Od decyzji organu odwoławczego odmawiającej wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu /art. 149 par. 3 Kpa/ przysługuje odwołanie chyba, że decyzja ta została wydana przez naczelny organ administracji państwowej lub przez kolegium odwoławcze przy sejmiku.

Do stwierdzenia nieważności decyzji wojewody orzekającej o nabyciu przez gminę z mocy prawa, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, mienia ogólnonarodowego właściwy jest na podstawie art. 157 par. 1 Kpa Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów.

Roszczenie rolnika, który zmarł po wytoczeniu powództwa o rozwiązanie umowy przekazania gospodarstwa rolnego zawartej na podstawie ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. nr 32, poz. 140), nie przechodzi na spadkobierców (art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników – tekst jednolity

Umowa zbycia udziałów zawarta bez zezwolenia spółki z o.o. (do udzielenia którego właściwe jest zgromadzenie wspólników) stanowi czynność bezskuteczną, i to zarówno wobec spółki, jak i w stosunkach między stronami. Umowa taka może się stać skuteczna dopiero wtedy, gdy stosowne zezwolenie zostanie wyraźnie udzielone.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest zobowiązany do wypłaty zasiłku chorobowego pracownikowi zakładu pracy, który zgłaszał imiennie pracowników do ubezpieczenia społecznego (art. 48 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 30, poz. 143 ze zm.) i ze względu na brak środków płatniczych

W wypadku, gdy postępowanie karne o czyn stanowiący przestępstwo zostało uprzednio prawomocnie warunkowo umorzone, a następnie toczy się postępowanie o orzeczenie środka zabezpieczającego, sąd nie może orzec na podstawie art. 104 k.k. przewidzianego w art. 48 k.k. przepadku, jeżeli czyn ten w czasie orzekania o tym środku zabezpieczającym – w wyniku zmiany ustawy karnej – nie jest już przestępstwem

Przez zniewagę w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 19, poz. 145) należy rozumieć wyłącznie przestępstwo z art. 181 § 1 k.k.

W razie bezskuteczności egzekucji prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego wydanego przeciwko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 298 § 1 k.h.) nie jest dopuszczalne nadanie klauzuli wykonalności przeciwko członkom zarządu tej spółki, w oparciu o art. 788 § 1 k.p.c.

a) Umowa poręczenia długu członka zarządu spółdzielni zawarta między spółdzielnią i bankiem nie jest czynnością prawną dokonaną między tym członkiem i spółdzielnią w rozumieniu art. 46 § 1 pkt 8 prawa spółdzielczego. b) Poręczenie długu przekraczającego uchwaloną przez walne zgromadzenie członków spółdzielni najwyższą sumę zobowiązań, jaką spółdzielnia może zaciągnąć, pociąga za sobą nieważność umowy

W sytuacji, gdy w zakładzie pracy działa kilka związków zawodowych, kierownik zakładu pracy zmierzając do rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem, który nie jest członkiem związku zawodowego i nie wskazał żadnego z działających w zakładzie związków zawodowych dla obrony swych praw, nie jest obowiązany do przedstawienia sprawy ogólnokrajowej organizacji związkowej, mimo iż wcześniej o zamiarze wypowiedzenia

Rozporządzenie – po ustaniu wspólności ustawowej – przez jednego z małżonków, bez zgody drugiego małżonka, udziałem w przedmiocie, który był objęty wspólnością ustawową, jest bezskuteczne o tyle, o ile narusza uprawnienia drugiego małżonka wynikające z przepisów o podziale wspólnego majątku małżonków. O bezskuteczności takiego rozporządzenia rozstrzyga sąd w toczącym się postępowaniu o podział majątku

1. Wydanie osobie uprawnionej przedmiotu przekazanego do depozytu sądowego przez prokuratora w warunkach art. 281 § 1 k.p.k. może nastąpić tylko na podstawie decyzji prokuratora, niezależnie od tego, w jaki sposób określona osoba wyjaśni swoje uprawnienia do odbioru złożonego w depozycie sądowym przedmiotu. 2. W razie umorzenia postępowania z przyczyn innych niż wskazane w art. 282 § 1 k.p.k., postanowienie

Przestępstwo określone w art. 209 k.k. nie jest podobne – w rozumieniu art. 120 § 2 k.k. – do przestępstwa określonego w art. 234 § 1 k.k. także wtedy, gdy w toku ich popełnienia nastąpiły naruszenia nietykalności cielesnej.

Wojewodzie nie służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.

Sformułowania art. 43 § 1 i 2 k.k. – odczytywane zgodnie z ich ratio legis – wskazują, że osoba prowadząca pojazd mechaniczny zachowuje tę rolę także wtedy, gdy jest odpowiedzialna za przestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego w czasie postoju tego pojazdu.

W sytuacji, gdy w zakładzie pracy działa jeden związek zawodowy, kierownik zakładu pracy ma obowiązek zachowania trybu postępowania, który został przewidziany przy rozwiązaniu umów o pracę bez wypowiedzenia (art. 52 § 3 k.p. i art. 53 § 4 k.p.).

Zawarte w art. 215 § 1 k.k. określenie „rzecz uzyskana za pomocą czynu zabronionego” obejmuje rzecz, która została uzyskana za pomocą czynu zabronionego przez polską ustawę karną, popełnionego zarówno na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (bądź polskim statku wodnym lub powietrznym), jak też popełnionego za granicą. Jeżeli taki czyn został popełniony za granicą przez cudzoziemca, musi być ponadto

Sprawy o nakazanie szkole wydania nauczycielowi pisemnego potwierdzenia, że uzyskał on mianowanie z mocy prawa na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. nr 3, poz. 19 ze zm.) podlegają rozpoznaniu przez sądy pracy.

Sądy, w tym i Sąd Najwyższy, nie mogą wprawdzie generalnie kwestionować mocy wiążącej uchwały organu samorządowego, jednakże w wypadku, gdyby uchwała taka miała stanowić podstawę odpowiedzialności karnej, sądom wolno jest odmówić jej zastosowania, jeśli stwierdzą, że została ona wydana z przekroczeniem ustawowego upoważnienia.

1. Obowiązek zasięgania przez organy samorządu terytorialnego opinii odpowiednich władz statutowych ogólnokrajowych organizacji międzyzwiązkowych lub ogólnokrajowych związków zawodowych reprezentatywnych dla pracowników większości zakładów pracy (art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych – Dz.U. nr 55, poz. 234) dotyczy założeń lub projektów aktów wykonawczych do ustaw, podejmowanych

Naruszenie przez organy procesowe przepisów prawa procesowego, które uniemożliwiło uczestnikowi postępowania wstąpienie w prawa strony, może stanowić z reguły podstawę do podniesienia zarzutu odwoławczego z art. 387 pkt 2 k.p.k. Odmienne stanowisko prowadziłoby do fikcyjności gwarancji procesowych uczestników postępowania, statuowanych w kodeksie postępowania karnego.

Wyeliminowanie przez sąd wojskowy z opisu czynu przypisanego oskarżonemu jednego lub kilku czynów, objętych zakresem zarzucanego mu przestępstwa ciągłego, z tego powodu, że gdyby je rozpatrywano odrębnie, czyny te jako wykroczenia nie podlegałyby właściwości sądu wojskowego, traktować należy na gruncie art. 383 § 1 k.p.k. analogicznie do umorzenia postępowania. W postępowaniu przed sądem odwoławczym

Minimum połowy kary, jako warunek pozwalający ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie (art. 91 § 1 k.k.), odnosi się także do sprawców, których działanie w ramach kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy (art. 10 § 2 k.k.) wyczerpuje znamiona zarówno przestępstwa umyślnego, jak i nieumyślnego, jeżeli odbywają tę karę po raz pierwszy i jako karę zasadniczą.

Jeżeli sąd odwoławczy, uchylając postanowienie odmawiające odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie dochodzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) i przekazując sprawę sądowi pierwszej