Obowiązujący nadal par. 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w sprawie utrzymania porządku i czystości w nieruchomościach /Dz.U. nr 40 poz. 306 ze zm./ jest przepisem kompetencyjnym, uprawniającym organy terenowe jedynie do wydania przepisów prawa miejscowego, nie może zaś stanowić podstawy prawnej wydania decyzji administracyjnej o zakazie hodowli zwierząt.

Wydanie zezwolenia na uprawę maku osobie nie będącej rolnikiem indywidualnym i nie prowadzącej indywidualnego gospodarstwa rolnego jest rażącym naruszeniem art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./.

1. Organ wydający zezwolenie na uprawę maku ma obowiązek wskazania w tym zezwoleniu konkretnego miejsca uprawy, a przynajmniej określenia działki gruntu, w której obrębie uprawa może być prowadzona /art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii - Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./. 2. Okoliczność, że mak został już zebrany, nie może powodować bezprzedmiotowości wyrokowania

Emerytowi wojskowemu nie przysługuje prawo do zwiększenia emerytury wojskowej o połowę renty inwalidzkiej w sytuacji, gdy inwalidztwo jego jest następstwem wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, jakiemu uległ przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową

Uprawnienie do podjęcia działań zmierzających do zniszczenia uprawy maku i konopi oraz słomy makowej wypływa wprost z ustawy, wobec czego wydanie decyzji administracyjnej w kwestii przewidzianej w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15/ stanowi naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności tej decyzji