1. Mimo, że montaż i instalacja są robotami budowlanymi, to nie są to pojęcia zamienne co oznacza że montaż nie jest instalacją. Artykuł 29 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę jedynie roboty budowlane polegające na instalacji, określone w pkt 2, 7, 8; zwolnieniem nie są natomiast objęte żadne roboty
Nakaz wynikający z art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ w świetle art. 52 tego prawa i art. 77 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ powinien być skierowany do inwestora, a nie właściciela wód.
Wykonanie obudowy pomnika z tablicą pamiątkową jest budową w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, na prowadzenie której wymagane było uzyskanie pozwolenia na budowę.
W postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie przy dokonywaniu ustaleń, czy istnieją przesłanki do uznania aresztowania za niewątpliwie niesłuszne, nie wolno różnicować wyroków uniewinniających, będących podstawą dochodzenia roszczenia. Ze względu na zasadę domniemania niewinności, prawomocność orzeczenia i odpowiedzialność Skarbu Państwa na zasadzie ryzyka
1. Jeżeli sąd, naruszając reguły określone w art. 414 § 1 k.p.k., wyda wyrok umarzający postępowanie z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 k.p.k., zamiast wymaganego wówczas wyroku uniewinniającego, to ograniczenie strony we wnoszeniu kasacji na niekorzyść oskarżonego od wyroku umarzającego, przewidziane w art. 523 § 3 k.p.k., nie ma zastosowania, gdyż ten ostatni przepis dotyczy jedynie
O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu.
Działalność statutowa Ośrodków Ruchu Drogowego jest działalnością oświatową w rozumieniu przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Egzamin jest sprawdzianem wiedzy oraz umiejętności kierowców /kandydatów na kierowców/ i stanowi etap kończący proces szkolenia. Jest to niezbędny etap działalności oświatowej
Kwestia dostępu do nieruchomości, jest przedmiotem regulacji prawa cywilnego i na tej drodze skarżący mogą dochodzić roszczeń /np. ustanowienia służebności/, nie można tego natomiast czynić na drodze postępowania administracyjnego.
Pracownik, który w ostatnim miesiącu zatrudnienia przebywał na urlopie bezpłatnym, a niezdolnym do pracy stał się przed upływem 14 dni od ustania stosunku pracy, nie nabywa prawa do zasiłku chorobowego na podstawie art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.).
Warunkiem dopuszczenia stacji bazowej sieci do pracy jest obowiązek wykonania przez inwestora pomiarów rozkładu pól elektromagnetycznych wokół stacji zgodnie z Polską Normą. Wyniki tych pomiarów są udostępnione przez inwestora zainteresowanym stronom. Wykonywane pomiary przez komórki stacji sanitarno-epidemiologicznej są autoryzowane a użyte mierniki posiadają homologację.
Dla celów realizacji uprawnień i obowiązków wynikających z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wiążące są zapisy uwidocznione w operacie ewidencji gruntów. Zapisy te stanowią instrument, którym posłużył się ustawodawca w celu zapewnienia zgodności zawartych w ewidencji gruntów zapisów z oznaczeniem nieruchomości w księgach wieczystych.
Rozbiórka obiektów budowlanych wymienionych w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wymaga jedynie uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi, w którym należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania tych robót. Do wniosku o pozwolenie na rozbiórkę obiektów budowlanych należy dołączyć program robót rozbiórkowych.
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ nie zawiera definicji pojęcia inwestor. 2. O przymiocie inwestora nie mogą jednak decydować wyłącznie czynności wykonawcze. Wykonawca bowiem w ramach jakiegoś stosunku zobowiązaniowego działa w imieniu i na rzecz faktycznego inwestora.
O uznaniu, że doszło do szczególnego udręczenia ofiary przestępstwa, kwalifikowanego z art. 189 § 2 k.k., nie przesądza, będący jego następstwem, stopień rozstroju zdrowia pokrzywdzonego, lecz decyduje ocena sposobu podjętego wobec określonej osoby, w konkretnych okolicznościach faktycznych działania, polegającego na zadaniu pokrzywdzonemu, wykraczających ponad miarę wynikającą z samego faktu pozbawienia
Odstąpienie przez organ od wymierzenia kary w przypadku, kiedy jest ona obligatoryjna, stanowiłoby rażące naruszenie zawartej w art. 6 Kpa zasady, iż organy administracji działają na podstawie przepisów prawa.
Przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ nie zawierają uregulowań, które dawałyby podmiotom ubiegającym się o zwrot wywłaszczonych nieruchomości uprawnienia do występowania w charakterze stron w innych postępowaniach, brak jest również uregulowań, które przewidywałyby dopuszczalność zawieszenia postępowania o pozwolenie na budowę do czasu
Jeżeli w dyspozycji normy określającej typ przestępstwa znamię czynności wykonawczej obejmuje alternatywnie dwie lub więcej postaci, to fakt, iż dokonano pierwotnie ustaleń faktycznych odpowiadających jednej z nich, i tylko w opisie czynu przyjęto błędnie inną postać czynności sprawczej, a nawet określono tę czynność pojęciem pozaustawowym, nie prowadzi do naruszenia zakazu wynikającego z art. 443
Kwestia konstytucyjności ustawy nie może być przedmiotem zagadnienia prawnego przekazanego przez sąd odwoławczy do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu w trybie określonym w art. 441 § 1 k.p.k.
Art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 procent przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Aby jakiś wydatek uznać jednak za koszt