1. Członek zarządu spółki z o.o. może być w każdym czasie odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników, a więc nie jest potrzebne wskazanie przyczyny odwołania [art. 203 § 1 k.s.h.]. Odwołanie z tej funkcji powoduje niemożność zatrudniania danej osoby na tym stanowisku i uzasadnia decyzję o wypowiedzeniu łączącego strony stosunku pracy. 2. Z art. 210 § 1 k.s.h. wynika ogólna kompetencja rady nadzorczej

Skarżący kwestionował w tym miejscu nie kwalifikację prawną czynów, ale podważał zasadność poglądu, że zachowanie oskarżonego stanowiło więcej niż jeden czyn zabroniony; sygnalizował więc obrazę przepisu art. 12 k.k., chociaż wyraźnie nie wskazał, że ten właśnie przepis uważa za naruszony. Do tej kwestii Sąd odwoławczy w istocie się nie odniósł; ograniczył swoją wypowiedź do przytoczenia poglądów teoretycznie

Nierozważenie przez sąd odwoławczy wszystkich wniosków i zarzutów wskazanych w środku odwoławczym, wbrew dyspozycji art. 433 § 2 k.p.k., może stanowić podstawę skargi kasacyjnej, jako rażące naruszenie prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a dokumentem który pozwala na stwierdzenie, czy sąd odwoławczy wypełnił wymóg art. 433 § 2 k.p.k. jest bez wątpienia właśnie pisemne uzasadnienie

Jeżeli, nawet po stwierdzeniu w sposób formalny bezskuteczności egzekucji, okaże się, że wierzyciel może jednak uzyskać zaspokojenie wierzytelności z majątku dłużnika, nie ma podstaw do przyjęcia, że zachowuje on prawo do żądania zaspokojenia od członków zarządu dłużnika na podstawie art. 299 k.s.h.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może posiadać jedno lub większą liczbę przedsiębiorstw w znaczeniu przedmiotowym. Przedsiębiorstwem spółki może także być gospodarstwo rolne. Konsekwencją tego jest to, że gospodarstwo rolne może być przedmiotem obrotu jako przedsiębiorstwo spółki.

Skoro art. 640 k.p.k. nakazuje odpowiednie stosowanie regulacji, normującej zasady ponoszenia kosztów w sprawach z oskarżenia prywatnego, w razie umorzenia postępowania na zasadzie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., również w sprawach z oskarżenia publicznego, w których to oskarżyciel posiłkowy wniósł akt oskarżenia, to oznacza, że w tego rodzaju sprawach, przy takim umorzeniu postępowania, koszty procesu ponosić

Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 lipca 2009 r. K 64/07, w sytuacji gdy spółdzielnia mieszkaniowa nabyła nieodpłatnie budynek, w którym znajdują się dawne mieszkania zakładowe, najemcy tych mieszkań ubiegający się o przeniesienie własności lokalu obowiązani są jedynie do spłaty zadłużenia lokalu z tytułu świadczeń wynikających z tytułu umowy najmu, a podstawą ich roszczenia jest art. 48

Niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie pisemnej umowy "deweloperskiej" daje kontrahentowi możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych od dewelopera na podstawie art. 471 k.c.

Przedmiotem postępowania karnego wszczętego aktem oskarżenia jest to zdarzenie faktyczne (historyczne), czyn w znaczeniu naturalnym, który został opisany w akcie oskarżenia przez prokuratora, przy czym o tym jakie zdarzenie ma być przedmiotem osądu nie decyduje sam sposób zredagowania opisu czynu w zarzucie aktu oskarżenia - choć oczywiście winien on spełniać wymagania zawarte w przepisie art. 332

Doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w rozumieniu art. 280 § 1 k.k. to zachowania, które nie polegają na użyciu przemocy wobec osoby. Spowodowanie stanu bezbronności polega na tym, że pokrzywdzony, mający do tej pory możliwość obrony lub ucieczki, zostaje ich pozbawiony.

Chociaż dominuje pogląd, iż sama nieekwiwalentość świadczeń nie stanowi dostatecznej przesłanki uznania umowy (ugody) za nieważną, to - przy ocenie zgodności czynności prawnej (ugody) z zasadami współżycia społecznego - nie można pomijać przyczyny, które do jej zawarcia doprowadziły i okoliczności towarzyszących.

Uprawnienia przewidzianego w art. 451 k.p.k. nie można oceniać przez pryzmat merytorycznej zawartości zarzutów podniesionych w apelacjach. Cała idea instytucji przewidzianej w tym przepisie służy przede wszystkim zachowaniu gwarancji prawa do obrony i rzetelnego procesu, a nowelizacja tego przepisu ustawą z dnia 10 stycznia 2003 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 155) w znaczącej mierze podyktowana była stanowiskiem

Skutki, jakie (art. 139 § 1 k.p.k.) wiąże z faktem niezawiadomienia organu procesowego o zmianie adresu miejsca zamieszkania lub pobytu mogą zaistnieć tylko wówczas, gdy brak zawiadomienia o zmianie miejsca zamieszkania lub pobytu był wynikiem swobodnej decyzji strony. To utrwalone w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowisko, ukształtowane w odniesieniu do sytuacji stosowania wobec strony - zazwyczaj

Art. 491 ustawy o spółdzieniach mieszkaniowych wprowadza wyjątek od zasady odpłatności wymiaru sprawiedliwości (art. 2 ust. 2 u.k.s.c.) oraz odpowiedzialności za wynik procesu (art. 99 ust. 1 k.p.c.), Nałożenie jednak na stronę pozwaną obowiązku pokrycia kosztów procesu nie oznacza zwolnienia strony powodowej od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych ponad opłatę od pozwu, co sprawia, że na podstawie

1. Zrzeczenie się funkcji członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest jednostronną czynnością prawną (oświadczeniem woli) wywołującą skutek w postaci wygaśnięcia mandatu i żądanie od takiej osoby aktów staranności polegających na wykreśleniu jej z KRS nie ma podstawy prawnej. 2. Po wygaśnięciu mandatu wskutek rezygnacji (art. 202 § 4 k.s.h.) były członek zarządu nie może reprezentować

Wobec tego, że Józef K. sam rozporządzał mieniem parafii, chociaż nielegalnie wobec odwołania go z funkcji proboszcza dekretem Prymasa Polski Józefa Glempa, to nie było mowy o wprowadzeniu w błąd, co stanowi znamię art. 286 § 1 k.k.

Aczkolwiek każdy z małżonków może samodzielnie wykonywać zarząd majątkiem wspólnym, to jedynie w zakresie czynności zwykłego zarządu, natomiast do dokonania czynności przekraczających ten zakres, potrzebna jest zgoda drugiego małżonka (art. 36 § 2 k.r.i.o.p.). Dla odróżnienia czynności zwykłego zarządu majątkiem wspólnym od czynności przekraczających ten zarząd istotne znaczenie mają rozmiar i charakter

Wymierzając na podstawie art. 42 § 2 k.k. nieobjęty porozumieniem środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 4 lat, Sąd nie tylko dopuścił się obrazy art. 42 § 2 k.k. przez to, że orzekł na tej podstawie środek karny zakazu prowadzenia pojazdu niemechanicznego, ale również dopuścił się rażącej obrazy przepisów wskazanych w kasacji, tj. art. 335 § 1 k.p.k. oraz art. 343 § 7 k.p.k.

Przesłanka z przepisu art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest spełniona tylko wówczas, gdy pomiędzy ustaniem ostatniego stosunku pracy a złożeniem wniosku o emeryturę nie wystąpił żaden okres podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu niezwiązanego z zatrudnieniem w charakterze pracownika.

Zbycie całego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c., jak również zbycie jego poszczególnych składników (np. prawa własności i innych praw rzeczowych do nieruchomości), stanowiących miejsce pracy pracowników zatrudnionych u zbywcy (placówkę zatrudnienia), wywiera skutek określony w art. 231 k.p.

Nadzwyczajny środek zaskarżenia zostaje uwzględniony jedynie wtedy, gdy prowadzi do jednoznacznego przekonania, że podniesione w nim uchybienia nie tylko mogły mieć znaczenie z punktu widzenia kwestionowanego rozstrzygnięcia, ale wpływ ten można ocenić jako istotny, a więc ważący, prowadzący do ukształtowania jego treści w znacząco inny sposób niż powinno to nastąpić w orzeczeniu wolnym od wad, z konsekwencjami

Choć nie zawsze miejsce wykonywania usług przez zleceniobiorcę będzie miejscem prowadzenia działalności przez zleceniodawcę, to jednak ten zleceniobiorca, który wykonuje pracę w miejscach wynikających ściśle ze zleceń zleceniodawcy, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z tytułu wypadków przy pracy, bowiem w rozumieniu ustawy systemowej [art. 12 ust. 3] miejsca pracy wskazanego przez zleceniodawcę

Brak jest podstaw do przyjęcia, iż przyznane pracownikowi umownie dodatkowe świadczenie pieniężne nazwane dietą jest ryczałtem za pracę w godzinach nadliczbowych wówczas, gdy pracodawca nie przewiduje, że zakres zadań pracownika poza zakładem pracy będzie wymagał pracy ponadnormatywnej. Dla określenia, czy dane świadczenie jest ryczałtem, o którym mowa w art. 1511 § 4 k.p., nie jest więc jest istotne

Brak reakcji osób uprawnionych do nadzoru nad sklepem (zwierzchników powódki) co do określonego sposobu czyszczenia podłogi w sklepie, który zagrażał bezpieczeństwu pracowników i klientów, o czym pracodawca był informowany, powinien być zakwalifikowany jako bezprawne i zawinione zachowanie strony pozwanej w rozumieniu art. 415 k.c. w związku z art. 300 k.p., z którym wypadek powódki polegający na poślizgnięciu