Układ między Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki i Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dotyczący roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych sporządzony w Waszyngtonie w dniu 16 lipca 1960 r. jest umową międzynarodową, w rozumieniu art. 1, art. 2 i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu

Pracodawca, który wbrew obowiązkowi przewidzianemu w art. 94 pkt 9a KP nie prowadzi list obecności, list płac ani innej dokumentacji ewidencjonującej czas pracy pracownika i wypłacanego mu wynagrodzenia, musi liczyć się z tym, że będzie na nim spoczywał ciężar udowodnienia nieobecności pracownika, jej rozmiaru oraz wypłaconego wynagrodzenia.

Wskazanie faktów i rzeczowych okoliczności dotyczących osoby pracownika bądź jego zachowania w procesie świadczenia pracy lub zdarzeń - także niezależnych od niego - mających wpływ na decyzję pracodawcy, spełnia warunek podania konkretnej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę (art. 30 § 4 KP).

Likwidacja stanowisk pracy i brak środków finansowych na utrzymanie dotychczasowego zatrudnienia przemawiają za uznaniem niecelowości przywrócenia do pracy (art. 45 § 2 KP).

Oczekiwanie pracownika na wezwanie go przez pracodawcę do wykonywania pracy nie oznacza gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 KP, jeżeli takiego zachowania pracownika nie usprawiedliwiają okoliczności sprawy.

O dopuszczalności kasacji decyduje istota sprawy, a nie błędna kwalifikacja żądania pozwu przez sądy obu instancji. Jeżeli pracownik żąda sprostowania świadectwa pracy, to wniosek sądów obu instancji, iż chodzi mu o ustalenie okresów zatrudnienia dla celów emerytalnych, w czym brak jest interesu prawnego (art. 189 KPC), nie oznacza, że kasacja jest dopuszczalna (art. 393 pkt 6 KPC).

Krajowa Rada Notarialna jest organem właściwym do rozpoznania zażalenia strony na postanowienie rady izby notarialnej w przedmiocie wyrażenia opinii, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 22, poz. 91 ze zm.).

Zwrot kosztów przejazdu przysługujący sędziemu na podstawie art. 75 par. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./ nie jest przychodem ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Elementem koniecznym uchwały rady gminy w sprawie zbycia nieruchomości bez przetargu jest określenie celu, na jaki nabywana była nieruchomość w tym trybie. Jeżeli cel ten pozostaje w sprzeczności z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanowiącego prawo gminne, uchwała taka jest dotknięta istotnym naruszeniem prawa.

W orzecznictwie sądowym wielokrotnie wskazywano, że tryb doręczenia zastępczego, o jakim mowa w art. 43 Kpa, nie ma zastosowania do osób, których miejsce pobytu nie jest znane. Ponadto pisma urzędowe nie mogą być doręczane do rąk dorosłego domownika, gdy jest on stroną przeciwną w tym samym postępowaniu administracyjnym.

Nabywca majątku zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego, którego sprzedaż nastąpiła w trybie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. Nr 51, poz. 298 ze zm.), nie ponosi odpowiedzialności na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.) za zobowiązania

Dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności decyzji tylko w tej części, która została dotknięta wadą określoną w art. 156 par. 1 Kpa. Chodzi bowiem o to, że z obrotu prawnego powinny być wyeliminowane tylko te części decyzji, które dotknięte są wadami nieważności.

Jeżeli weksel gwarancyjny wystawiony przez kredytobiorcę na zabezpieczenie kredytu zostanie przez pierwszego remitenta przeniesiony w drodze indosu, to osoba, przeciwko której indosatariusz dochodzi praw z weksla, nie może wobec niego zasłaniać się zarzutami opartymi na kwestionowaniu ważności umowy kredytowej, także wynikającymi z art. 36 i 37 kro.

1. Obciążenie, w związku z umową o odpowiedzialności materialnej, pracowników winnych powstania straty, nie ma charakteru odszkodowania z tytułu ubezpieczenia. Zatem wystąpienie do pracowników z roszczeniem o wyrównanie straty, czy też nawet wyegzekwowanie takiej kwoty, nie stanowi ujemnej przesłanki zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów. Nie jest przy tym istotne, że w związku z nabyciem

Zatarcie skazania nie stanowi przeszkody do ustalenia w trybie art. 75 Kpa, że wnioskodawca w sprawie o wydanie pozwolenia na broń popełnił czyn, który sam w sobie lub w powiązaniu z innymi okolicznościami rodzi obawę, że osoba ta użyje broni w celach sprzecznych z interesem porządku publicznego /art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz

W przypadku straty w środkach obrotowych jedynie otrzymanie odszkodowania z tytułu ubezpieczenia /pokrycie straty odpisami amortyzacyjnymi odnosi się tylko do środków trwałych/ skutkować będzie brakiem możliwości zaliczenia tej straty do kosztów uzyskania przychodów. Istotnym jest w tym przypadku aby podstawą otrzymania odszkodowania była umowa ubezpieczenia, gdyż przepis art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy

W wypadku wniesienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego orzeczeniem sądu apelacyjnego lub Sądu Najwyższego, Prezes Sądu Najwyższego (Przewodniczący Wydziału, upoważniony sędzia - art. 93 § 2 k.p.k.) powinien, ewentualnie po podjęciu wstępnych czynności, wydać zarządzenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia tego wniosku (art. 429 § 1 k.p.k. i art. 530 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k

Nie jest nieważne (nieistniejące) rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez podmiot, który po dokonaniu czynności prawnej rozwiązującej stosunek pracy, utracił ze skutkiem wstecznym umocowanie do działania w imieniu pracodawcy, jeżeli w postępowaniu sądowym potwierdził on skuteczność rozwiązania umowy o pracę.

Warunkiem obowiązywania regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest jego uzgodnienie ze wszystkimi organizacjami związkowymi działającymi w zakładzie pracy (art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 1996 r.).