Dopuszczenie zabezpieczenia na majątku podatnika jeszcze przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość podatku wskazuje, że instytucję tę należy traktować ze szczególną ostrożnością. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy podatnik już w toku kontroli podatkowej kwestionuje istnienie po jego stronie obowiązku podatkowego.
Treść art. 53 ust. 2 prawa bankowego nie pozostawia wątpliwości co do tego, że ustawodawca wymienione w nim dokumenty zrównał z tytułami wykonawczymi wydanymi przez sądy, przekazując uprawnienia władcze państwa w tym zakresie bankom.
Decyzja przewidziana w art. 197 § 1 k.p.k. może dotyczyć tylko przedmiotów, które znalazły się w fizycznym władaniu osób dokonujących czynności procesowych (art. 189 k.p.k.).
Przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stwarza podstawy do skargi na uchwałę organu gminy wyłącznie z powodu braku lub wadliwości jej ogłoszenia.
Z treści art. 79 § 1 w zw. z art. 80 k.p.k. wynika, że w postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie, prowadzonym na podstawie art. 8 i 11 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), pełnomocnikiem wnioskodawcy może być tylko adwokat, wobec czego
Ustawodawca - również w odniesieniu do organów samorządu terytorialnego - zobowiązuje prokuratora do zwrócenia się do organu, który wydał wadliwą jego zdaniem uchwałę albo właściwego organu nadzoru z wnioskiem o jej zmianę lub uchylenie, a wyjątkowo wprost do sądu administracyjnego. Za takim rozwiązaniem przemawia też możliwość szybszego i tańszego /w stosunku do postępowania sądowego/ przywrócenia
Właściwym rzeczowo do rozpoznawania spraw ze stosunku pracy pracowników kolejowych od dnia 19 maja 1993 r. są sądy pracy na podstawie art. 262 par. 1 pkt 1 Kodeksu pracy.
Od dnia 19 maja 1993 r. właściwe rzeczowo do rozpoznawania spraw ze stosunku pracy pracowników kolejowych są sądy pracy na podstawie art. 262 par. 1 pkt 1 kodeksu pracy.
Zasada wyrażona w art. 9 Kpa ma zastosowanie tylko wtedy, gdy strona podejmuje czynności przed organem, nie dotyczy natomiast sytuacji, gdy pomimo wcześniejszego podjętego działania, strona w dalszym toku postępowania jest bierna i nie podejmuje starań o uzyskanie od organu wykładni, czy też wskazówek o dalszych krokach, jakie w danej sprawie należałoby podjąć.
Zarówno odmowa przyjęcia do służby w Policji, jak i nieuwzględnienie żądania zainteresowanej osoby co do daty nawiązania stosunku służbowego, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także odmowy zmiany daty przyjęcia do służby w Policji określonej w decyzji o mianowaniu. Zachodzi zatem i w tym przypadku niedopuszczalność
Wniesienie skargi przez przewodniczącego rady gminy w trybie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie dowodzi samo przez się, że działa on w granicach upoważnienia wynikającego z uchwały rady gminy. Do czasu złożenia uchwały rady gminy w sprawie wniesienia skargi na konkretne rozstrzygnięcie nadzorcze można domniemywać, że przewodniczący
Uchwała podjęta na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428/ nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu art. 91 ust. 1 ani zajęciem stanowiska, o jakim mowa w art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, nie ingeruje bowiem władczo w uchwały organu gminy, a
1. Na podstawie art. 27 k.p.k. może był przekazana do rozpoznania jedynie konkretna sprawa, konkretnych oskarżonych, zawisła w sądzie właściwym. Wniosek o przekazanie nie może zatem dotyczyć swoistej ekspekatywy sprawy, które być może w przyszłości wpłynie do sądu (nawet jeśli ów przyszły wpływ byłby wysoce realny). 2. Nie można rozstrzygnięć o charakterze incydentalnym, podejmowanych w toku postępowania
Oczywisty brak faktycznych podstaw oskarżenia jako przesłanka umorzenia postępowania karnego na podstawie art. 299 § 1 pkt 4 k.p.k. zachodzi między innymi w sytuacji braku jakichkolwiek dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przypisywanego mu przestępstwa, a nie może być efektem oceny dowodów.
W razie zwolnienia żołnierza zajmującego stanowisko dowódcy pułku lub wyższe z czynnej służby wojskowej przed wszczęciem przeciwko niemu postępowania karnego (art. 570 § 2 k.p.k.) w sprawie o przestępstwo, które mimo tego zwolnienia nie przestaje podlegać orzecznictwu sądów wojskowych (art. 564 § 2 zd. 2 k.p.k.), wyłącznie właściwy do rozpoznania sprawy pozostaje też wojskowy sąd okręgowy lub sąd
Na uchwałę sejmiku samorządowego województwa niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
1. Sprawy gospodarowania środkami gminnego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej jako utworzonego na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196/ nie są sprawami budżetowymi w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 1 ust. 2 ustawy z dnia
Przepis art. 2 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 100, poz. 499) w związku z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 ze zm.) stanowi samodzielną podstawę likwidacji przedsiębiorstwa komunalnego, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o przedsiębiorstwach państwowych (art. 8
Przewidziany w art. 99 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. nr 35, poz. 228) zakaz stosowania tymczasowego aresztowania wobec nieletniego, odpowiadającego na podstawie art. 9 § 2 k.k., co do którego postępowanie wszczęto przed ukończeniem przez niego 18 lat, obowiązuje nawet wówczas, gdy takiego nieletniego skazano na karę pozbawienia wolności