektywnie stosowane