Organ rentowy posiada uprawnienie do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne deklarowanej przez ubezpieczonych w przypadkach, gdy podstawa ta nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistych przychodach z pozarolniczej działalności gospodarczej, tak aby zapobiec nieuzasadnionemu uzyskiwaniu świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych.

Obniżenie emerytury funkcjonariusza pełniącego służbę w totalitarnym państwie do poziomu przeciętnej emerytury z systemu powszechnego, bez uwzględnienia późniejszej służby w wolnej Polsce, jest niezgodne z zasadą proporcjonalności oraz narusza konstytucyjne prawo do zabezpieczenia społecznego.

Działalność społecznego kuratora sądowego podejmowana w okresie zwolnienia lekarskiego, za którą otrzymuje się ryczałt mający charakter zwrotu poniesionych kosztów, nie stanowi pracy zarobkowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej.

W przypadku konieczności zwolnień z przyczyn ekonomicznych, pracodawca zachowuje swobodę wyboru kryteriów doboru pracowników do zwolnienia, o ile są one obiektywne i sprawiedliwe; jednym z dopuszczalnych kryteriów może być staż pracy na danym stanowisku.

W sytuacji, gdy stosunek służbowy funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej został przekształcony w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę, nie dochodzi do konwersji, lecz do ustania stosunku służbowego traktowanego jak zwolnienie ze służby, a odpowiednim trybem rozpatrzenia roszczenia o przywrócenie do służby jest postępowanie administracyjne, a nie postępowanie przed sądem pracy.

W świetle prawa, zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego oparte na umowie o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym wykonywaniem pracy w reżimie pracowniczym, nie stanowi ważnego tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi; sąd kasacyjny nie ma kompetencji do przewartościowania ustaleń faktycznych i dowodowych dokonanych przez sądy niższych instancji.

Prawomocny wyrok karny, który ustala naruszenie praw pracowniczych oraz fakt pozostawania w stosunku pracy, ma znaczenie prejudycjalne dla sądu cywilnego rozpoznającego spór dotyczący istnienia stosunku pracy między tymi samymi stronami, tak że sąd cywilny jest zobowiązany wziąć pod uwagę te ustalenia przy rozstrzyganiu sprawy.

Obniżenie wymiaru czasu pracy i wynagrodzenia nauczyciela mianowanego, wynikające z obiektywnych potrzeb organizacyjnych szkoły i błędnego przekonania o statusie zatrudnienia, nie stanowi dyskryminacji ze względu na płeć i wiek.