Orzeczenia
Przepis art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie upoważnia organu administracji do nakazywania rozbiórki obiektów użytkowanych przez właścicieli a także bez wyjaśnienia czy właściciel ma zamiar usunąć istniejące stany naruszenia porządku prawnego w budownictwie. Jeśli właściciel uzna, że dokona tego w drodze remontu lub odbudowy - to brak podstaw
Pojęcie kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy określać według przepisów ustawowych podatku dochodowego, stosowanych wobec podatnika podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 26 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane /Dz.U. nr 111 poz. 726/ właściwy organ wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, jeżeli na terenie, którego dotyczy projekt zagospodarowania działki lub terenu
Wydatki zawarte w fakturach dokumentujących nakłady inwestycyjne na nieodpłatne wykonanie obowiązku wynikającego z par. 18 ust. 1 zarządzenia Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 24 sierpnia 1964 r. w sprawie zasad przyłączania do wspólnej sieci urządzeń do wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, rozdzielania i odbioru energii elektrycznej i cieplnej oraz paliw gazowych /M.P. nr 62 poz. 286 ze zm
W sytuacji, gdy organy podatkowe nie ustaliły, aby skarżąca zawarła inną umowę niż umowę leasingu, skutki takiej umowy w zakresie uznania lub nieuznania za koszty uzyskania przychodu wydatków ponoszonych w jej wykonaniu, także w świetle art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ winny być oceniane wyłącznie
Strona wnosząc o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania powinna wskazać na te okoliczności, które uprawdopodobniłyby brak jej winy przy uchybieniu terminu, czyli powinna ona uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda do złożenia odwołania była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Uprawdopodobnienie braku
W niniejszej sprawie organ administracji niewłaściwie zastosował art. 162 Kpa. Zaskarżona decyzja wydana, więc została bez podstawy prawnej i jest dotknięta wadą nieważności. Nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa wyrażony przez organ administracji, pogląd, iż decyzja o nakazaniu rozbiórki budynku stała się bezprzedmiotowa, gdyż inwestor wykonał nałożone na niego obowiązki wydane
Zgodnie z art. 174 Kpa w wypadku gdy w toku postępowania odwoławczego organ rozpatrujący odwołanie, stwierdzi, że zobowiązanie podatkowe zostało ustalone w kwocie niższej, niż wynika to z obowiązujących przepisów, zwraca sprawę organowi podatkowemu I instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego oraz zmiany w tym zakresie dotychczasowej decyzji. Od nowej decyzji służy odwołanie, które podlega
Kodeks postępowania administracyjnego, jak i ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie zna dowodu z pisemnych "oświadczeń kontrahentów". Dowodem natomiast w konkretnej sprawie mogą, być zeznania tych osób /kontrahentów/ w charakterze świadków złożone przed organem podatkowym w określonym trybie i przy zachowaniu zasad ustalonych w kodeksie postępowania
Obiekt zrealizowany na konstrukcji stalowej /zadaszenie i obudowa blachą/ służący jako obudowa urządzenia technicznego, stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i stosownie do dyspozycji art. 28 tejże ustawy roboty budowlane związane z jego budową wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Wykonywanie tego typu obiektu nie kwalifikuje
1. Sprawa nie znajduje rozstrzygnięcia, jeśli organ II instancji uchyla decyzję organu I instancji i ani nie orzeka w tym zakresie co do istoty sprawy, ani nie umarza postępowania w I instancji. 2. Przepisy podatkowe powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej, a stosowanie analogii lub też wykładni rozszerzającej czy ścieśniającej jest niedopuszczalne. 3. Żaden z przepisów
We wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle art. 17 pkt 1-3 jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych przez organ administracji samorządu terytorialnego.
Treść przepisu art. 17 pkt 1-3 Kpa w sposób oczywisty wskazuje, iż we wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle tego przepisu jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych
Przepisy podatkowe nie uzależniają zaliczenia w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych od posiadania "stałego" dowodu rejestracyjnego pojazdu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lecz od tego czy środek trwały jest użytkowany.
Zgłoszenie rejestracyjne NIP, którego dokonał skarżący w 1996 r., wiązało się z nadaniem skarżącemu numeru identyfikacji podatkowej na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702/ i nie zastępuje zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
Treść przepisu art. 17 pkt 1-3 Kpa w sposób oczywisty wskazuje, iż we wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle tego przepisu jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych
Fakt, iż ustanowiony przez stronę w sprawie pełnomocnik nie bierze w niej udziału, mimo prawidłowego zawiadomienia o czynnościach organu podatkowego, lub nie korzysta z możliwości wypowiedzenia się w trybie art. 10 par. 1 Kpa, nie może stanowić o naruszeniu tego przepisu, bowiem sposób reprezentacji strony przez pełnomocnika należy do stosunku prawnego łączącego zleceniodawcę ze zleceniobiorcą i wykracza
Za koszt uzyskania przychodów może być uznany tylko taki wydatek, nie wymieniony w art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, który pozostaje z uzyskiwanym przychodem w bezpośrednim związku, tj. gdy w normalnych okolicznościach poniesienie wydatku pociąga za sobą uzyskanie określonego przychodu. Prowadzenie rokowań zmierzających
W świetle art. 108 par. 1 Kpa rygor natychmiastowej wykonalności nadany być może tylko decyzji od której stronie /stronom/ przysługuje prawo wniesienia odwołania; a więc decyzji wydanej przez organ I instancji i tylko ten organ uprawniony jest do orzekania w tym przedmiocie. W postępowaniu odwoławczym wydanej decyzji ostatecznej na podstawie powyższego przepisu nie może być nadany rygor natychmiastowej
Art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wyczerpująco określa przesłanki stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy i nie ma podstaw do przyjmowania, że przy wydawaniu rozstrzygnięcia nadzorczego należy badać możliwość zastosowania art. 156 par. 2 Kpa. W tej sytuacji nie można podzielić stanowiska, że doszło do naruszenia tego przepisu
Fakt rejestracji we właściwym urzędzie administracji samochodu złożonego z części składowych, które uprzednio były przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą nie może stanowić samoistnej przesłanki uzasadniającej wznowienie postępowania w trybie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa w zakresie decyzji ostatecznej dopuszczającej wyżej wymienione części do obrotu na polskim obszarze celnym.
Uchwała rady gminy nie powołująca jako swej podstawy właściwego przepisu prawnego powszechnie obowiązującego lecz powołująca błędnie jako swą podstawę inny przepis prawny, nie jest sprzeczna z prawem, a przez to nie może być przez organ nadzoru stwierdzona jej nieważność na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./
1. Żeby można uznać, iż doręczenie zastępcze określone w art. 43 Kpa dokonane zostało prawidłowo muszą zostać spełnione określone w tym przepisie przesłanki, a mianowicie: a/ adresat musi przebywać w mieszkaniu - choć w momencie doręczania przesyłki jest w tym mieszkaniu nieobecny; b/ pismo przyjmuje za pokwitowaniem osoba wymieniona w art. 43 Kpa oraz w kolejności w tym przepisie przewidzianej; c/
Na organach - zarówno podatkowych, jak też celnych - spoczywają dwa obowiązki: po pierwsze - określenia z urzędu, jakie dowody są niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego i - po drugie - przeprowadzenia z urzędu niezbędnych dowodów. Strona jest jedynie uprawniona, a nie zobowiązana, do wskazania niezbędnych dowodów.