Artykuł 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ stanowi podstawę do cofnięcia przydziału tylko w wypadkach w nim wskazanych, przy czym przy podejmowaniu takiej decyzji organ administracji jest obowiązany udowodnić /przy zastosowaniu przepisów art. 75-88 Kpa/, że faktycznie spełnione zostały warunki tego artykułu, a także - ze względu na fakultatywne jego sformułowanie

Śmierć pracownika nie uzasadnia odstąpienia od stwierdzenia u niego choroby zawodowej, ponieważ ze stwierdzeniem takiej choroby wiążą się nie tylko określone uprawnienia pracownika, lecz także obowiązki zakładu pracy, a w szczególności obowiązek stosowania właściwych środków zapobiegawczych /art. 230 kodeksu pracy/.

Fakt powołania się przez organy administracji w decyzji na przepisy niewłaściwe w sprawie, jakkolwiek wskazuje na wadliwość działania tych organów, nie stanowi jednak przesłanki do uznania przez sąd, że nastąpiło naruszenie prawa w stopniu istotnym dla rozstrzygnięcia, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że organy administracji mogły wydać zaskarżone decyzje, mając do tego podstawę w innym przepisie

Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ organ administracji państwowej wprawdzie może cofnąć przydział lokalu mieszkalnego, ale nie może równocześnie uchylić decyzji ostatecznej o jego przydziale. Uchylenie decyzji ostatecznej, na mocy której strona nabyła prawa, a taką jest wcześniejsza decyzja o przydziale lokalu, może nastąpić tylko za zgodą

1. Przyznanie lub odmowa przyznania zasiłku osobie czasowo pozostającej bez pracy jest decyzją administracyjną. Jest to bowiem rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej aktem jednostronnym, skierowanym na zewnątrz i regulującym uprawnienia indywidualne. 2. Zarządzenie nr 8 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 8 lutego 1982 r. w sprawie zakresu działalności i świadczeń finansowych ze środków

1. Sąd Administracyjny stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa upoważniony jest tylko do badania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. W tym wypadku decyzji o wypowiedzeniu i rozwiązaniu stosunku pracy /z wiceprokuratorem Prokuratury Rejonowej/. 2. Art. 41 Kp stanowi: Zakład pracy nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu wypoczynkowego pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej

1. W obowiązującym stanie prawnym brak jest podstawy do udzielania przez wojewodów /prezydentów miast stopnia wojewódzkiego/ upoważnień dla dyrektorów bądź innych pracowników zarządów urbanistyki, architektury i nadzoru budowlanego działających jako jednostki budżetowe, do wydawania w ich imieniu decyzji administracyjnych. 2. Naruszenie przepisów o właściwości przy rozpatrywaniu odwołania, wypełnia

Położenie działki, na której strona planuje budowę domu mieszkalnego, na granicy terenów o różnym przeznaczeniu /rolnym i zabudowy zagrodowej/ wynikającym z planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, nie może być przez organ administracji uznawane za przesłankę kategorycznej odmowy udzielenia pozwolenia na zabudowę działki, bez wnikliwego rozważenia wszelkich aspektów sprawy z uwzględnieniem zasady

Od orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego dopuszczalna jest skarga o wznowienie postępowania w trybie art. 399 Kpc w związku z art. 211 Kpa.

1. Art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym /Dz.U. nr 29 poz. 154/ ograniczył postępowanie dotyczące ewidencji ludności do jednoinstancyjnego ale wyłącznie w sprawach związanych z uzyskiwaniem zezwolenia na zmianę miejsca pobytu stałego i pobytu czasowego polegającego na przeniesieniu się do innej miejscowości. 2. Z przepisu par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych

1. Od decyzji organu administracji państwowej uchylającej decyzję organu pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania sprawy nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa przez organ drugiej instancji, z wyjątkiem decyzji określonych w pkt 1 niniejszej uchwały, oraz przez naczelny organ administracji państwowej działający

Stosownie do obowiązujących przepisów, w szczególności art. 16 par. 2 Kpa i art. 196 par. 1 Kpa, Naczelny Sąd Administracyjny uprawniony jest do kontroli decyzji administracyjnych wyłącznie pod kątem ich zgodności z prawem i może zaskarżoną decyzję wzruszyć jedynie w wypadku, gdy narusza ona w sposób istotny obowiązujące przepisy - w przeciwnym razie obowiązany jest skargę oddalić.

1. Artykuł 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ nie wprowadza zasady stabilizacji nazwisk w sensie zakazu ich zmiany. Stwarzając ułatwienia przy zmianach ich brzmienia na polski ustawodawca dał jedynie wyraz preferowania imion i nazwisk polskich, zwalniając wnioskodawców od przeprowadzania dowodu występowania ważnych względów uzasadniających zmianę