Wyliczenie źródeł przychodu w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest podziałem rozłącznym. Oznacza to, że najem i dzierżawa będące zasadniczo źródłem czerpania pożytków z prawa do rzeczy na podstawie stosunku cywilnoprawnego /art. 53 par. 2 Kc/ w pewnych sytuacjach mogą być formą prowadzenia działalności

Kodeks postępowania administracyjnego, jak i ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie zna dowodu z pisemnych "oświadczeń kontrahentów". Dowodem natomiast w konkretnej sprawie mogą, być zeznania tych osób /kontrahentów/ w charakterze świadków złożone przed organem podatkowym w określonym trybie i przy zachowaniu zasad ustalonych w kodeksie postępowania

Bieg przedawnienia /art. 30 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zostanie przerwany przez samo doręczenie tytułu wykonawczego, które stanowi czynność egzekucyjną w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.

Błędne działania organu nie mogą szkodzić stronie, która działała w zaufaniu do organu administracji. Przerzucenie na stronę skutków pomyłki organu administracji narusza zasadę zaufania do organów władzy publicznej i prowadzi do naruszenia zasady demokratycznego państwa prawa ustanowionej w art. 2 Konstytucji RP.

Obiekt zrealizowany na konstrukcji stalowej /zadaszenie i obudowa blachą/ służący jako obudowa urządzenia technicznego, stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i stosownie do dyspozycji art. 28 tejże ustawy roboty budowlane związane z jego budową wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Wykonywanie tego typu obiektu nie kwalifikuje

Z zasady zawartej w art. 7 Kpa wynika obowiązek organu orzekającego wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa.

Skoro skarżący uchybił ustawowemu terminowi do złożenia odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej, to przyjąć należy, że organ drugiej instancji prawidłowo postąpił, że odwołanie pozostawił bez rozpatrzenia.

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ nie wystarczy zawarte w akcie darowizny zobowiązanie obdarowanych przez darczyńców do wykonania polecenia, skoro zobowiązanie takie nie stwarza po stronie osób, na rzecz których zostało uczynione, żadnych roszczeń /nie powstaje po stronie tych osób żadna wierzytelność w stosunku

Zobowiązanie podatkowe w wypadku przewidzianym w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodwym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ powstaje dopiero z chwilą doręczenia decyzji organu podatkowego, a zatem decyzja ta ma charakter konstytutywny.

1. Nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej takie dowody księgowe, które nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, jaką dokumentują, a więc są nierzetelne przez to na przykład, że wskazują na udział w tej operacji gospodarczej strony, która w niej nie brała udziału lub operację tę opisują w sposób niezgodny z rzeczywistością, wskazując na sprzedaż towaru lub usługi

Kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa w tym zakresie, przy czym organ dokonujący oceny powinien przyjąć obiektywny miernik staranności jakiej można wymagać od strony

W razie powstania negatywnego sporu o właściwość /art. 22 Kpa/ żadnemu z organów będących stroną tego sporu nie można skutecznie zarzucić bezczynności w załatwieniu sprawy na zasadzie art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, w związku z którą ten spór o właściwość powstał, a skarga wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego w takich

Postanowienie sądu opiekuńczego o ustanowieniu kuratora dla osoby ułomnej /art. 183 par. 1 krio/ nie zastępuje zgody wynajmującego na podnajem lokalu w całości lub jego części, o jakiej mowa w art. 14 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm. - aktualnie t.j. Dz.U. 1998 nr 120 poz. 787/. Sąd opiekuńczy, ustanawiając kuratora

Ponieważ zwrot nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ może nastąpić tylko na wniosek /art. 136 w związku z art. 142/, to postępowanie prowadzone bez wniosku dotknięte jest wadą określoną w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

1. Sprawa nie znajduje rozstrzygnięcia, jeśli organ II instancji uchyla decyzję organu I instancji i ani nie orzeka w tym zakresie co do istoty sprawy, ani nie umarza postępowania w I instancji. 2. Przepisy podatkowe powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej, a stosowanie analogii lub też wykładni rozszerzającej czy ścieśniającej jest niedopuszczalne. 3. Żaden z przepisów

O legitymacji organizacji społecznej do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyduje sam art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, natomiast nie można tu wykorzystać zawartego w art. 59 tej ustawy odesłania do art. 31 Kpa ani tego, że w postępowaniu administracyjnym organizacja działa na prawach strony.

Ulgi z tytułu darowizn na rzecz osób fizycznych, na cele naukowe, oświatowe, ochrony zdrowia i inne /art. 26 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1996 zostały "zniesione" ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U.

Z prawem strony do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów łączy się obowiązek organu prowadzącego postępowanie pouczenia strony o prawie zapoznania się z aktami sprawy i złożenia końcowego oświadczenia, a także wstrzymania się od wydania decyzji do czasu upływu terminu wyznaczonego stronie dla złożenia tego oświadczenia.

Brak "skutku" to jest przychodu nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.

We wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle art. 17 pkt 1-3 jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych przez organ administracji samorządu terytorialnego.

Treść przepisu art. 17 pkt 1-3 Kpa w sposób oczywisty wskazuje, iż we wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle tego przepisu jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych

1. W sytuacji, gdy organ podatkowy kwestionuje zobowiązanie podatkowe wynikające z deklaracji podatkowej, podatnik otrzymując decyzję w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług rozliczającą ten podatek za dany miesiąc obliczeniowy ma prawo domniemywać, że okres ten został przez organ podatkowy rozliczony w sposób prawidłowy i ostateczny, również w zakresie zobowiązań wynikających z zastosowania art

Przepisy podatkowe nie uzależniają zaliczenia w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych od posiadania "stałego" dowodu rejestracyjnego pojazdu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lecz od tego czy środek trwały jest użytkowany.

Niedołączenie do akt sprawy dowodu doręczenia skarżącemu wezwania do nadesłania rekomendacji wymaganej w postępowaniu o przyznanie uprawnień kombatanckich w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. powoduje, że termin dla usunięcia braku formalnego wniosku strony /art. 64 par. 2 Kpa/ nie rozpoczął swojego biegu. Tym samym nie było podstawy prawnej do wydania decyzji o pozostawieniu podania