Kryterium uznania skargi w całości za słuszną jest bezwzględnym warunkiem wydania decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa.

1. Tylko wtedy, gdy wydanie decyzji jest obligatoryjną konsekwencją zakończenia postępowania administracyjnego, sąd administracyjny jest władny na mocy art. 216 par. 4 Kpa zobowiązać organ administracji państwowej do wydania decyzji w określonym terminie. 2. Sąd administracyjny nie może na zasadzie art. 216 Kpa zobowiązać organu do wydania decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa.

Nie rozważenie, przez Ministra Sprawiedliwości, treści obowiązującego planu rozmieszczenia aplikantów adwokackich i przyjęcie, jako przesłanki dla uwzględnienia wniosku zainteresowanego w sprawie wpisu na listę aplikantów, wyłącznie zapotrzebowania na pomoc prawną ludności, stanowi naruszenie przepisów art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa.

Wnioski dowodowe mogą być uwzględniane w postępowaniu administracyjnym tylko w takiej sytuacji, gdy w tym postępowaniu można dokonać jeszcze ustaleń wyjaśniających co do okoliczności mających znaczenie w sprawie.

1. Wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe na podstawie wyników przeprowadzonej kontroli, ale przed upływem terminu do zgłoszenia wyjaśnień lub zastrzeżeń do protokołu kontroli /art. 167 par. 6 Kpa/, utrudnia lub wręcz uniemożliwia obronę interesów strony w postępowaniu przed organem I instancji. 2. Uchybienie takie nie ma jednak istotnego wpływu na wynik sprawy, jeżeli przeprowadzone zostało

Zawarte we wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego żądanie wszczęcia postępowania w innej sprawie administracyjnej nie może być rozpatrzone w postępowaniu dotyczącym zasadności wznowienia postępowania administracyjnego i wzruszenia decyzji ostatecznej.

Akty powołania na stanowisko sędziowskie, wnioski o powołanie na te stanowiska, a także oceny, że brak jest warunków do złożenia takiego wniosku - nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 i art. 105 Kpa.

Bezpośrednia ingerencja organu wyższego stopnia, w postaci zaleceń i poleceń co do sposobu załatwiania konkretnej sprawy indywidualnej, rozstrzyganej w drodze decyzji, nie znajduje uzasadnienia w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.

Nie można skutecznie powoływać się na nieważność decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa z tego powodu, że zawarte w niej rozstrzygnięcie sprzeczne jest z ustaleniami innej decyzji administracyjnej.

Okoliczności faktyczne uznać należy za nieznane w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa również wtedy, gdy mimo sygnalizowania o nich przez stronę, nie zostały objęte postępowaniem wyjaśniającym.

W sprawach, w których jedną z podstaw odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych jest wyczerpanie limitu punktów sprzedaży ustalonego dla danego terenu, do spełnienia warunku zakomunikowania stronie faktów znanych organowi z urzędu /art. 77 par. 4 Kpa/ konieczne jest zamieszczenia w aktach sprawy - przed wydaniem decyzji ostatecznej - danych dotyczących liczby takich punktów sprzedaży

Dopuszczalne jest wzruszenie przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji administracyjnej z powodu wadliwości stwierdzeń zawartych w uzasadnieniu, mimo że jej sentencja jest zgodna z prawem.

Jeśli żądanie strony /art. 61 par. 1 Kpa/ nie dotyczy sprawy podlegającej rozstrzygnięciu co do istoty przez organ administracji, postępowanie administracyjne wszczęte takim żądaniem, jako bezprzedmiotowe, powinno ulec umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 Kpa, bez względu na przyczyny, z powodu których strona wystąpiła z odnośnym wnioskiem.

1. Zarejestrowanie faktu zameldowania na podstawie potwierdzenia uprawnień do przebywania w lokalu przez jednego ze współwłaścicieli tego lokalu, przy znanym organowi meldunkowemu sprzeciwie drugiego współwłaściciela, jest niedopuszczalne przed rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego, czy sprzeciw tej jest prawnie skuteczny. 2. Zagadnienie to jest zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt

Artykuł 18 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ jest podstawą do zmniejszenia stałej opłaty rocznej za grunty wyłączone z produkcji rolnej o wysokość opłaty rocznej ponoszonej z tytułu ich zarządu.

Zapłacona przez późniejszego nabywcę w drodze zasiedzenia kwota z tytułu zawarcia nieformalnej umowy kupna - sprzedaży nieruchomości nie jest nakładem w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Skoro po sporządzeniu opinii biegłego skarżąca wnosiła zastrzeżenia do treści opinii, to rzeczą organu podatkowego było doprowadzenie do takiej sytuacji, w której skarżąca mogła zadawać pytania biegłemu i żądać od niego wyjaśnień. Organ podatkowy winien był przesłuchać biegłego w charakterze świadka w obecności skarżącej, z uwzględnieniem wymogów przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę na bezczynność organu, jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli podejmowanych przez organ czynności tamujących bieg sprawy, zwłaszcza do kontroli zasadności zawieszenia postępowania.

1. Jeżeli są podstawy do uznania w postępowaniu sądowo-administracyjnym zaskarżonej decyzji za rażąco naruszającą prawo, Sąd jest bezwarunkowo zobowiązany do stwierdzenia jej nieważności /art. 207 par. 1 i par. 3 Kpa/. 2. Uznając zasadność skargi, Naczelny Sąd Administracyjny ma obowiązek orzekać o zaskarżonych decyzjach w granicach określonych przez art. 207 par. 1-4 Kpa i obowiązku tego nie może

1. Wyrok sądu powszechnego oddalający powództwo o wstąpienie w stosunek najmu nie zamyka drogi do uzyskania przez stronę przydziału zajmowanego lokalu w postępowaniu administracyjnym. 2. W świetle art. 9 Kpa organy administracji nie mogą w postępowaniu przez siebie prowadzonym powoływać się na paremię ignorantia iuris nocet dla uzasadnienia swych działań i rozstrzygnięć.