Roszczenia osób trzecich do korzystania z nieruchomości podlegającej zwrotowi na rzecz wywłaszczonego właściciela na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ nie mogą ograniczać uprawnień tego właściciela do otrzymania zwrotu nieruchomości w takim rozmiarze, w jakim nie została użyta i jest zbędna na cele

1. Stosownie do art. 28 Kpa stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego dotyczy postępowanie, a zatem z chwilą zawarcia umowy notarialnej zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości /art. 597 par. 1 w zw. z art. 157 par. 2 Kc/ nabywca ma interes prawny w sprawie administracyjnej dotyczącej tej nieruchomości, wobec czego organ administracji, któremu treść tej umowy była znana, gdyż zrezygnował

1. Decyzja organu administracji państwowej o zatwierdzeniu planu realizacyjnego, ustalająca warunki, których spełnienie sprawi dopiero,że decyzja ta będzie mogła być zrealizowana, nie rozstrzyga w rzeczywistości istoty sprawy, a więc narusza art. 104 Kpa. 2. Wskazany w decyzji organu administracji warunek uzgodnienia planu zagospodarowania terenu /planu realizacyjnego/ z komitetem osiedlowym nie ma

1. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 sierpnia 1977 r. w sprawie określenia rodzajów spraw należących do administracji państwowej, które z upoważnienia terenowych organów administracji państwowej mogą załatwiać kierownicy terenowych zjednoczeń, przedsiębiorstw, zakładów i instytucji /Dz.U. nr 27 poz. 115 ze zm./, wymienia kierowników ściśle określonych jednostek organizacyjnych, działających

1. Zaznajomienie strony z dowodami zebranymi w ramach innego postępowania, w tym także postępowania karnego skarbowego, nie zwalnia organu podatkowego od obowiązku wynikającego z art. 10 par. 1 Kpa zapoznania jej z tymi dowodami i materiałami w toku postępowania podatkowego, zmierzającego do wydania na tej podstawie decyzji podatkowej. 2. Na żądanie strony, a w uzasadnionych wypadkach także z urzędu

Jeżeli treść opinii biegłego co do związku między prowadzoną eksploatacją górniczą a szkodami powstałymi w nieruchomości, nie jest jednoznaczna i nasuwa różne skojarzenia to Okręgowa Komisja do spraw Szkód Górniczych winna krytycznie ustosunkować się do dowodu z opinii biegłego zgodnie z art. 80 Kpa i wezwać go na rozprawę w celu dokładnego wyjaśnienia występujących w opinii sprzeczności.

1. Częściowa zmiana przez organ pierwszej instancji decyzji, od której strona wniosła odwołanie zaskarżając ją w całości, nie mieści się w uprawnieniach określonych w art. 132 par. 1 Kpa i narusza właściwość organu odwoławczego, powodując nieważność decyzji z przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa. 2. Decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję, mocą której organ I instancji niezgodnie

1. Zgodnie z art. 16 par. 2 i art. 196 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje oceny zgodności zaskarżonej decyzji administracyjnej z prawem w świetle stanu faktycznego sprawy istniejącego w chwili jej wydania. Zmiany tego stanu, zaszłe po wydaniu decyzji ostatecznej /jeżeli nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 145 par. 1 pkt 7 lub 8 Kpa/ nie mogą stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności

1. Konsekwencje wynikające z zatwierdzonego planu realizacyjnego z reguły dotykają interesów osób trzecich, wobec czego organy administracji powinny stosować zasadę wzywania do udziału w postępowaniu dotyczącym zatwierdzenia planu realizacyjnego inwestycji, zwłaszcza na terenach stanowiących własność osób fizycznych i podlegających wywłaszczeniu, wszystkich osób, których interesów prawnych postępowanie

1. Zgodnie z orzeczeniem z art. 19 par. 1 i art. 21 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ w związku z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ terenowy organ administracji państwowej jest właściwy do działania w charakterze organu egzekucyjnego w sprawie opróżnienia wszelkich lokali podlegających

Treść art. 206 Kpa nie oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny może czynić przedmiotem swych rozważań i ocen wszystkie aspekty skargi, bez względu na treść zaskarżonej decyzji administracyjnej. Oznacza ona natomiast, że Sąd ma obowiązek rozpoznać sprawę rozstrzygniętą w zaskarżonej decyzji ostatecznej z punktu widzenia zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i zastosowania przepisów

Postanowienie Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów, podjęte na 6/82 posiedzeniu w dniu 28 stycznia 1982 r., dotyczące m.in. zakazu wydawania pozwoleń na budowę garaży, nie stanowi normy powszechnie obowiązującej, wobec czego decyzja administracyjna wydana w wykonaniu tego postanowienia, jest wydana bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

1. Zgodnie z art. 10 par. 1 Kpa, który gwarantuje stronie udział w każdym stadium postępowania, organ administracji I instancji nie może wydać ponownej decyzji w sprawie uchylonej przez organ odwoławczy przed doręczeniem stronie decyzji organu odwoławczego i upływem czasu niezbędnego do wypowiedzenia się jej przed wydaniem ponownej decyzji. 2. Zezwolenie na przeznaczenie określonych gruntów rolnych

Roszczenie wywłaszczanego wieczystego użytkownika o zwrot nadpłaconej /niezamortyzowanej/ opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ma charakter roszczenia cywilnoprawnego, co wyłącza możliwość dochodzenia go w postępowaniu administracyjnym.

W myśl art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa naruszenie każdego rodzaju właściwości przez organ administracji przy wydawaniu decyzji administracyjnej powoduje nieważność decyzji bez względu na trafność merytorycznego rozstrzygnięcia.

Orzeczenie o jakości towarów wydawane przez właściwe organy na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych /Dz.U. nr 16 poz. 137 ze zm./, wykazuje cechy upodabniające je do fachowych opinii /np. orzeczeń lekarskich/. Oparte natomiast na nim - jako na dowodzie - rozstrzygnięcia o charakterze konstytutywnym, o których mowa

1. Jedną z przyczyn nie wymienionych przykładowo w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ uzasadniającą zameldowanie na pobyt czasowy, może być konieczność podjęcia się opieki nad chorymi członkami rodziny jeżeli osoby te nie mają bliższych krewnych, którzyby mogli opiekę taką podjąć. 2. Rozstrzygnięcie organu administracji w

Brak w uzasadnieniu orzeczenia Odwoławczej Komisji do spraw Szkód Górniczych szczegółowej informacji na temat zastosowania prototypowej metody kotwienia zapobiegawczego budynku kościoła, poza ogólnym przytoczeniem, że metoda ta była już stosowana przy zabezpieczaniu innych obiektów sakralnych na terenie Górnego Śląska, w przypadku istnienia zastrzeżeń biegłych sugerujących wprowadzenie dodatkowych

1. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ pobyt w miejscowości dłuższy niż dwa miesiące nie traci charakteru pobytu czasowego, jeżeli zachodzi którakolwiek z okoliczności w tym przepisie wskazanych. Są to jednak okoliczności wymienione przykładowo, w konsekwencji czego podstawą do zameldowania na pobyt czasowy mogą

1. Nierozpatrzenie wniosku przez organ administracji złożonego przez jedną ze stron uniemożliwia skarżącej obronę jej interesów w przedmiocie poszerzenia posiadanej powierzchni mieszkalnej. 2. Organy administracji państwowej obowiązane są podejmować wszelkie niezbędne kroki w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy oraz w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. 3. Uniemożliwienie

Ze sformułowania "wywłaszczenie jest dopuszczalne" użytego w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ wynika, że nawet dopełnienie przez wnioskodawcę wywłaszczenia warunku z hipotezy tego przepisu nie oznacza, że w każdym wypadku powinno nastąpić wywłaszczenie nieruchomości. Sformułowanie to należy rozumieć w ten

Stosownie do art. 382 Kpc, który na podstawie art. 211 Kpa powinien być odpowiednio stosowany w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, sąd nie może uchylić zaskarżonej decyzji na niekorzyść strony wnoszącej skargę, skoro strona przeciwna decyzji tej nie zaskarżyła.

1. W przeciwieństwie do zasad obowiązujących w miastach przy podziale nieruchomości /ustawa z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach - Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ na obszarach wsi sprawy podziału nieruchomości nie są regulowane przepisami prawa administracyjnego materialnego, lecz przepisami prawa cywilnego. Prawodawca