1. Organ administracji państwowej, działający w trybie art. 200 par. 2 Kpa, może wyłącznie rozstrzygnąć sprawę co do istoty, natomiast nie posiada uprawnień do podjęcia decyzji kasacyjnej, chyba że takie było żądanie skargi. 2. Wydana w trybie art. 200 par. 2 Kpa decyzja kasacyjna, uchylająca decyzję kasacyjną oraz - bez wniosku skarżącego - korzystną dla niego decyzję organu pierwszej instancji, jest
W świetle art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ adwokat spokrewniony do drugiego stopnia lub spowinowacony w pierwszym stopniu z osobą pełniącą funkcję sędziego Sądu Najwyższego lub prokuratora Prokuratury Generalnej może być członkiem zespołu adwokackiego w okręgu Izby Adwokackiej w Warszawie.
Rozpoznając odwołanie od decyzji odmawiającej wznowienia postępowania, organ odwoławczy - uznając tę decyzję za wadliwą - może orzec co do istoty sprawy, to jest uchylić decyzję organu I instancji i wydać postanowienie o wznowieniu postępowania, chyba że zachodzą przesłanki wymienione w art. 138 par. 2 Kpa.
Nieuzasadnione jest pominięcie zeznania podatkowego tylko z powodu, że jest ono niezgodne z ewidencją sprzedaży, której nierzetelność ustalono wcześniej i w związku z tym wyłączono podatnika z uproszczonej formy opodatkowania, samą zaś ewidencję pominięto jako dowód w postępowaniu wymiarowym.
Wniosek o umorzenie zaległości podatkowych podlega rozpatrzeniu w granicach zakreślonych w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Ocena, czy w konkretnym przypadku zachodzą wyjątkowe okoliczności wymienione w tym przepisie została pozostawiona organowi administracji państwowej.
1. W postępowaniu administracyjnym nie mogą uczestniczyć - jako strony - bliżej nieokreśleni "mieszkańcy wsi", czy inne grupy osób, lecz powinny to być ściśle określone - z imienia i nazwiska - osoby. 2. Decyzja administracyjna rozstrzyga w każdym przypadku o prawach bądź obowiązkach stron, a nie osób, które tylko pośrednio są zainteresowane sposobem rozstrzygnięcia sprawy. 3. Skarga osoby potraktowanej
Wyczerpanie toku instancji w postępowaniu administracyjnym, stanowiące w myśl art. 198 Kpa przesłankę dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy rozumieć jako wyczerpanie toku instancji w sprawie, niekoniecznie więc przez samego skarżącego.
1. Planowanie przestrzenne jest procesem ciągłym, w którym - zgodnie z art. 33 ustawy o planowaniu przestrzennym - okresowe oceny stanu zagospodarowania, badania i studia oraz prognozy powinny prowadzić do aktualizowania planów zagospodarowania przestrzennego. Ta założona w ustawie dynamika planów zagospodarowania przestrzennego, nie może nie wpływać na sposób oceny stosowania norm prawa miejscowego
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kontroli legalności postanowień wydanych w trybie uregulowanym w rozdziale 9 Kodeksu postępowania administracyjnego.
1. W sprawie dotyczącej zadysponowania częścią lokalu mieszkalnego uprawnienia najemcy innej części tego lokalu objęte art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ mają pierwszeństwo przed realizacją obowiązku dostarczenia przez organ administracji pomieszczenia zastępczego osobie przekwaterowywanej na mocy wyroku sądu /art. 60 ust. 2 tej ustawy/. 2.
1. Organ samorządu mieszkańców nie może być stroną postępowania w sprawie pozwolenia budowlanego na urządzenia placu zabaw. 2. Skarga na uzasadnienie ostatecznej kasacyjnej decyzji administracyjnej, które godzi w interes strony, bądź - przesądzając treść przyszłego orzeczenia, prowadzi do naruszenia prawa w dalszych działaniach organu administracji państwowej, podlega uwzględnieniu przez Naczelny Sąd
W razie wszczęcia postępowania w ramach prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa zmierzającego do uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń o wymierzeniu kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, organ administracji państwowej obowiązany jest - na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu
Jeżeli rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu orzekającego, ma on obowiązek wskazania w uzasadnieniu swej decyzji, dlaczego wybrał to, a nie inne spośród dopuszczalnych rozwiązań prawnych /art. 107 par. 3 Kpa/.
W sprawie o przekazanie abonamentu telefonicznego na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej /Dz.U. nr 27 poz. 135/ stroną postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa jest nie tylko wnioskujący abonent, lecz także osoba, na której rzecz ma nastąpić przekazanie abonamentu.
1. Upływ przedawnienia roszczenia o odszkodowanie /art. 160 par. 6 Kpa/ jest przesłanką materialnoprawną, która może powodować odmowę przyznania odszkodowania, nie jest przesłanką procesową, prowadzącą do umorzenia postępowania administracyjnego na zasadzie art. 105 Kpa. 2. Od decyzji umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie przyznania odszkodowania na zasadzie art. 160 Kpa przysługuje skarga
Z brzmienia art. XII par. 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. przepisy wprowadzające kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 142/, wynika, że godziny otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych nie są regulowane decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 Kpa; czas pracy tych placówek i zakładów określony jest w formie przepisów powszechnie obowiązujących
Wydanie kolejnej decyzji wyłączającej podatnika z zastosowania karty podatkowej w okresie, gdy nie upłynął jeszcze dwuletni okres czasu określony w par. 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/ uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.
1. Nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji /art. 113 par. 1 Kpa/, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego. 2. Przedmiotem sprostowania nie mogą być mylne ustalenia faktyczne organu administracji lub mylne zastosowanie przepisu prawnego. 3. Wydane w trybie art. 113 Kpa postanowienie o sprostowaniu decyzji, będące reakcją organu I instancji na odwołanie strony
Wykonywanie zawodu radcy prawnego przez okres uprawniający do powołania na stanowisko sędziego /art. 54 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. nr 31 poz. 137/ nie jest równoznaczne z nabyciem kwalifikacji sędziowskich, o których mowa w art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/.
Odmowa wyrażenia przez pracodawcę zgody na cofnięcie przez urzędnika mianowanego wypowiedzenia stosunku pracy nie jest decyzją administracyjną w sprawie wypowiedzenia lub rozwiązania tego stosunku.
Czy w świetle art. 274 z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ utrata po dniu 1 stycznia 1983 r. charakteru rolnego przez nieruchomość stanowiącą własność Państwa /Państwowy Fundusz Ziemi/, użytkowana przez spółdzielnię produkcyjną wskutek przeznaczenia terenów, na których znajduje się ta nieruchomość na cele budownictwa indywidualnego planem zagospodarowania przestrzennego
1. Prawodawca uznał, że osoby, które ukończyły na koszt państwa studia wyższe winny przynajmniej w części pokryć koszt tych studiów przez wykonywanie pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej co najmniej przez okres 3 lat. Wobec powyższego, nie można tego unormowania zastępować przepisami dotyczącymi osób, które ukończyły szkoły średnie /par. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" rozporządzenia Prezesa Rady