1. Nałożenie na właściciela /użytkownika/ gruntu obowiązku przewidzianego w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/, bez wykazania, że wprowadza on do wody ścieki nienależycie oczyszczone, stanowi naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie decyzji administracyjnej nakładającej taki obowiązek. 2. Decyzja organu administracji państwowej, nakładająca na

W postępowaniu, którego przedmiotem jest przebudowa polegająca na powiększeniu ilości lokali mieszkalnych w domu wielomieszkaniowym przy jednoczesnym uszczupleniu powierzchni pomieszczeń wspólnie wykorzystywanych przez właścicieli i najemców lokali, stronami postępowania są nie tylko właściciele lokalu, ale i najemcy pozostałych mieszkań, którzy korzystają z praw wynikających ze stosunku najmu /art

Po upływie terminu do składania wniosków, zakreślonego w obwieszczeniu, o którym mowa w par. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/ i po wydaniu przez

1. Przedmiotem decyzji organu odwoławczego może być jedynie sprawa rozstrzygnięta decyzją organu I instancji. 2. Decyzja organu odwoławczego dotycząca decyzji, która nie była przedmiotem odwołania, jest nieważna z przyczyny rażącego naruszenia prawa.

Stosowanie w postępowaniu odwoławczym, wywołanym odwołaniem jednej ze stron i w związku z rozpatrywaniem tego odwołania, skutków prawnych o charakterze nadzorczym w stosunku do innej strony tego samego postępowania administracyjnego jest niedopuszczalne, a taka decyzja organu odwoławczego dotknięta jest wadą nieważności z przyczyn określonych w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa jako wydana z rażącym naruszeniem

W sprawie o przyznanie uprawnień kombatanckich synowi, posiadającemu pełną zdolność procesową /co więcej - mającemu wyższe wykształcenie i pełnię sił fizycznych/, ojciec nie ma podmiotu strony, bowiem postępowanie w takiej sprawie nie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku ojca.

Jeżeli roszczenie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości /lub jej części/ dotyczy przedmiotu współwłasności, każdy ze współwłaścicieli lub ich następców prawnych jest w takiej sprawie stroną postępowania administracyjnego, a zwrot nieruchomości /lub jej części/ może nastąpić tylko za zgodą wszystkich współwłaścicieli lub ich następców prawnych.

Związanie organu rozpatrującego sprawę zakresem żądania strony co do przedmiotu postępowania dotyczy określonej we wniosku podstawy faktycznej żądania, a nie powołanej przez stronę jego podstawy prawnej.

Cena detaliczna, o której mowa w art. 8 ust. 7 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ nie jest pojęciem regulowanym przez ustawę, zatem musi być ona przyjmowana w pojęciu powszechnie znanym i wynikającym ze słownika języka polskiego.

Artykuł 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ nie stanowi podstawy do wydania decyzji stwierdzającej - na wniosek osoby trzeciej lub z urzędu - obowiązek meldunkowy indywidualnie określonego podmiotu.

W postępowaniu administracyjnym przepisy kodeksu cywilnego /w tym także art. 5 Kc/, mogą być stosowane tylko wówczas, gdy tak stanowi konkretny przepis materialnego prawa administracyjnego.

Za pełnowartościową nie może być uznana taka opinia, która choćby w części ma cechy dowolności, a strony nie mogły się wypowiedzieć na temat stanowiący przedmiot opracowania biegłych /art. 79 par. 2 Kpa/.

1. Zasada prowadzenia postępowania administracyjnego w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do organów Państwa wymaga takiego gromadzenia materiału dowodowego, które również stronie umożliwi ocenę słuszności rozstrzygnięcia. 2. Jeżeli organ administracji wydaje decyzję odmawiającą zezwolenia na budowę obiektu budowlanego z powodu sprzeczności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego, w

Odmienna ocena przez strony treści i mocy ujawnionych w sprawie dowodów i konieczność - w związku z tym - dokonania przez organy podatkowe niezbędnych ustaleń w oparciu o art. 80 Kpa nie jest tożsame z określeniem podstaw opodatkowania w drodze szacunkowej.

Odmienne rozumienie względnie ocena przez strony treści i mocy ujawnionych w sprawie dowodów i konieczność - w związku z tym - dokonania przez organy podatkowe niezbędnych ustaleń, w oparciu o przepis art. 80 Kpa, nie jest tożsame z określeniem podstaw opodatkowania w drodze szacunkowej.

1. Dla oceny prawidłowości decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości w części obejmującej odszkodowanie, niezbędne jest wyjaśnienie, czy istnieje podstawowa przesłanka formalna przyznania odszkodowania, jaką stanowi prawidłowo przeprowadzone wywłaszczenie. 2. Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości na cele skoncentrowanego budownictwa jednorodzinnego wydana bez podjęcia przez właściwą radę narodową uchwały

1. Z postanowień art. 61 par. 1 Kpa w związku z art. 63 par. 3 oraz art. 14 par. 1 Kpa wynika, że żądanie wszczęcia postępowania powinno przybrać formę pisemną sprowadzającą się do ujawnienia istoty żądania i potwierdzenia tego własnoręcznym podpisem. 2. Wniosek otwierający postępowanie administracyjne, w przypadku niezachowania obowiązujących wymogów formalnych, stanowi podstawę do wszczęcia postępowania

1. Słuszny interes obywateli, o którym mowa w art. 7 Kpa nie może być w odniesieniu do własności osobistej rozumiany w ten sposób, by praktyczne realizowanie zależeć miało od nieskrępowanej woli organu administracji państwowej podejmującego decyzję na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/. Poza wskazaną w

1. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ należność rekultywacyjna ustalona w okresie realizacji budowy stanowi składnik kosztów inwestycji i obciąża inwestora. 2. Obowiązek uiszczenia należności z tytułu wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze spoczywa na tym, kto występuje z wnioskiem o wyłączenie art. 3 ust.

Nieodwracalność skutków prawnych /art. 156 par. 2 in fine Kpa/ oznacza w szczególności sytuację, w której poprzedni stan prawny nie może zostać przywrócony, gdyż przestał istnieć przedmiot, którego prawo dotyczyło, lub też podmiot, któremu prawo przysługiwało, utracił zdolność do zachowania tego prawa albo wygasła instytucja stanowiąca źródło prawa.

1. Postanowienie o wznowieniu postępowania /art. 149 par. 1 Kpa/ jest jedynie postanowieniem wszczynającym postępowanie i nie może zawierać innych treści poza wskazaniem przesłanek uzasadniających wznowienie postępowania. 2. Stwierdzenia, czy przyczyna wznowienia rzeczywiście wystąpiła w sprawie i jakie z tego wynikają skutki dla rozstrzygnięcia sprawy /art. 149 par. 2 Kpa/, mogą być wyłącznie efektem