Wprowadzony przez radę miejską na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ w stosunku do wszystkich podmiotów gospodarczych prowadzących skup złomu metali nieżelaznych obowiązek ewidencjonowania dostawców złomu, a także źródeł jego pochodzenia, nie dotyczy zagadnienia koncesji, nie wkracza w zakres kompetencji organu koncesyjnego

1. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1990 nr 16 poz. 95 ze zm./ określający legitymację do wniesienia skargi na uchwałę organu gminy, nie stanowi w obecnym stanie prawnym przepisu, który określa zakres kompetencji Naczelnego Sądu Administracyjnego wobec tych uchwał. Zakres ten jest określony w przepisach art. 207 par. 2 pkt 2 i 3 i par. 3 Kpa w

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wolna od podatku jest część przeznaczonych na zakup akcji dochodów, nie wydatków.

Gmina nie dysponuje pozaustawowym "władztwem podatkowym" upoważniającym do generalnego uchylania ustawowego obowiązku podatkowego lub wprowadzania opłat lokalnych nie przewidzianych w ustawie. Wprowadzenie nowej opłaty lokalnej nie przewidzianej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, jest pozbawione podstawy prawnej.

Zaniechanie poboru zaliczek nie jest formą pomocy dla podatnika o charakterze definitywnym, oznacza tylko przesunięcie momentu uiszczenia podatku /art. 37 i 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Zgodnie z art. 35 Kpa w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 grudnia 1989 r. - Prawo celne, opłata manipulacyjna dodatkowa, o której mowa w art. 70 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, pobierana za niewykonanie w terminie obowiązków celnych /art. 42 Prawa celnego/ nie może być wymierzona za okres przypadający po terminie, do którego - zgodnie z art. 35 Kpa - organ celny zobowiązany był do wydania decyzji o

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji przejmującej na własność Państwa nieruchomość, która następnie została skomunalizowana, gmina, która stała się właścicielką tej nieruchomości w wyniku komunalizacji, jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa i ma legitymację do złożenia skargi na decyzję stwierdzającą tę nieważność.

Nie zaskarżone /prawomocne/ rozstrzygnięcie nadzorcze, stwierdzające nieważność uchwały rady gminy, pozbawia ją mocy obowiązującej, nie można już zatem takiej uchwały ani zmieniać, ani uchylać. Można natomiast na jej miejsce wprowadzić zupełnie nową regulację, która może być przedmiotem nowego postępowania nadzorczego.

Przewidziany w art. 199 par. 2 Kpa termin sześciu miesięcy na wniesienie przez prokuratora skargi do sądu administracyjnego nie dotyczy wypadków, w których prokurator brał udział w postępowaniu administracyjnym i przysługiwały mu w związku z tym prawa strony /art. 188 Kpa/.

Wynagrodzenia członków rady nadzorczej za udział w posiedzeniach nie wchodzą do podstawy opodatkowania podatkiem od wynagrodzeń. Nie są to wydatki pieniężne na rzecz osób fizycznych w związku z zatrudnieniem u podatnika, czyli w związku ze świadczeniem pracy na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło, umowy agencyjno-prowizyjnej lub innej umowy o podobnym charakterze /art. 2 ust. 1

Odesłanie do kodeksu cywilnego w art. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie oznacza, że gmina może dokonać darowizny swojej nieruchomości.

Stanowienie przez organy gminy przepisów powszechnie obowiązujących jest ograniczone do spraw publicznych o znaczeniu lokalnym.

Przepis art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ nie precyzuje sposobu przekazania dewiz uzyskanych w drodze darowizny. Oznacza to, że każdy sposób wniesienia dewiz na rachunek obdarowanego do banku w kraju, z udokumentowaniem ich uzyskania, odpowiada dyspozycji wyżej powołanego przepisu. Dotyczy to także wpłaty dewiz przywiezionych

Organ administracji nie może, kosztami postępowania wszczętego z urzędu obciążać stronę, uznając, że zostały poniesione w interesie strony, jeśli nie zachodzi przypadek z art. 61 par. 2 Kpa /art. 262 Kpa/.

O tym jaki charakter ma mieć pismo wniesione przez stronę w postępowaniu administracyjnym decyduje ostatecznie strona a nie organ administracyjny, do którego strona pismo to skierowała. W razie wątpliwości, organ administracyjny mając na względzie postanowienia art. 7 - art. 9 Kpa winien zapytać stronę o wyrażenie swego stanowiska.

Ani art. 6 ani żaden inny przepis ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie przewidują złożenia wniosku o wspólne opodatkowanie w ciągu roku. Brak jest podstaw do ustalania małżonkom zaliczek na podatek dochodowy w trybie art. 8 ustawy.

Przeznaczenie nadwyżek z funduszu płac, diet i ryczałtu przewodniczącego rady gminy na nagrody radnych nie ma podstawy prawnej.

Skoro art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm. / przewiduje kontynuację ulg przyznanych na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./, to odliczeniu podlegać będą również spłaty kredytu lub pożyczki, pobranych na cele mieszkaniowe, wraz z odsetkami, w latach, w których będą dokonywane

Zdarzenie, wyłączające stronie nie korzystającej z pomocy pełnomocnika lub zastępcy, możliwość dokonania czynności, o której mowa w art. 129 par. 2 Kpa, a występujące bezpośrednio przed upływem terminu do złożenia odwołania, stanowi przywrócenie stronie terminu do złożenia odwołania.

Art. 106 par. 1 Kpa przewiduje, że decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska innego organu, nie różnicując między decyzjami pozytywnymi i negatywnymi.

Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza ograniczeń formalnych ani materialnych dotyczących prawa odwołania się strony. W nauce zgodnie podkreśla się, że Kodeks postępowania administracyjnego nie uzależnia realizacji przez stronę odwołania od udziału jej w postępowaniu przed organem I instancji /ograniczenie formalne/. Prawo odwołania się ma nie tylko strona, która brała udział w postępowaniu

Stosownie do art. 196 par. 3 pkt 2 Kpa do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje skarga na postanowienia wydane na podstawie art. 34 par. 2 i art. 158 par. 3 lub art. 59 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/.