Powołanie określonej osoby na stanowisko kierownicze w instytucji kulturalnej w gminie jest sprawą z zakresu prawa pracy i nie uzasadnia stosowania wobec aktu powołania środków nadzoru określonych w art. 91 i 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Wystawienie rachunku dotyczącego należności określonych w art. 43 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej /Dz.U. nr 21 poz. 96 ze zm./ za nielegalne pobieranie paliwa lub energii ze wspólnej sieci, jak i odmowa uwzględnienia odwołania odbiorcy energii elektrycznej, kwestionującego zasadność wystawienia tego rachunku, nie następują w drodze decyzji administracyjnej i nie podlegają

Treść artykułu 172 § 1 k.k. jednoznacznie wskazuje, iż ochronie prawnokarnej podlegają wiadomości uzyskane podstępnie, o ile były nadane przy użyciu środków telekomunikacji. Rodzaj środka użytego przez sprawcę do uzyskania wiadomości nie jest określony, wystarczy, aby sprawca uzyskał je podstępnie.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach nadzoru nad gospodarką finansową organów samorządu terytorialnego i nakazywania tym organom rozliczenia się ze środków finansowych pochodzących z dotacji. Takich kompetencji sądowi administracyjnemu nie dają ani przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani przepisy Kodeksu postępowania

Uchwała zarządu gminy o powierzeniu nauczycielowi funkcji dyrektora szkoły jest sprawą z zakresu prawa pracy i nie może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez organ nadzoru w trybie art. 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Fakt, że skarga na uchwałę rady gminy została przez Naczelny Sąd Administracyjny odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu zaskarżeniu tej uchwały przez tę samą osobę, gdy przyczyną wcześniejszego odrzucenia skargi było niedopełnienie warunku określonego w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, polegającego na wezwaniu rady do usunięcia

W sprawie o roszczenie pracownika ze stosunku pracy pozwany zakład pracy nie ma obowiązku uiszczenia opłat sądowych (art. 263 § 1 kodeksu pracy), nie ma więc do niego także zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. nr 24, poz. 110 ze zm.).

Ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości powierzonej przez Skarb Państwa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464) nie jest dopuszczalne.

Czy ustalenie przez Ministra Finansów kwoty subwencji ogólnej dla danej gminy na podstawie art. 55 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a także ostateczne określenie kwoty subwencji ogólnej, dla konkretnej gminy, w oparciu o art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 i 1992 r. oraz o zmianie

Zasada, że spory o roszczenia ze stosunku pracy rozstrzygają sądy pracy /art. 22 par. 1 i art. 262 par. 1 Kp oraz art. 476 par. 1 pkt 1 Kpc/ dotyczy również stosunku pracy na podstawie powołania /art. 68-72 Kp/ i mianowania /art. 76 Kp/, chyba że tryb dochodzenia niektórych roszczeń pracowników mianowanych został uregulowany odmiennie /np. art. 38 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów

1. Do kategorii orzeczeń „kończących postępowanie sądowe” nie należy postanowienie oddalające wniosek o sprostowanie orzeczenia. Kodeks postępowania karnego przewiduje w art. 92 możliwość sprostowania w każdym czasie oczywistych omyłek pisarskich. Sprostowanie nie oznacza jednak wprowadzenia do orzeczeń składników pominiętych lub powodujących zmianę treści orzeczenia, w tym danych, które zmieniają

Czy porozumienie zawarte w dniu 28 sierpnia 1990 r. w trybie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./ oraz art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ pomiędzy Kierownikiem Urzędu Rejonowego we Wrocławiu a Zarządem Miasta Wrocławia, reprezentowanym przez Prezydenta

1. Kierownik urzędu rejonowego nie jest kompetentny w sprawach, których prowadzenie zostało przez niego, zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/, powierzone właściwemu organowi gminy. 2. Wójt /burmistrz, prezydent miasta/ nie może być stroną w sprawach, w których na mocy art. 40 ust. 1 powyższej ustawy został

Zbycie składników mienia komunalnego może mieć charakter sprawy z zakresu administracji publicznej w wypadku zbycia nieruchomości służącej do powszechnego użytku lub bezpośredniego zaspokajania potrzeb publicznych bądź zbycia przedmiotów posiadających szczególną wartość naukową, historyczną, kulturalną i przyrodniczą /art. 45 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

1. Wydanie osobie uprawnionej przedmiotu przekazanego do depozytu sądowego przez prokuratora w warunkach art. 281 § 1 k.p.k. może nastąpić tylko na podstawie decyzji prokuratora, niezależnie od tego, w jaki sposób określona osoba wyjaśni swoje uprawnienia do odbioru złożonego w depozycie sądowym przedmiotu. 2. W razie umorzenia postępowania z przyczyn innych niż wskazane w art. 282 § 1 k.p.k., postanowienie

Przesłana do wiadomości organu gminy kopia pisma skierowanego do organu nadzoru, zawierającego podanie o wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/ nie odpowiada warunkom wezwania do usunięcia naruszenia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym.

1. Przedmiotem referendum ma być stanowcze rozstrzygnięcie określonej "sprawy ważnej dla gminy", a rozstrzygana w ten sposób sprawa musi się mieścić w zakresie właściwości organów gminy. 2. Kwestia przynależności gminy do projektowanego powiatu nie może być objęta pytaniami referendum gminnego. 3. W razie nieuwzględnienia skargi na uchwałę rady gminy odrzucającą wniosek o przeprowadzenie referendum

Naruszenie przez organy procesowe przepisów prawa procesowego, które uniemożliwiło uczestnikowi postępowania wstąpienie w prawa strony, może stanowić z reguły podstawę do podniesienia zarzutu odwoławczego z art. 387 pkt 2 k.p.k. Odmienne stanowisko prowadziłoby do fikcyjności gwarancji procesowych uczestników postępowania, statuowanych w kodeksie postępowania karnego.

Jeżeli sąd odwoławczy, uchylając postanowienie odmawiające odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie dochodzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) i przekazując sprawę sądowi pierwszej

W trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ można wnieść skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na uchwałę podjętą przez organ gminy w sprawie ogłoszenia przetargu na sprzedaż, oddanie w wieczyste użytkowanie, dzierżawę lub najem lokalu lub nieruchomości, jeżeli dana czynność narusza uprawnienia skarżącego, chronione przepisami prawa

W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego, po wniesieniu aktu oskarżenia, a przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji, pokrzywdzony, który nie działa w charakterze oskarżyciela posiłkowego lub powoda cywilnego, zachowuje uprawnienia strony, a w szczególności może złożyć zażalenie na postanowienie sądu zamykające drogę do wydania wyroku na podstawie art. 299 § 1 pkt

Zgoda na pozostawienie w służbie w rozumieniu art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/, ze swej istoty, musi być wyrażona przed wydaniem decyzji o zwolnieniu ze służby a w każdym razie w czasie zanim decyzja ta stała się ostateczna.

Wprawdzie art. 10 § 2 k.p.k. nie wprowadza bezwzględnego obowiązku informowania uczestników procesu o przysługujących im uprawnieniach, mówiąc, że czynić to należy „w miarę potrzeby”, organ procesowy nie może jednak takiej potrzeby ustalać w sposób bardzo dowolny, ale musi się w tym względzie opierać na kryteriach obiektywnych, to jest przede wszystkim na prawdopodobieństwie nieznajomości swych uprawnień

W sprawach o odwołanie wojewody, o wydanie mu świadectwa pracy oraz opinii /art. 97 i 98 Kp/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.