Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydał wójt tej gminy; w konsekwencji ani gmina, ani żaden z jej organów nie są uprawnione do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego /kolegium odwoławczego lub wojewody/.

Na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia /art. 113 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Wójt gminy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, nie jest uprawniony do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego w tej sprawie /art. 197 Kpa/.

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie wyłączają możliwości objęcia jednym wnioskiem żądania działu spadku i niesienia współwłasności z żądaniem rozstrzygnięcia, której z osób bliskich byłego członka spółdzielni mieszkaniowej służy przewidziane w art. 221 prawa spółdzielczego roszczenie o przyjęcie do spółdzielni i o przydział lokala Możliwość taka występuje, gdy osoby bliskie ubiegające się o

1. Zgodnie z art. 216 par. 1 i 2 Kpa do Naczelnego Sądu Administracyjnego można wnieść skargę na bezczynność organu administracji państwowej, a także do innego organu powołanego do załatwienia spraw indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) organ ten nie wydał w określonej sprawie decyzji w ustalonym terminie, a nadto 2) strona wyczerpała możliwość złożenia zażalenia

Czynność wstrzymania wypłacania dodatku do uposażenia żołnierzowi zawodowemu, funkcjonariuszowi państwowemu a także mianowanemu urzędnikowi państwowemu nie ma charakteru decyzji administracyjnej w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego.

Komisja organizacyjna reprezentująca członków spółdzielni, których prawa i obowiązki majątkowe są związane z wyodrębnioną organizacyjnie jednostką spółdzielni albo z częścią majątku spółdzielni nadającą się do takiego wyodrębnienia, ma zdolność sądową w sprawie o wydanie orzeczenia zastępującego uchwałę walnego zgromadzenia o podziale spółdzielni.

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy; ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnieni do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego /art. 197 Kpa/.

1. Interes prawny w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ może być naruszony także uchwałą organu gminy, która negatywnie wpływa na status skarżącego jako mieszkańca gminy. Musi on jednak wykazać, w jaki sposób doszło do naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia. 2. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadzie

Uchwała określająca jedynie zasady gospodarowania mieniem gminy, które stanowią lokale /budynki/ użytkowe nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Akt ślubowania radnych gminy nie stanowi uchwały rady gminy, a wyrażony na piśmie pogląd wojewody na temat sposobu złożenia ślubowania nie może być uznany za orzeczenie organu nadzoru w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Stosownie do art. 407 Kpc w związku z art. 211 Kpa skargę o wznowienie postępowania sądowego wnosi się w terminie miesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Skargę o wznowienie postępowania skarżący wniósł po terminie do jej wniesienia.

Odmowa udzielenia przez organy szkoły wyższej urlopu dziekańskiego studentowi nie jest decyzją administracyjną.

Warunkiem zaskarżalności decyzji lub postanowień do sądu administracyjnego, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/, jest wszczęcie postępowania administracyjnego zwykłego, w I instancji w danej sprawie po dniu 26 maja 1990 r., nie zaś postępowania sądowoadministracyjnego.

Przepis art. 198 Kpa nie daje prokuratorowi uprawnień do wniesienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na decyzję wydaną przez organ I instancji, która nie stała się decyzją ostateczną.

1. Tylko wtedy, gdy wydanie decyzji jest obligatoryjną konsekwencją zakończenia postępowania administracyjnego, sąd administracyjny jest władny na mocy art. 216 par. 4 Kpa zobowiązać organ administracji państwowej do wydania decyzji w określonym terminie. 2. Sąd administracyjny nie może na zasadzie art. 216 Kpa zobowiązać organu do wydania decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa.

Akty powołania na stanowisko sędziowskie, wnioski o powołanie na te stanowiska, a także oceny, że brak jest warunków do złożenia takiego wniosku - nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 i art. 105 Kpa.