1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. o zatrudnianiu absolwentów szkół wyższych /Dz.U. nr 8 poz. 48/ nie przewidywała rozwiązania umowy o pracę z absolwentem - pracownikiem w drodze decyzji administracyjnej, wobec czego decyzje administracyjne, wydane na podstawie par. 39 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1964 r. w sprawie zatrudniania absolwentów szkół wyższych oraz orzekania

Przy ocenie czy uczestnik postępowania może skorzystać z prawa pierwokupu nieruchomości na podstawie par. 7 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 19 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/ - jeżeli zakwestionowane decyzje w sprawie zostały wydane, gdy umowa dzierżawy wygasła - istotne znaczenie ma fakt

Jeżeli w danej miejscowości zameldowanie na pobyt stały nie wymaga uprzedniego zezwolenia, to decyzje wydane w tym przedmiocie są dotknięte wadą nieważności jako wydane bez podstawy prawnej - art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

1. Jeżeli przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja administracyjna wydana w postępowaniu przewidzianym w art. 200 par. 2 Kpa, oceny legalności nie można oderwać od oceny legalności decyzji wydanych w tej samej sprawie w postępowaniu zwykłym. 2. Użyte w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ słowo "zajmował" określa zarówno

Jeżeli w okresie pomiędzy wydaniem decyzji przez organ I instancji a rozpatrzeniem odwołania uchylone zostały przepisy, które stanowiły podstawę prawną decyzji, organ odwoławczy powinien uchylić zaskarżoną decyzję i umorzyć postępowanie I instancji jako bezprzedmiotowe. Decyzja organu odwoławczego, utrzymująca w mocy decyzję wydaną na podstawie przepisów, które w czasie rozpatrywania odwołania już

Podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna skarga na postanowienie odmawiające przywrócenie terminu do złożenia odwołania od orzeczenia Okręgowej Komisji do spraw Szkód Górniczych z uwagi na fakt, że w postępowaniu administracyjnym nie został wyczerpany tok instancji, a skarga dotyczy postanowienia a nie decyzji.

Orzeczenie komisji do spraw szkód górniczych, ustalające ostateczny koszt naprawienia szkody górniczej /art. 79 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze - Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/, wydawane jest w sprawie, w której uprzednio zostało wydane orzeczenie o rozmiarze szkody górniczej, jest więc kontynuacją uprzednio toczącego się postępowania o ustalenie rozmiaru szkody górniczej i sposobu jej naprawy

1. Osiągnięcie przez podatnika rzeczywistych obrotów i dochodów odbiegających od przyjętych w kalkulacji ryczałtu winno być w normalnych warunkach uznane za zdarzenie mieszczące się w granicach ryzyka związanego z tą konstrukcją prawną i nie stwarzające podstawy do wzruszenia decyzji o przyznaniu ryczałtu i ustaleniu jego wysokości przez organ administracji. 2. W sytuacjach wyjątkowych dopuszczalne

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę na ostateczne orzeczenie organu odwoławczego kontroluje jego zgodność z prawem i zasadami postępowania administracyjnego. Przy rozpoznawaniu skargi nie mogą być brane pod uwagę zarzuty, które nie zostały podniesione przed wydaniem zaskarżonego orzeczenia. Skarżący przed wydaniem kwestionowanego orzeczenia nie podnosił żadnych zastrzeżeń co do sposobu

Brak dokładnego ustalenia czasu ujawnienia się szkody i nie rozważenie z urzędu przez Komisję do spraw Szkód Górniczych kwestii ewentualnego przedawnienia roszczeń osoby ubiegającej się o naprawienie szkód górniczych, mimo istniejących w sprawie w tym zakresie wątpliwości, skutkuje uchyleniem orzeczenia komisji z uwagi na art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 3 Kpa.

1. Klauzula derogacyjna generalna, zawarta w pkt 4 obwieszczenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 22 lutego 1982 r. w sprawie wykazu obowiązujących aktów prawnych ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym i Dzienniku Budownictwa oraz nieogłoszonych /Dz.Urz. MAGTiOŚ nr 1 poz. 1/ nie obejmuje aktów ogłoszonych w Dzienniku Budownictwa, a zatem do aktów takich nie ma zastosowania

1. Wystąpienie pokontrolne właściwego organu i zawarte tam wnioski nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. Nie są również decyzjami administracyjnymi wyrażone w pismach poglądy organu kontroli wyższego stopnia, potwierdzające trafność wniosków pokontrolnych, zawartych w wystąpieniu organu kontroli stopnia niższego. 2. Organ administracji państwowej może

1. Uwzględniając zawartą w art. 25 par. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego i w art. 50 dekretu z dnia 8 czerwca 1955 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 25 poz. 151/ wolę ustawodawcy, będącą wyrazem równouprawnienia kobiety w małżeństwie - organ administracji państwowej rozpoznając wniosek o zmianę nazwiska w trybie ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963

Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje kontroli legalności decyzji administracyjnych z uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji i na podstawie materiału dowodowego zebranego do chwili jej wydania. Zmiany stanu prawnego powstałe po wydaniu zaskarżonej decyzji oraz ewentualne zgłoszenie przez strony nowych wniosków lub żądań są okolicznościami, które nie mogą mieć wpływu na

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego mają zastosowanie przed Komisjami do spraw Szkód Górniczych, z uwagi na art. 77 ust. 2 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /t.j. Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/, w takim zakresie w jakim prawo to i przepisy na nim oparte nie stanowią inaczej. Przede wszystkim dotyczy to przepisów Kpa normujących uprawnienia strony w związku z obowiązkiem przeprowadzenia

1. Treść art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa wskazuje, że sama obiektywnie pojmowana niezgodność decyzji z prawem gwarantuje skuteczność skargi, a więc przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują, aby uchylenie decyzji mogło nastąpić tylko wtedy, gdy organ administracji dopuszcza się naruszenia prawa w sposób niejako zawiniony. 2. Oceniając legalność decyzji administracyjnej, Naczelny

1. W przypadku gdy z postanowienia szczególnego przepisu wynika obowiązek przeprowadzenia rozprawy administracyjnej przed rozstrzygnięciem sprawy w drodze decyzji administracyjnej, organ administracji państwowej nie jest władny do odstąpienia od przeprowadzenia takiej rozprawy. 2. Wydanie decyzji przez organ administracji państwowej bez przeprowadzenia rozprawy w sytuacji, gdy wymaga tego wyraźnie

1. Użyte w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ określenie "w przypadkach uzasadnionych szczególnymi względami społecznymi lub gospodarczymi" jest określeniem nieostrym i nie daje przesłanek zobiektywizowania warunków, w których możliwe jest zastosowanie tego przepisu. Oznacza to, że ocena taka powinna być dokonana przez właściwy terenowy

Przepis art. 196 par. 2 pkt 19 Kpa nie uzasadnia właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozpatrywania spraw o rozwiązanie stosunku pracy nawiązanego na podstawie mianowania; natomiast Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpatrywania tego rodzaju spraw, jeżeli przepis szczególny tak stanowi.

Wniesienie skargi tydzień po upływie terminu zakreślonego w art. 199 par. 1 Kpa /data nadania listu poleconego/ powoduje jej odrzucenie - z art. 204 par. 1 Kpa.

Jeżeli organ administracji państwowej wydał akt normatywny o charakterze wykonawczym, znajdujący oparcie w upoważnieniu ustawowym, to fakt niepowołania tego upoważnienia w podstawie prawnej aktu wykonawczego nie pozbawia de lege lata tego aktu mocy powszechnie obowiązującej. Akt taki może stanowić podstawę decyzji administracyjnej.

Dekret z dnia 8 czerwca 1955 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 25 poz. 151 ze zm./ nie określa formy, w jakiej organ administracji państwowej wyraża odmowę dokonania wpisu w akcie stanu cywilnego, jeżeli zostanie stwierdzone, że oświadczenie złożone do wpisu nie jest zgodne ze stanem faktycznym lub gdy treść żądania co do treści wpisu wykracza poza zakres danych, jakie dekret ten przewiduje

1. W myśl dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. 1960 nr 18 poz. 111/ przedsiębiorstwo posiadało odrębną osobowość prawną, mogło zatem w sprawach majątkowych występować w charakterze strony w stosunkach z organami administracji państwowej lub jednostkami gospodarczymi spełniającymi funkcje administracji państwowej. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 października

1. W myśl art. 35 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210/ reprezentantem Spółdzielni na zewnątrz - jest jej Zarząd. Administracja osiedla nie może reprezentować Spółdzielni w postępowaniu administracyjnym. 2. Reprezentowanie Zarządu Spółdzielni w postępowaniu administracyjnym, przez administrację Osiedla skutkuje nieważnością postępowania i jest przesłanką