Skoro przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie przewidują solidarności w zakresie obowiązku zapłaty cła przez np. dwa podmioty dokonujące obrotu towarowego z zagranicą, uznać należy, że zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu celnego I instancji nie odpowiadają prawu.

Jeżeli w sprawie administracyjnej została wydana decyzja ostateczna, a następnie ujawniły się okoliczności poddające w wątpliwość prawdziwość dowodów, na których ta decyzja była oparta, to wprawdzie istnieje przesłanka do wznowienia postępowania z art. 145 par. 1 pkt 1 Kpa, jednakże wzruszenie decyzji ostatecznej na podstawie art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa możliwe jest tylko wówczas, jeżeli w toku dalszego

Decyzja o dopuszczalnej emisji hałasu może być zmieniona tylko za zgodą strony /stron/, i to nie tylko tej strony, z której działalnością wiąże się emisja hałasu, ale również tych stron, na których nieruchomości szkodliwie oddziałuje ten hałas, pod warunkiem ponadto, iż przepis szczególny nie sprzeciwia się zmianie, jak też przemawia za nią interes społeczny lub słuszny interes strony.

Niedopuszczalne jest wydanie na podstawie art. 159 par. 1 Kpa postanowienia o wstrzymaniu decyzji o pozwoleniu na rozbudowę obiektu w postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nieważności tej decyzji wobec uznania przez organ orzekający, iż kwestionowana decyzja jest sprzeczna z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jeśli w obrocie prawnym pozostaje ostateczna decyzja o ustaleniu

Cel wydatków stanowi zasadnicze kryterium, uzasadniające ich zaliczenie do wydatków podlegających odliczeniu od dochodu /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Bankowe tytuły wykonawcze wystawione w oparciu o art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359 ze zm.) zachowały moc po wejściu w życie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. Nr 140, poz. 939) jako podstawa egzekucji wszczętej przed dniem 1 stycznia 1998 r.

Celem /fiskalnym/ regulacji art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest stworzenie bariery prawnej przepływu zysku do jej udziałowców jeszcze przed opodatkowaniem go w spółce.

Nie sposób za okoliczności uzasadniające wniosek o prawdopodobieństwie nieściągalności wierzytelności uznać takich zdarzeń i czynności wywołanych i podejmowanych przez wierzyciela, które nie mają znaczenia prawnego równego prawomocnemu orzeczeniu sądowemu i które jeszcze nie wszczynają postępowania egzekucyjnego, a które dopiero poprzedzają wydanie takiego orzeczenia lub skierowania stwierdzonej takim

1. Wprawdzie art. 62 Kpa mówi tylko o możliwości prowadzenia jednego postępowania dotyczącego więcej niż jednej strony, jeśli spełnione są warunki w nim określone, ale tym bardziej można i należy prowadzić jedno postępowanie dotyczące tej samej strony, jeżeli te warunki również są spełnione. 2. Termin jednego miesiąca, o jakim mowa w art. 145a par. 2 Kpa, należy liczyć od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału

1. Samochód, który nie był dopuszczony do ruchu nie mógł służyć do użytku i nie podlega zwolnieniu od cła. 2. Przy wznowieniu postępowania w okolicznościach wskazanych w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa nie jest istotne czy ujawnione nowe okoliczności nie były znane organowi prowadzącemu pierwotne postępowanie w wyniku zaniedbań czy innych powodów.

Obowiązek przeprowadzenia wstępnych badań lekarskich i wstępnego przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy istnieje także w razie ponownego po przerwie zatrudnienia tej samej osoby na tym samym stanowisku co poprzednio. Nie uchyla obowiązku przeprowadzenia badań lekarskich przedstawienie przez pracownika wyników badań przeprowadzonych dla innych celów niż podjęcie pracy.

Ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego między konkretnym wydatkiem a uzyskanym przychodem obciąża podatnika. Z takich okoliczności sprawy jak brak konkretnej tematyki przeprowadzonych szkoleń, brak jakichkolwiek materiałów związanych z poruszanymi w trakcie tych szkoleń zagadnieniami czy wreszcie fakt, że ich uczestnicy nie mogli podać zarówno miejsca, jak i daty tych szkoleń

1. Jeżeli ustawodawca nakazuje podatnikom grupować przychody i koszty ich uzyskania w celu ustalenia dochodu z poszczególnych źródeł przychodów, limit wydatków na reprezentację i reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny określony w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, które mogą być zaliczone do kosztów

W 1995 r. w podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów przy sprzedaży akcji /udziałów/ pokrytych w formie wkładu niepieniężnego były wydatki poniesione na ich nabycie tzn. wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych /praw/ stanowiących następnie przedmiot wkładu niepieniężnego /art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

Dla celów podatkowych nie jest istotne w jaki sposób w zakresie cywilnoprawnym strony ustalą swoje wzajemne rozliczenia. Istotne natomiast znaczenie ma faktyczne zużycie materiałów dla zrealizowania określonej inwestycji i uzyskanego z tego tytułu przychodu, gdyż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zasadą

Przedłużenie 5-letniego terminu przewidzianego w art. 60 § 3 k.r.i.op. może nastąpić tylko wtedy, gdy wyjątkowe okoliczności, wymienione w tym przepisie, powstały przed upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu.

Z całokształtu unormowania zawartego w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzje dotyczące tego podatku za 1994 rok, wydane w oparciu o przepis art. 45 ust. 6 tej ustawy, mają charakter decyzji określających.

Art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/ stanowi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów i wpłat na różnego rodzaju funduszy

W przypadku uchybienia terminu odwołania analizowanie przedmiotu sprawy rozstrzygniętej decyzjami wymiarowymi jest niemożliwe i niedopuszczalne, bowiem z upływem terminu do wniesienia odwołania decyzje te stały się ostateczne, a ich zmiana, uchylenie, stwierdzenie nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych prawem /art. 16 par. 1 Kpa/.

Zgodnie z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa, decyzja wydana w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać sprawę co do istoty w całości. Zastępuje ona bowiem dotychczasową decyzję. W nowej decyzji konieczne jest ponowne rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach strony.

Zmiana stanu prawnego nie jest "nową okolicznością" w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, która mogłaby uzasadniać wznowienie postępowania.

Dokument księgowy powinien zawsze znajdować oparcie w prawidłowych dowodach źródłowych.

Postanowienia zakładowego układu zbiorowego pracy podlegają sądowej wykładni przy zastosowaniu wszystkich jej reguł, a nie tylko wykładni językowej.